Hoe je het ook noemt…

Lieve Seabreeze.

Zo voelt het ook met momenten..het vertrouwen in je lichaam is weg. Het heeft je in de steek gelaten, de kwaadaardige cellen niet herkend. 
Dan is het ook moeilijk weer vertrouwen te krijgen…bij alles wat je voelt gaan toch weer alle alarmbellen rinkelen. 

Elk pijntje of verandering wordt met kanker gelinkt…het is niet makkelijk met momenten. Maar het maakt je ook bewuster van het leven..om te gaan leven..nu te genieten en niet wachten op morgen. Voor mij was het een eyeopener, een nieuwe insteek hoe te gaan leven. Jezelf weer uitvinden en vandaar uit verder. Met momenten lastig maar ook niet onmogelijk. 
De angsten zullen er altijd zijn..maar ze worden anders. Je kunt sneller relativeren als in het begin..maar geen enkel mens krijgt garanties, 

En bij twijfel altijd de regie in eigen hand nemen.. staan op een scan als dit je gemoedstoestand kan sussen. Soms zijn we ook te meegaand in de protocollen die worden aangehouden..echt is dit geen wet maar een leidraad. Dus ook je angsten en onzekerheden uitspreken, dat recht heb jij ook als patiënt maar zeker als Mens  

Heel veel sterkte, kracht en zachtheid gewenst, 

Liefs, Patries 🫶🏼

Hoi Femke, ik denk dat het voor iedereen ander is.iedereen staat er anders in toch. Ik zie het zo: nu net de periode van vijf jaar voorbij. Feestje nee zeker niet,. Want ik denk dat als je kanker krijgt dit voor de rest van je leven je leven is. Ik ben een super optimistische vrouw, maar zie het toch op deze manier. Na vijf jaren stoppen met hormoontherapie. Ik vond het best een dingetje en mega spannend. Tuurlijk ga ik er wel vanuit dat ik nog steeds schoon ben. Over een paar maanden de allerlaatste check en foto’s. Maar je moet vooral niet bij de pakken neer gaan zitten. Het leven gaat gewoon door. En je leeft toch al anders lijkt mij. Ik wel een leven na de kanker en een leven voor de kanker. Maar niet minder positief. Heel veel succes. Samen met z’n allen staan we sterk. En gaan we er voor. En lukt het niet vandaag dan is er morgen weer een dag. 💋💋. Liefs Ingrid 

Ik vraag me dat ook af eigenlijk. Soms weet ik niet wat ik moet zeggen. '' ik heb kanker'' of '' ik heb kanker gehad'' 

Tumor is verwijderd, geen lymfeuitzaaiingen. Bestraling gehad. Nu chemo tot eind juni ivm evt rondzwervende kankercellen die niet te zien zijn op een mri of andere soort scan. Ik vind het lastig. Deze nabehandelingen, chemo en ook straks nog hormoontherapie doe ik omdat de kans dan groter word dat het in de komende 15 jaar niet terugkomt. Maar ook dat is dus geen garantie en verder dan 15 jaar kunnen ze niet kijken.

Dus hele goede vraag, ben je dan kankervrij of niet....

Tja, dat is een lastige, ruim 25 jaar geleden, bijna 26 heb ik borstkanker gehad met een slechte prognose, maar zoals je ziet ben ik er nog steeds.
Ben 15 jaar onder controle geweest, dus ja ook al die tijd in mijn achterhoofd gehad dat het terug kon komen. Maar dat heeft nooit mijn leven beheerst. Gewoon mijn werk weer opgepakt en genoten van iedere dag. Niet me bezig gehouden wat er ms nog kon komen. Uiteraard wel eens schrik als er bij de controles iets niet goed was maar dat bleek altijd met een sisser af te lopen.

