Haantje verwend

Natuurlijk heb ik op de chemozaal van de dagbehandeling al oppervlakkige gesprekken gevoerd met lotgenoten, laat staan in het Antoni van Leeuwenhoek waar je over ze struikelt. Maar nadat ik vorige maand al een warm gesprek en erg gezellige lunch had met een lotgenote van dit forum, heb ik de smaak te pakken gekregen. Vorige week donderdag ben ik met twee andere gewaardeerde forumleden wezen lunchen waarbij ik ze gelijk kon vertellen over mijn belevenissen de dag er voor: de Verwenochtend.

De "Vrienden van het lokale ziekenhuis" waar ik de infusen krijg organiseerden een ontspanochtend voor kankerpatiënten. Zo kon je workshops mindfullness en yoga volgen (wat ik gedaan heb, daar ik mij ook zo mentaal heb voorbereid op de HIPEC) en verder kon je gebruikmaken van een nek of voetmassage, kleuradvies, pedicure/manicure, pruiken testen etc. Tot slot was er een luxe lunch.

Mijn verwachtingen van de ochtend kwamen helemaal uit; alleen maar dames ! Niet alleen de (ex-)patiënten, maar ook de aanbieders van de workshops en andere verwendingetjes... Daar zat ik dus als verreweg jongste patiënt en als enige man. Wat dus tot hilariteit leidde toen iemand alleen de dames welkom heette. Even later dachten een paar dames dat ik een-of-andere fysiotherapeut was, ik zag er te goed uit voor een K-patient...

Daar zat ik als haantje tussen al die kippen op leeftijd. Je wilt niet weten wat er allemaal gekakeld wordt wanneer je een yoga instructie probeert op te volgen, terwijl aan de andere kant van een gordijn dus die massages, kleuradviezen etc gegeven worden... Gelukkig had men de mindfullness wel in een aparte ruimte weten onder te brengen.

Iets heel anders is de fijne constatering dat het momenteel goed nieuws regent in mijn kankernetwerk. Twee medelunchers van dit forum kregen een zeer groen licht te zien deze week (geen enkel teken van kanker op scans). Maar misschien het meest hoopgevende is dat het verrassend goed gaat met het kleine meisje dat eind december haar leven begonnen met een grote kwaadaardige ruggenmergtumor. (zie blog: Zwangerschapstranen).

Haar eerste behandelfase zit er op en hoewel haar toekomst zeer onzeker blijft was er op de laatste echo geen tumor meer te zien. Ook de tumormarker in haar bloed daalt en ze ontwikkelt zich vrij normaal voor haar leeftijd ondanks chemo's en operaties!

Stiekem hoop ik op een moesson die jarenlang aanhoudt, maar voor nu hoop ik dat de goed nieuws bui minstens aanhoudt tot 27 mei, daar ik een dag eerder de uitslag van de eerste CT sinds 30 oktober te horen krijg.