Lanterfanten

Jarenlang fietste ik iedere ochtend op weg naar mijn werk langs een huis waar ik een man aan tafel zag zitten met een kopje koffie en de krant. Bij het zien van dit tafereel heb ik ontelbare keren met enige afgunst gedacht dat het mij zo heerlijk leek om de ochtend in alle rust met de krant te kunnen beginnen. Een paar weken geleden fietste ik sinds lange tijd weer langs het huis en zag de man weer zitten. Ook dit keer schoot het door mijn hoofd dat het heerlijk moest zijn de ochtend zo te kunnen beginnen, om vervolgens verbouwereerd te bedenken “maar waarom doe ik dat dan niet?” Tja, wat let mij? Dat ik dit tijdens mijn zoektocht naar een nieuwe daginvulling niet eerder bedacht heb!
Zolang mijn gezondheid het toelaat, heb ik de tijd aan mezelf en kan ik de dagen invullen zoals ik zelf wil. Waarom dan volharden in oude patronen zoals het ’s avonds lezen van de krant? Het doorbreken van oude gewoonten blijkt echter makkelijker gezegd dan gedaan. Tijdens vakanties vind ik het heerlijk om overdag de krant te lezen en de tijd te nemen voor het lezen van achtergrondartikelen. Ook het overdag lezen van een boek hoort dan tot mijn favoriete bezigheden. Dus probeer ik nu mijn ontspannen vakantie-dagindeling te vertalen naar mijn huidige dagelijks bestaan. Maar het valt niet mee mijzelf toe te staan ’s middags met een boek op de bank te gaan zitten, laat staan om naar een film te kijken. Maar het aller aller moeilijkste is mijzelf toe te staan naar muziek te luisteren en onderwijl niets anders te doen. Geen multi-tasken meer. Hoe moeilijk is het een gestrest leven met overvolle dagen achter me te laten en hoe moeilijk is het normen en waarden waarmee ik opgegroeid ben, zelfs nog op 56 jarige leeftijd, los te laten.
Het invullen van mijn dagen is een waar leerproces en in dit proces ben ik inmiddels wat verder gekomen dan een tijdje geleden (zie mijn blog van 3 augustus). De gedachte dat ik mijn dagen zinvol en nuttig moet besteden heb ik naast me neer gelegd, in zo verre dat ik besloten heb dat een dag lanterfanten eigenlijk ook nuttig en zinvol is. Mijn gebrek aan energie heeft mij doen besluiten geen vrijwilligerswerk te gaan doen. Ik hoef niet meer zo nodig mee te doen in de vaart der volkeren. Verder zorgt de aanwezigheid van de oude hond die pas geleden bij ons is komen wonen voor de nodige structuur in de vorm van wandelingen en een op tijd te vullen etensbak. Ook scheelt het dat het cursusseizoen weer gestart is. Vorige week ben ik weer begonnen met mijn vaste schilderscursus. Ik was ontroerd door de oprechte belangstelling en het gevoel van opluchting in de zin van ‘ze is er nog’ waarmee ik door de andere cursisten na de zomerreces werd begroet. Ja, ik ben still alive and kicking!