Nu ruim 2 jaar geleden slokdarmkanker gehad, niets te maken met de eerdere borstkanker ( nou ja ms door de bestraling) alles weggehaald, nu een buismaag, geen uitzaaiingen in de lymfeklieren, goede uitslag dus dus nu wederom de 5 jarige controle. Weet dat ik voorlopig nog niet definitief kan zeggen, ik ben genezen van kanker. Ik zie het wel en maak me er verder eigenlijk niet druk over. Heb mijn leven zo goed als mogelijk met beperkingen weer opgepakt en hou me verder niet bezig of het echt allemaal weg is of dat er nog ergens een slapend celletje is. Wil niet hebben dat dat mijn leven beheerst dus. Of ik genezen ben? Dat zal id blijken in de toekomst. 
 
en ja ik voel en ben kankerpatiënt alleen al door alle gevolgen door de operaties en behandelingen, de consequenties ervan. Maar tot het tegendeel zich bewijst nu genezen van kanker. 

Ik worstel daar ook mee: ben ik ongeneeslijk ziek, patiënt, ex-patiënt?

Voor 7 en zes jaar terug heb ik kanker gehad, keelkanker. De eerste keer 35 bestralingen, de tweede keer, lymfeklier in de hals, lymfeklierdissectie en chemoradiatie.

Dan ben je dus "kankervrij", ik gebruik nooit die verschrikkelijke term "schoon", alsof je met kanker vies bent.

Maar voor mij gaat het nooit over, en wel om twee redenen.

Ten eerste, de angst blijft, je wordt er dagelijks aan herinnerd, via tv, radio, krant, op verjaardagen, via Facebook door Kanker.nl en ga maar door.

Ten tweede door de enorme schade die de behandelingen aan je lichaam toe brengen. Zo heb ik beperking van bewegen door operaties, altijd pijn, en sinds enige jaren ernstige bestralingsschade die er toe heeft geleid dat de ingang van mijn slokdarm is vernauwd waarvoor ik geopereerd moet worden, en al ruim twee jaar zeer heftige keelpijnen waar de artsen niets mee van doen kunnen.

Het gaat dus nooit over, voorbij, en ik vind het ook erg jammer dat er zo weinig aandacht is vanuit kanker.nl voor de gevolgen van bestraling door late bestralingsschade, zelfs 7 jaar na de behandelingen.

Natuurlijk ben ik blij dat ik er "nog ben", maar het is wel een zwaar "er zijn", momenteel slechts mogelijk met behulp van veel pijnstillers en stille hoop dat de operatie verlichting geeft.

Dit gaat alleen op voor mij, misschien wel gelukkig, maar een leven voor de kanker en een leven na de kanker is bijna gelijk aan het verschil tussen dag en nacht.

Hoi Carolusw,

Ik vind dit idd wel een opmerkelijke bevinding van jouw, kankervrij ipv schoon. Heb het eigenlijk nog nooit zo belicht..weer iets om over na te denken, maar “Schoon” kan ook een goed ding zijn het is de beleving en interpretatie van een woord. 
 

Dat van de nawerkingen van alle behandelingen, word idd nauwelijks aandacht aan besteed. Het word je ook niet verteld, het is vooral ondergaan daar je wilt dat de cellen niet weer geactiveerd worden. De artsen volgen protocollen en willen mensen genezen of tijd extra geven, dit komt met een prijskaartje helaas.

Ook ik heb veel last van pijn bij 8 chemo, antihormoon therapie en 15 bestralingen, veel pijn en soms het gevoel dat ik een hartinfarct krijg, uitstralingspijn naar mijn oksel ( okseltoilet) denk dan meteen het is weer terug of er is iets ernstigs aan de hand. Er helpt idd niks tegen als alleen pijnbestrijding met pijnmedicatie. 
Ik wacht ook al heel lang op mijn dieplap reconstructie, ook dit hakt er psychisch behoorlijk in. Wacht al 2,5 jaar nadat het in 2021 is gecanceld vanwege de Corona. Je wilt dit hoofdstuk afsluiten, het is niet alleen pijnlijk in fysieke beleving, maar voor psychisch is het steeds weer naar je verminkte lijf kijken. 
 

