Achilleshiel

Vanochtend ben ik bij de huisarts langsgegaan als voorbereiding op de controleafspraak in het ziekenhuis over twee weken. Ik heb de laatste tijd last van duizeligheid als ik ga liggen, bij het omdraaien en opstaan. Na het raadplegen van de website thuisarts.nl leek het mij om onschuldig gruis te gaan. Zelf maakte ik mij daar niet zo druk over maar Lief werd er ietwat ongerust door. Gelukkig was de huisarts het met mij eens dat het om een onschuldige aandoening gaat die vanzelf over moet gaan. Verder zijn daar nog steeds de aanhoudende refluxklachten die soms bijzonder vervelend zijn. Ze adviseerde mij Gaviscon te proberen. Ik heb het goedje gelijk in huis gehaald, mocht het helpen dan kan ik dat te zijner tijd aan de oncoloog voorleggen.
En nu ik toch bij de huisarts was heb ik haar verteld dat ik veel last van spanning heb. Naast de spanning voor de komende controle is daar ook de spanning binnen de familie. In die zin dat mijn oudere broer en zus het leven van mijn moeder bij tijd en wijle bijzonder zuur maken. Het zijn mensen waar ik mij in een ver verleden al zoveel mogelijk van gedistantieerd heb gezien hun eeuwige wrok, verwijten en beschuldigingen en de hysterie waarmee dat gepaard gaat. Zolang mijn ouders samen waren, konden zij de daarmee gepaard gaande spanning samen opvangen maar nu staat mijn moeder er alleen voor. Mijn jongere broer heeft sinds mijn vader is overleden het grootste deel van de zorg voor mijn moeder op zich genomen, ik help waar mogelijk met boodschappen, onderhoud tuin e.d. Maar mijn jongste broer vertrekt vandaag voor zijn werk naar het buitenland en zal daar tot eind oktober verblijven al komt hij zo af en toe voor een kort bezoek terug naar Nederland. Dit betekent dat de zorg voor mijn moeder grotendeels bij mij komt te liggen. Op zich vind ik dat geen bezwaar ware het niet dat die twee oudsten zich soms zo vreselijk misdragen.
Momenteel zorgt mijn oudste broer weer eens voor een crisissituatie. Ik zie wat dat met mijn moeder doet hoezeer zij ook probeert mij er buiten te houden. Ik kan mijn oudere broer en zus weliswaar op afstand houden als het om mijzelf gaat maar mijn moeder is mijn achilleshiel. Als zij geraakt wordt, word ik geraakt. De zorgen om haar houden mij uit mijn slaap, het lukt mij niet afstand te nemen. Hoe kan ik mijzelf in bescherming nemen, was dan ook mijn vraag aan de huisarts. Deze spanning kan ik er niet bij hebben, dit gaat ten koste van mijn gezondheid. Maar mijn moeder alleen laten staan, is voor mij geen optie. De huisarts adviseerde mij een afspraak te maken met de POH-GGZ. De wat?! vroeg ik. De Praktijk Ondersteuner Huisartsen-Geestelijke GezondheidsZorg. Tja, laat ik het maar een kans geven al duurt het nog drie weken voor ik bij haar terecht kan.