Zwangerschapstranen
Zwangerschapstranen of kraamtranen treden bij de meeste vrouwen op zo'n drie tot zes dagen na de bevalling. De dames krijgen spontaan huilbuien en dat kan zowel uren als meerdere dagen aanhouden. Oorzaken zijn zowel psychisch als fysiologisch (sterke lichamelijke veranderingen) van aard.
Vandaag is het mijn derde dag na mijn "bevalling" van een stuk darm en een serie buikvliestumoren. Ook voor mij een aanslag op lichaam en geest, hoe goed ik ook beide heb getraind (crosstrainer, ademhalings- en ontspanningsoefeningen) in aanloop naar de HIPEC operatie. Wat zich terugbetaalt in het huidige spoedige herstel (ben al weer een nare slang kwijt).
Je hebt een tijd lang sterk naar iets verlangd en nu het achter de rug is denk je: "wat nu"? Zelf merk ik dat ik steeds meer in de rats zit over de uitslag die over een paar dagen vanuit het laboratorium zal komen. Bij goed nieuws heb ik een grote stap gezet richting mogelijke genezing en in elk geval naar significante verlenging van mijn leven. Bij slecht nieuws blijkt de zooi dus ook elders al in mijn lymfklieren te zitten (ondanks o.a. 3 mnd chemo) en verwacht ik niet dat de artsen nog een realistische levensreddende/rekkende optie hebben. Bovendien heb ik dan eigenlijk " voor niets" een zware operatie ondergaan en mijn lichaam laten verminken.
Maar mijn leed is helemaal niets vergeleken met het bericht dat mijn vrouw vandaag ontving van een pas bevallen vriendin van haar. De bevalling was zelf voor de moeder al levensgevaarlijk vanwege zwaar bloedverlies en haar dochter bleek niet in orde te zijn. Vandaag blijkt dat de grote ruggenmergtumor die het kindje heeft kwaadaardig te zijn.
Je bent twee weken oud en je leven begint met kanker en chemo. Laten wij allemaal aan hen denken en in gedachten om hen heen staan.
Vandaag is het mijn derde dag na mijn "bevalling" van een stuk darm en een serie buikvliestumoren. Ook voor mij een aanslag op lichaam en geest, hoe goed ik ook beide heb getraind (crosstrainer, ademhalings- en ontspanningsoefeningen) in aanloop naar de HIPEC operatie. Wat zich terugbetaalt in het huidige spoedige herstel (ben al weer een nare slang kwijt).
Je hebt een tijd lang sterk naar iets verlangd en nu het achter de rug is denk je: "wat nu"? Zelf merk ik dat ik steeds meer in de rats zit over de uitslag die over een paar dagen vanuit het laboratorium zal komen. Bij goed nieuws heb ik een grote stap gezet richting mogelijke genezing en in elk geval naar significante verlenging van mijn leven. Bij slecht nieuws blijkt de zooi dus ook elders al in mijn lymfklieren te zitten (ondanks o.a. 3 mnd chemo) en verwacht ik niet dat de artsen nog een realistische levensreddende/rekkende optie hebben. Bovendien heb ik dan eigenlijk " voor niets" een zware operatie ondergaan en mijn lichaam laten verminken.
Maar mijn leed is helemaal niets vergeleken met het bericht dat mijn vrouw vandaag ontving van een pas bevallen vriendin van haar. De bevalling was zelf voor de moeder al levensgevaarlijk vanwege zwaar bloedverlies en haar dochter bleek niet in orde te zijn. Vandaag blijkt dat de grote ruggenmergtumor die het kindje heeft kwaadaardig te zijn.
Je bent twee weken oud en je leven begint met kanker en chemo. Laten wij allemaal aan hen denken en in gedachten om hen heen staan.
4 reacties
wanhoop niet, wanhoop nooit, straks is het al weer anders...
Er zijn nog zoveel nieuwe imunologe therapieen, 70% van je lever kan eraf, etcetc. Het is zeker nog niet gedaan!
Concentreer je op jezelf, geef jezelf tijd en ruimte omm dit te verwerken en informatie te krijgen, vraag meerdere second opinons aan over je chemo traject en leef met de dag. Het wordt zeker niet makkelijk, maar all is not lost!!
succes met je herstel van je operatie en geniet van je kids, zij nemen het leven nog zoals het komt en daar kunnen we allemaal van leren.
heel veelsterkte de komende tijd!
Annemiek
En ja, zoals hierboven al gezegd: soms schieten woorden echt tekort! Weet je in ieder geval gesteund door je buurtjes die meelezen en meeleven!! Heel veel sterkte. Ook voor Marloes!!
Groetjes
Arjan