Ook ik ben dankbaar dat ik er ben.. mensen zeggen ook..je bent er nog goed doorheen gekomen. Ik denk dan, nou ik ben er als een wrak uit gekomen. Heb ernstige pijnen in mijn gewrichten elke dag , neuropathie in mijn handen, amputatie, vermoeidheid lage energie enz enz. Zeker ben ik blij dat ik nog dagen mag vullen..maar het neemt niet weg dat jij je opnieuw moet uitvinden..moet leren omgaan wat niet meer gaat of moeilijk ( gelukkig ook nog veel wel gaat) het is ook niet uit te leggen aan een buitenstaander, zelfs mijn gezin begrijpt het niet altijd, of kan er geen begrip meet voor opbrengen dat er geen dag voorbij gaat dat het woord “kanker” valt. Dat voelt met momenten heel eenzaam. Het leven is voor iedereen doorgegaan, gelukkig ook, maar dat van een patient wordt dit nooit meer. 
 

Ik hoop dat de operatie die jij nog moet ondergaan je wat verlichting mag geven, heel veel sterkte, kracht en zachtheid gewenst. 💓🙏🏼🫶🏼
 

Liefs, Patries 🫶🏼

Ik dacht het gaat wel goed maar na 5 jaar en toch behoorlijk wat klachten wederom kanker. Zijn nu weer 2 jaar verder en zoals het nu lijkt wederom uitzaaiingen, onderzoek volgt nog. Nee ik denk niet dat er een tijd voor staat om te zeggen ik ben kankervrij.

Bij mij is het 16 jaar geleden dat ze mijn rechterlong voor 2/3 hebben verwijderd daarna chemo en bestralen maar ik denk nooit dat ik het niet meer kan krijgen. Ik ken / kon een aantal mensen die het gewoon na jaren terug krijgen dus ik juig niet te snel

Dag,

Ik heb tongkanker (gehad ) tumor is volledig  verwijderd geen metastasen maar toch 30 dagen bestraling .Nu na vier jaar zou ik kankervrij  zijn ,het is verontrustend maar dat geloof ik niet.Ik leer er mee leven dat het elk moment terug de kop kan opsteken (en dat weten de artsen ook ).maar iedere dag erbij is er een die telt (hou er de moed maar in, maar waar in!!! (Toon Hermans))

Groetjes,
Pipodeclown

Het leven biedt geen garanties!

Je kunt ook stikken in een visgraat, om komen in een auto ongeluk etcetera.

Waar je aandacht naar toe gaat dat groeit. Heb over de jaren geleerd dat het niet om de quantiteit gaat van het leven maar om de kwaliteit.

Tel iedere dag mijn zegeningen en weet sneller de lichtkap te vinden om te voorkomen dat je meegesleurd wordt in die negatieve spiraal. Rouwen mag laat het toe maar blijf er niet in hangen daarvoor is het leven te kostbaar. Kun je jezelf niet helpen dan ga je iemand anders hulp geven, zo kun je ook je negatieve gedachten omzetten in positieve gedachten.

Lees mijn blogberichten, misschien kan ik je opbeuren om anders te denken en anders te doen!

Veel liefs, Gina

Op mn 4e jaar hoorde ik dat ik leukemie had, 12e officieel genezen tot 16e onder controle dus ik zeg na mn 16e

Vlak voor het vijfde jaar zei mijn oncoloog jou gebeurt niks meer, Hij had de woorden nog niet uitgesproken toen het weer mis ging. Inmiddels weer 2 operaties verder en de stempel palliatief gekregen. Sterkte allemaal en maak er wat van. Grt Herman 

Dag ,
Nu vier jaar geleden tongtumor vastgesteld ,tumor verwijderd er waren geen uitzaaiingen ,Nu zegt de dokter nog niet dat ik kankervrij ben .en ik geloof dat want een of meerdere cellen kunnen het proces weer op gang trekken.Ik denk daarom dat een rustig leven belangrijk is om ons immuunsysteem de kans te geven kankercellen aan te vallen en vast te stellen als er een verandering in de kankercel plaatsvind.Ja ik heb misschien gemakkelijk spreken ben nu 70 jaar maar voor jongere mensen is dat een groot probleem.Maar toch rust is belangrijk dat wil niet zeggen gans de dag in de zetel liggen.Iets doen dat U graag doet  is ook rust.

Groeten,

Pipo de clown