Mag ik even zeuren?

Mag ik even zeuren? Het lukt niet altijd de dag voortvarend door te komen. Soms ben ik zo moe, dan wil ik het liefst in bed blijven liggen. Tranen. Nee, het lukt ook niet mijn ziekte naast me neer te leggen, zoals laatst door iemand opgemerkt werd. Wondjes in mijn mond. Blaasjes op de lippen. Pijn in de heup. Moe. Ja jammer dat het zo lang duurt eer ik weer beter ben. Sterker nog, ik ga er aan dood. Verdriet. Sinds de chemokuren is mijn mooie haar in peenhaar veranderd. Het is zo dun dat mijn hoofdhuid zichtbaar is. Zo vreselijk moe. Waarom kijken jullie zo verbaasd naar me? Is het zo gek dat ik niet de organisatie op mij wil nemen van een project dat over een paar jaar plaatsvindt? Zoveelste blaasontsteking als bijwerking van de Afinitor doorworstelen. Uitgeput. Ja ik zie er goed uit. Prima, het gaat hartstikke goed met mij. Zo moe, ik ben niet vooruit te branden. Mag ik vandaag in bed blijven liggen met de dekens over mijn hoofd? Onzeker. Mijn garderobe is veranderd: geen blote zomerhemdjes of -jurkjes meer vanwege losse borstprothese. Alle truien zijn geruild voor vesten want die kan ik makkelijk uit doen als ik een opvlieger heb. Ook heb ik vesten die over mijn vesten heen kunnen voor als ik rillerig ben. Mijn maag ligt weer eens dwars. Ik zet voor de zekerheid een emmer naast mijn bed. Die keer dat ik wakker werd en gelijk alles onder kotste is eens maar nooit meer. Mag ik ook eens somber zijn? Nee mijn leven is niet intenser geworden. Ik ben zo moe. Nee, ik heb nooit gedacht “Waarom ik?” Zoveel mensen tobben met hun gezondheid, zoveel mensen gaan vroeg dood. De vraag “Waarom ik niet?” lijkt daardoor meer op zijn plaats. Natuurlijk kan jou morgen ook iets overkomen. Mij ook trouwens. Pijn in mijn lies. Verbale geheugen hapert soms. Angst. Droge mond. Zeurend been. Steunkous om mijn oedeemarm. Het huilen staat soms nader dan het lachten. Zware vermoeidheid. Een heel enkele keer vind ik het leven zo’n gedoe dat ik het wel genoeg vind. Spanning. Soms, heel soms, wil ik wegkruipen in een hoekje en heel stilletje heel lang huilen. En nu heeft ook nog onze onvolprezen lieve viervoeter miss Happy een hersenbloeding gehad. Het kost heel veel energie en zorg maar we hopen toch dat ze er weer bovenop komt.
Zo, dat lucht op. Nu weer over tot de orde van de dag.