Petrus

Een gevoel dat veel kankerpatiënten hebben is dat hun lichaam ze in de steek gelaten heeft. Zelf heb ik dat gevoel niet echt, hoewel ik mij zo af-en-toe nog wel afvraag waarom een vegetariër, niet-roker, niet-drinker met een BMI van rond de 22 a 23, uitgerekend tegen darmkanker aan kan lopen op zijn 42ste.  Huidkanker had meer voor de hand gelegen daar ik als eigenwijze tiener best wel te vaak teveel zon gepakt heb aan de waterkant.  Maar ik kan wel begrijpen dat mensen zich verraden voelen.

Iemand die in de Paastijd volgens de Bijbel verraden werd is natuurlijk Jezus.  Eerst door Judas , maar even later ook nog door Petrus, die tot driemaal ontkent ooit iets te maken hebben gehad met Hem.

Een paar uur voor mijn riskante zware HIPEC operatie op 16 december 2015, kreeg ik deze Bijbeltekst in mijn mailbox als dagelijkse overdenking :  “Hij geneest wie gebroken zijn en verzorgt hun diepe wonden” (Psalm 147:3).

Een paar uur voordat ik op 4 april naar Amsterdam zou reizen om de uitslag van de laatste scan te horen, liep de scanstress hoog op. Hoewel ik de afgelopen jaren veel van die dagelijkse berichten ongeopend heb gelaten in mijn mailbox,  besloot ik nu wel te kijken. Warempel kreeg ik een tekst die toegeschreven wordt aan Petrus voor mijn kiezen: U mag uw zorgen op hem afwentelen, want u ligt hem na aan het hart. (1 Petrus 5:7)

Ik geef toe: vaak werken dit soort korte overdenkingen en bijbelverzen een beetje net zoals horoscopen: er staat voor iedereen altijd wel iets in dat herkenbaar is.

Maar op de momenten dat het in mijn leven het er echt om spant, krijg ik dit soort teksten in mijn mailbox en niet bijvoorbeeld een oproep om vriendelijker te zijn voor mijn buurman, zorgzamer voor het milieu, gastvrijer voor vreemdelingen of gewoon om vaker dankbaar te zijn.

Redenen om dankbaar te zijn heb ik in elk geval meer dan genoeg:  De scan van eind maart was weer prima evenals de tumormarkers in mijn bloed!

Na het gesprek in het Antoni gaan mijn vrouw en ik elk een andere kant uit.  Mijn vrouw gaat iets ophalen in Amstelveen dat ze via Marktplaats gevonden heeft.  Ik loop naar een supermarkt om een stapel taarten te kopen. Na elke goede uitslag heb ik immers drie gewoontes ontwikkeld, die ik uit bijgeloof-met-een-knipoog in ere wil houden:

• Ik trakteer de “zuster”post van vleugel 6A op appeltaarten
   
• Ik laat een foto van mijzelf maken, met een T-shirt aan dat ik cadeau gekregen heb van een goede vriendin (met een Engelse tekst die er op neer komt dat "de kanker mijn rug op kan” of “het-heen-en-weer-kan-krijgen”)
   
• Ik geef mijzelf een cadeautje : of ik koop iets voor tennis of iets voor mijn andere grote hobby, fruit kweken.

Mijn eerste gewoonte werd weer erg gewaardeerd. Normaal zien de verpleegkundigen patiënten alleen terug vanwege complicaties of een nieuwe operatie, zelden zien ze een ex-patiënt langskomen met wie het zo bijzonder goed gaat.  Het geeft hoop, kreeg ik te horen.

Even later krijg ik een appje van mijn vrouw.  Zij is zojuist uitgestapt bij een halte die gelegen is aan de “Van der Hoopstraat” en ik ontvang een foto van het straatnaambord.

De tweede gewoonte leverde weer leuke reacties op Facebook op afkomstig van lotgenoten. De webwinkel waar het T-shirt oorspronkelijk vandaan kwam, kan weer rekenen op wat extra omzet.

De derde gewoonte bracht mij vandaag in Assen en daarna in Nijverdal.  Via Marktplaats kon ik in Assen een zooi frambozen planten kopen van een ras dat ik graag wil hebben.  In Nijverdal was ik te gast bij de grootste Nederlandse kenner van een aparte fruitboom die Paw-Paw / Roomappel heet. Het duurt nog zeker wel 3 a 4 jaar voordat ik de exotisch smakende vruchten zal kunnen oogsten, die – niet geheel toevallig – ook nog anti-kanker eigenschappen bevatten.  Met deze laatste uitslag er bij heb ik goede hoop van deze bomen zelf nog vruchten te kunnen eten.

Ik wens jullie fijne, hoopvolle Paasdagen!