Mammografie

‘Neemt u plaats in de wachtkamer dan wordt u zo gehaald.’
Ik ga zitten in de wachtkamer van de afdeling Radiologie om een controle mammografie te laten maken van die ene borst die ik nog heb. Ik ben snel aan de beurt. Zoals gebruikelijk wordt mijn borst tot tweemaal toe pijnlijk geplet. Het mammografieapparaat mag dan roze details hebben, het blijft een martelwerktuig. Na de tweede foto word ik richting kleedkamer gedirigeerd.
‘Kan ik op de uitslag wachten?’ vraag ik.
‘Nee dat kan niet, dat moet u beneden regelen’ klinkt het korzelig.
‘Ja maar twee jaar geleden kon ik hier even wachten om de uitslag te horen.’
‘Dat hebben we nooit gedaan.’
‘Jawel toen heeft de radioloog gelijk naar de foto’s gekeken.’
‘Dan heeft u destijds geluk gehad. De radioloog heeft ook andere dingen te doen dan naar deze foto’s te kijken. Over een uur is de uitslag bekend en het verslag verwerkt.’ De medewerkster Radiologie ratelt nog een tijdje geïrriteerd door. Ik voel mij afgesnauwd en duik de kleedkamer in. Gezien mijn ervaring twee jaar geleden leek het mij niet zo’n vreemde vraag. Ik kleed mij aan en meld mij bij de poli Interne Geneeskunde.
‘Er is net een mammografie gemaakt en ik wil graag een telefonische afspraak maken met dokter P voor de uitslag.’
‘Dat kan, schikt morgen na half vijf?’
‘Ja dat is prima.’
Terwijl de assistente mijn gegevens noteert bedenk ik dat morgen na half vijf nog ver weg is. Ik verwacht niet dat er iets bijzonders gevonden wordt maar hoe eerder ik de uitslag heb hoe beter.
‘Is het ook mogelijk dat dokter P mij vandaag nog belt?’
‘Nee dat kan niet, we rekenen zeker één dag voor de uitslag.’
Ik vertel haar dat deze volgens de medewerkster Radiologie over één uur beschikbaar moet zijn waarop we afspreken dat ik vandaag na half 5 gebeld zal worden. De assistente zegt toe dat zij de reeds ingevoerde afspraak voor morgenmiddag in het systeem zal wijzigen naar vanmiddag. Ook spreken we af dat ik ’s middags naar de poli zal bellen om te checken of de uitslag inderdaad binnen is. Als ik die middag de poli bel, krijg ik een andere assistente aan de lijn, ik vraag of ze wil kijken of de uitslag ontvangen is.
‘Nee dat doen we niet zo, zo zijn de regels niet. U kunt voor morgen een afspraak maken’ klinkt het kribbig waarna ze nog een tijdje doorgaat met fulmineren. Voor de tweede keer die dag bedenk ik dat je, al heb je nog zo het gelijk aan je kant, niemand zo hoeft af te snauwen. Ik zucht eens diep en vertel haar wat ik vanochtend met haar collega heb afgesproken. Hierop verbindt zij mij door met een andere assistente. Weer stel ik mijn vraag.
‘De uitslag is binnen maar u staat voor morgen half 5 genoteerd.’ Rustig blijven denk ik bij mezelf en vertel dat dat vandaag na half 5 zou zijn. Gelukkig kan de telefonische afspraak nog gewijzigd worden naar vandaag.
Even over half 5 belt dokter P met de mededeling dat er geen bijzonderheden zijn gevonden en het borstweefsel er goed uitziet.
Tjonge, het kostte wat moeite maar dan heb je ook wat.