2017
Zaterdag vond de traditionele nieuwjaarsborrel van de
loopgroep plaats. Twintig jaar lang ging ik op zaterdagochtend om 9 uur de deur
uit voor een hardlooptraining in het park hier in de buurt. Twintig jaar lang
sprak ik tijdens de training dezelfde mensen. Van alles hebben we als groep
meegemaakt, overlijden, geboorte, huwelijk, scheiding. Dankzij de enthousiaste
trainer werd er veel gelachen tijdens dat ene uurtje. Ruim drie jaar geleden
ben ik afgehaakt. Eerst omdat ik door de rugpijn niet meer kon hardlopen. Toen
de metastase in een ruggenwervel door bestraling verdwenen was, bleek een zenuw
dermate beschadigd en op te spelen tijdens hardlopen dat ik besloot er voorgoed
mee te stoppen. Een enkele keer speel ik met de gedachte om weer te beginnen
maar de huidige invulling van de zaterdagochtend, met Lief naar de markt in de
stad, bevalt mij prima. Hoe dan ook, ik heb nog steeds een warm contact met de
meeste mensen van de hardloopgroep en bij feesten en partijen laat ik graag
mijn gezicht zien. Na zo’n feest ben ik volledig uitgeput en heb ik dagen
nodig om bij te komen. Ik voel mij alsof ik een gigantische kater heb terwijl
ik geen druppel alcohol heb gedronken.
Zondag gaat stroperig voorbij, het wil maar niet opklaren
in mijn hoofd. Met de vermoeidheid komt ook de melancholie opdagen. Somberte is
alom aanwezig. I am leaving the table, I am out of the game zingt Leonard Cohen op ‘You want it
darker’, zijn laatste cd. Nee, geen muziek waar ik vrolijk van word maar
wel muziek die nauw aansluit bij mijn stemming.
Een telefoontje van mijn moeder maakt mijn stemming er
niet beter op. Het leven heeft geen zin meer voor haar, ze mist mijn vader zo
verschrikkelijk, de gedachte dat ze hem nooit meer zal zien doet haar veel
pijn. Ik hoor haar aan en sta met lege handen, hoe kan ik haar troosten? Ik kan
luisteren, langsgaan, haar steunen maar ik kan de pijn niet wegnemen.
Voor mij ligt de agenda van 2017. Tijdens de
nieuwjaarsborrel hoorde ik mijzelf stoutmoedig beweren dat ik 2017 vol ga
maken. Met Lief maak ik plannen voor dit jaar, we hebben het zelfs over een
vakantie in oktober. Zo ver heb ik in geen tijden meer vooruit durven kijken.
Overspeel ik hiermee mijn hand? Eerst maar eens de eerstvolgende controle
afwachten.
1 reactie