Misselijkheid

Ik zit weer lekker in mijn vel nu die vervelende misselijkheid eindelijk na 2 maanden verdwenen is. Ik werd er de laatste tijd echt sikkeneurig van. Maar zolang ik nog de gebruikelijke dagelijkse hoeveelheid voedsel kon eten, wilde ik niet aan de bel moeten trekken. Wel was het zo dat ik ’s avonds vaak opnieuw proefde wat ik eerder op de dag gegeten had, maar dan alles door elkaar en overgoten met een soort maagzuursaus. Dan ging ik slapen met bijvoorbeeld de smaak van pindakaas, spaghetti en maagzuur in mijn mond wat vies en onaangenaam was.
Misselijkheid, ik heb er inmiddels de nodig ervaring mee opgedaan te beginnen met de TAC chemokuren 8 jaar geleden. Vanaf kuur 2 was ik al misselijk op weg naar het ziekenhuis. Misselijkheid was slechts één van de vele bijwerkingen die die chemokuurperiode tot een hel maakte.
De tweede misselijkheidsperiode begon ruim 2 jaar geleden nadat de bestralingen van de metastase in een ruggenwervel waren afgerond. Dankzij de bestralingen was de vreselijke pijn verdwenen, ik kon eindelijk weer normaal bewegen. En toen, van de ene op de andere dag kon ik niet meer eten. Wat Lief ook probeerde, ik kreeg niets meer naar binnen zo misselijk was ik. Dit leidde vaak tot tranen aan tafel. Dan had Lief zijn uiterste best gedaan iets lekkers voor mij te koken maar dan hield ik na 2, 3 happen op met eten. Ja maar je moet iets eten, drong hij dan aan. Nee, ik krijg het niet naar binnen. Hij in tranen van ongerustheid, ik in tranen van ziekzijn. Nadat de specialist stralingsziekte vaststelde, ging ik Dexamethason slikken. En dat heb ik geweten! De misselijkheid verdween daarvoor in de plaats kwam de bijwerking ‘extreme eetlust’. Ik wist niet wat mij overkwam. Ik had continu vreselijke honger en kon er niets anders tegen doen dan eten, eten en eten. Zo sliep ik ’s nachts met een goed gevulde koektrommel naast het bed, zodat ik mijzelf kon volproppen als ik met een gillende maag wakker werd. Als ik de deur uitging nam ik een paar boterhammen mee zodat ik aan de ziekmakende roep om eten van mijn maag kon voldoen ook als ik in de supermarkt liep of op de fiets zat. Nu was ik in die tijd flink afgevallen door spanning, pijn en misselijkheid dus ik kon er wel wat kilo’s bij hebben. Wat ook goed uitkwam was dat het net voor Kerst was en ik mij aan al het lekkers dat in die periode voor handen is, kon bezondigen.
Ruim een jaar geleden zat ik in de derde misselijkheidsperiode, dit keer veroorzaakt door het slikken van Everolimus 10 mg. Misselijkheid was ook dit keer slechts één van de vele bijwerkingen. Na overleg met de specialist ben ik toen overgegaan op 5 mg. Sindsdien heb ik geen last meer van bijwerkingen. Vandaar ook mijn huiver om met die aanhoudende misselijkheid naar de specialist te gaan. Ik was bang dat de bijwerkingen van een jaar geleden weer de kop op zouden steken met misselijkheid in de voorhoede. Maar gelukkig het blijkt niet zo te zijn. Ik kan rustig doorgaan met de huidige medicatie en hopen dat de misselijkheid heel lang wegblijft.