Kanker-fluisteraars

Zijn glimlach voel ik door de telefoon heen stralen.  Ik sprak afgelopen donderdag met mijn chirurg die mij in april tweemaal op zijn snijtafel had liggen.  Eerst voor het opheffen van het stoma en drie dagen later voor de spoedoperatie na de gigantische inwendige bloeding.

Toen ik het ziekenhuis verliet op 3 mei was mijn bloedbeeld nog een compleet zooitje na alle ontberingen. Bijna alle waardes waren of te hoog (o.a. lever) of te laag (o.a. forse bloedarmoede en nog veel andere dingen).   Maar ik kreeg donderdag een perfecte uitslag terug: alles is genormaliseerd en mijn tumormarker was weer ultra laag!!

Toen ik vertelde dat het prima verliep met de stoelgang en dat ik volledige controle over mijn lichaam heb zei hij:  "Dit is het, waar je op hoopt als je zo'n operatie aangaat.  You've made my day".   Tijdens mijn opname had hij nog gezegd dat hij tevreden zou zijn wanneer ik volgend jaar zomer -zonder zakje op mijn buik- op de tennisbaan zou staan.  Nou, donderdag kon ik mooi opscheppen over de clubkampioenschappen van begin deze maand. Mijn gelegenheidspartner (toevallig een verpleegkundige, kwam dat even goed uit mocht het misgaan op de baan!) en ik zijn mooi kampioen Gemengd Dubbel geworden.  In de kelderdivisie weliswaar, maar de trofee (een tennisbal vermomd als Corona virus, zie foto) is er niet minder mooi om. 

Afgelopen vrijdag zat ik zelf te glunderen tijdens een Zoom meeting met drie Amerikanen. Eén van hen (H) is bezig met het schrijven van  een boek  waarin zijn dubbele gevecht met kanker centraal staat.  Een goede vriend van hem (tevens een bekende schrijver en journalist) zal hem bijstaan en leidde het gesprek.   Op 24 jarige leeftijd heeft H een vorm van lymfklierkanker overwonnen, om op zijn 50ste geconfronteerd te worden met darmkanker dat o.a. in zijn buikvlies zat net zoals bij mij. 

Ondanks zijn eerdere ervaring met kanker, raakte hij gedesoriënteerd tijdens zijn zoektocht naar een mogelijke remedie. Hij zocht o.a. hulp op Belong, een Israelische app voor kankerpatiënten.  Daar pikte ik zijn hulpverzoek op en heb hem op sleeptouw genomen richting een Facebook groep bestemd voor personen met buikvlieszooi en hoop op een HIP EC operatie.    Mijn goede vriendin K (ook ervaringsdeskundige) en ik runden samen die groep.  Zij stak veel liefde en tijd in de psycho-sociale begeleiding, terwijl mijn focus lag op de voorlichting over de technische kant van de ziekte + behandelingen.  Ergens in de cloud werden in 2018 een oud-verpleegkundige uit Pennsylvania en een stafmedewerker (in de financiële wereld) uit Gouda, zo de "Cancer Whisperers" - zoals hij ons noemt in zijn boek- van een drukke zakenman wonend aan de Amerikaanse Oostkust. 

Kanker-Fluisteraars die elkaar voor het eerst in levenden lijve zouden ontmoeten in Boston in september 2019 tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van een grote Amerikaanse patiënten organisatie.   Een ervaring waar ik met zeer veel genoegen aan terugdenk.... met een glimlach.