Pensionado

Lief heeft inmiddels de 65 jarige leeftijd bereikt en is vandaag aan zijn laatste werkweek begonnen. Ook al heb ik er bij hem op aangedrongen eerder te stoppen met werken (voor hem geldt 66 jaar als officiële pensioenleeftijd) heb ik inmiddels toch wel last van koudwatervrees. Ik heb zo mijn dagelijkse ritme ontwikkeld sinds ikzelf vier jaar geleden 100% arbeidsongeschikt werd verklaard en gestopt ben met werken buitenshuis. Dat ritme gaat gepaard met een gevoel van vrijheid, ik ga en sta waar en wanneer ik wil en hoef daarbij niemand te vertellen waar ik naartoe ga, hoe laat ik denk thuis te komen enz. Ik zal een nieuwe modus moeten vinden in de veranderde situatie, ik ben mij daarbij bewust dat dit ook voor Lief geldt. Ook hij heeft last van koudwatervrees. Enerzijds is hij er aan toe om te stoppen met werken, de huidige onrustige situatie bij zijn werkgever werkt daar zeker aan mee, anderzijds vindt hij het lastig om zijn werk en de grote hoeveelheid kennis die hij opgebouwd heeft in de afgelopen 32 jaar dat hij bij deze organisatie werkt, los te laten. Ik vermoed dat hij vooral het dagelijkse contact met een aantal collega’s met wie hij een goede band heeft zal missen.
Toen ik, inmiddels alweer haast 10 jaar geleden, te horen kreeg dat ik borstkanker had, was mijn grootste wens lang genoeg te leven om de eerste pensioenperiode van Lief nog mee te maken. De gedachte aan Lief in een leeg huis zonder de afleiding van werk en steun van zijn collega’s vond ik onverteerbaar. Vandaar ook dat ik bij hem aangedrongen heb op zijn 65ste te stoppen met zijn werk. Nu gaat het nog goed met mij, nu ben ik er nog om hem bij te staan met het wennen aan deze nieuwe levensfase.
Als iemand Lief vraagt wat hij gaat doen als hij niet meer werkt, antwoordt hij dat hij eerst het arbeids-DNA uit zijn lijf weg wil werken en dan wel verder zal zien. En hij heeft gelijk, we zullen wel zien hoe ons leven zich verder ontwikkeld. Ik ben blij dat mijn wens is uitgekomen en dat ik aan zijn zijde kan staan nu het zo ver is. Zijn eerste week als pensionado zullen we voor een korte vakantie in Zeeland doorbrengen, daarna storten wij ons in de nieuwe thuissituatie.
Volgende week dus geen blog want Zeeland roept.