Overtocht
Toen ik een paar maanden geleden stond te wachten op de pont Meerkerk - Bergambacht over de Lek, doodde ik de tijd door wat op mijn telefoon te googlen naar HIPEC, de zware operatie die ik nu 14 maanden en 2 dagen geleden heb gehad. Geeneens voor mijzelf maar voor iemand die in dezelfde schuit leek te zitten als ik. Helaas bleek een paar weken later dat de operatie geen optie meer is voor hem.
Die spontane zoekactie sneed destijds mij de adem af omdat er een onderzoek naar boven kwam waaruit bleek dat ik gemiddeld 21 maanden minder hebt te leven na HIPEC dan de gemiddelde HIPECcer. Oorzaak is het beroerde type darmkanker dat in mijn lichaam zat of... kan ik beter zeggen nog zit? In elk geval is de laatste maanden duidelijk geworden dat er meer kanker tussen mijn oren is blijven zitten dan ik mij eerder realiseerde. Maar ook fysiek gaat het wisselend en als ik eerlijk ben... zo vaak echt heel matig. December en januari waren donkere maanden qua energie en ik heb zo'n beetje meer (spannings- en vermoeidheids-) hoofdpijn gehad dan in de 10 jaar daarvoor. Bij de fysio dreig ik zelfs nog een keer een stap terug te moeten nemen.. wat erg confronterend is. Want dat is het zoveelste teken aan de wand dat er echt iets onderhuids woekert.
Aan de andere kant blijven alle onderzoeken - hoe beperkt de zeggingskracht ook - de goede kant uitwijzen. Een ingelast blaasonderzoek liet aan de binnenkant niks bijzonders zien. Zodat de klachten die ik ervaar definitief van buitenaf veroorzaakt worden, wat ook wel de verwachting was van artsen en ikzelf. Verklevingen zijn een goede verklaring, maar het is ook waar dat het beetje kanker dat in mijn buikvlies is aangetroffen..... wel uitgerekend in dat deel van het vlies zat dat de bovenkant van de blaas beschermt. Mijn slijmerige kankercellen kunnen dus makkelijk de overtocht gemaakt hebben van vlies naar blaas. Zonder te betalen.
Een overtocht met auto kost een kleine 2 euro, een muntstuk dat ik gelukkig niet aan Charon hoef te geven om de Styx te mogen oversteken. Morgen is de dag waarop ik het gemiddelde van Dr. Van Oudheusdens promotieonderzoek bereik. Dinsdag is dus het moment om hem te mailen met de boodschap dat ik hoogst persoonlijk het gemiddelde aan het opschroeven ben!
Die spontane zoekactie sneed destijds mij de adem af omdat er een onderzoek naar boven kwam waaruit bleek dat ik gemiddeld 21 maanden minder hebt te leven na HIPEC dan de gemiddelde HIPECcer. Oorzaak is het beroerde type darmkanker dat in mijn lichaam zat of... kan ik beter zeggen nog zit? In elk geval is de laatste maanden duidelijk geworden dat er meer kanker tussen mijn oren is blijven zitten dan ik mij eerder realiseerde. Maar ook fysiek gaat het wisselend en als ik eerlijk ben... zo vaak echt heel matig. December en januari waren donkere maanden qua energie en ik heb zo'n beetje meer (spannings- en vermoeidheids-) hoofdpijn gehad dan in de 10 jaar daarvoor. Bij de fysio dreig ik zelfs nog een keer een stap terug te moeten nemen.. wat erg confronterend is. Want dat is het zoveelste teken aan de wand dat er echt iets onderhuids woekert.
Aan de andere kant blijven alle onderzoeken - hoe beperkt de zeggingskracht ook - de goede kant uitwijzen. Een ingelast blaasonderzoek liet aan de binnenkant niks bijzonders zien. Zodat de klachten die ik ervaar definitief van buitenaf veroorzaakt worden, wat ook wel de verwachting was van artsen en ikzelf. Verklevingen zijn een goede verklaring, maar het is ook waar dat het beetje kanker dat in mijn buikvlies is aangetroffen..... wel uitgerekend in dat deel van het vlies zat dat de bovenkant van de blaas beschermt. Mijn slijmerige kankercellen kunnen dus makkelijk de overtocht gemaakt hebben van vlies naar blaas. Zonder te betalen.
Een overtocht met auto kost een kleine 2 euro, een muntstuk dat ik gelukkig niet aan Charon hoef te geven om de Styx te mogen oversteken. Morgen is de dag waarop ik het gemiddelde van Dr. Van Oudheusdens promotieonderzoek bereik. Dinsdag is dus het moment om hem te mailen met de boodschap dat ik hoogst persoonlijk het gemiddelde aan het opschroeven ben!
5 reacties
Ik zit nu op 20,5 maand en counting. Jaar na HIPEC zat helaas hele buik weer vol uitzaaiingen (11!); nu op naar FolfiriB no. 7
Ik hoop dat je de statistieken ver achter je laat en je nog heel veel van dit soort mails aan onderzoekers kunt schrijven.
Ik ben de laatste die zal zeggen dat je klachten als vermoeidheid en fysiek ongemak aan stress moet toeschrijven, dus volg je hart en klop net zolang aan elke denkbare deur tot je geruststelling krijgt. (voor zover mogelijk)
Verder zou ik voor de zekerheid wel alle stress die je kunt vermijden nu uit je leven bannen. Probeer terwijl je met een half been aan het afscheid nemen bent ook te investeren in de variant waarbij je nog lang en hopelijk gelukkig zult leven.
Ik loop hier zelf ook heel hard tegenaan. Herstel vraagt heel veel ruimte, ook op vlakken waar je het niet direct hebt. Net als rouwen is het een berg werk. En die twee zaken, rouw en herstel lopen bij kanker wel heel vaag door elkaar.
Vertrouw op jezelf, op de vonk en op de liefde
Vasthouden en ook loslaten, zo vreselijk vermoeiend!
Pak je momenten Vincent, en ga knallen!!
gefeliciteerd met het omhooghalen van het gemiddelde van Thijs maarnietheusden. Zoals Viola zegt stem ik voor weinig stress en veel geluksmomenten, en een lang leven!
Wel raar dat je maar zo relatief weinig controle momenten heb op het AVL.
kun je niet weer eens een tweede opinie gaan scoren ergens? Ideeen aftasten?
liefs
Gerdine