Perfectie

Donderdag 19 januari kreeg ik de uitslag te horen van mijn CT scan (borstkas en buik), de eerste in twee jaar tijd.  Een dag van te voren kon ik online al de resultaten van het bloedonderzoek inzien en ik zag dat alle drie de tumormarkers die gemeten worden (CEA, CA19-9 en CA-125) stabiel waren gebleven. Dus laag tot zeer laag.  Toch zegt dat bij mijn ziektebeeld niet alles, zodat ik met een gezonde dosis spanning in de wachtruimte zat.  Zelfs 7 jaar na het verwijderen van de laatste kanker in mijn lijf met een HIPEC operatie. 

Dat ik in september 2022 op de SEH terecht kwam vanwege een zware infectie deed mijn zelfvertrouwen ook weinig goeds.  Los van die infectie die mij beroofde van het meeste van mijn energie bijna twee maanden lang, werd op de SEH ook bloedarmoede vastgesteld.  De internist gaf daarbij aan dat die bloedarmoede waarschijnlijk niets te maken had met de virale infectie die mij stevig gevloerd had.  Dat zette mij aan het denken.... want wat is na bloedverlies in de ontlasting, één van de belangrijkste  signalen van (darm)kanker? Juist ja.. bloedarmoede.   Vier weken later was mijn Hb wel verbeterd, maar nog wel wat te laag, zodat ik best in de rats zat.  Ik heb toen met het ziekenhuis overlegd of het nodig was om de controle scan te vervroegen naar oktober.  Maar het advies was om gewoon de geplande scan van januari af te wachten. Ondertussen verjaarde ik in december en weet nu eindelijk waar Abraham de mosterd vandaan haalt. Een geheim waarvan ik in 2015 nooit had kunnen verwachten dat ik dat zou mogen ontdekken.

In de wachtkamer vroeg ik mij af of ik niet een fout had gemaakt door af te wijken van alle eerdere succesvolle bezoeken. Noem het bijgeloof.  De afgelopen maanden neem ik bijvoorbeeld nauwelijks meer supplementen in en ik had van te voren i.p.v. na afloop een cadeautje voor mijzelf gekocht, ditmaal een boom (Loquat) voor mijn moestuin.  Ook mijn vrouw was - in goed overleg - thuis gebleven. 

Dat laatste viel ook de arts op, toen hij mij ophaalde, want hij vroeg naar haar.  Ik zei tegen hem, dat ik hoopte dat haar afwezigheid geen ongeluk zou brengen. Toen wij in zijn spreekkamer waren zei hij:  "in tegendeel, ik heb hier jouw scan voor mij die perfect is! En je hebt extra geluk gehad want de scan is door radioloog L beoordeeld, zij is de beste radioloog van dit ziekenhuis."

Hij gaf aan dat er in zijn vakgebied momenteel discussie is over de echte meerwaarde van de HIPEC.  Van de twintig patienten die deze hele zware operatie ondergaan, gaan er 1  of 2 toch snel dood.  17 of 18 anderen leven 2, 3 of 4 jaar door, maar sterven dan door de ziekte.  Maar ik was de nummer 20 uit zijn verhaal, de patient die heel lang na die operatie nog in leven zal zijn.............. 

Hij stond daarmee op het punt om mij genezen te verklaren. Toch hebben we samen afgesproken het controle protocol dat van kracht was toen ik de diagnose kreeg volledig na te komen.  Dus 10 jaar surveillance.  Ik hoop daarom in januari 2026 nog éénmaal terug te gaan naar het Antoni van Leeuwenhoek voor scans, om de zaak dan voorgoed af te ronden. 

PS I: een goedaardig lijkende cyste op mijn linker nier, die sinds 2017 te zien is,  was helaas weer wat verder gegroeid. Evenals de vorige keer zal een uroloog daarom dat ding extra nakijken.

PS II: ik heb mijzelf NA de goede uitslag toch nog iets cadeau gedaan; namelijk de laptop waarmee ik deze letters typ ;-)