Schrijven

‘Maak het vooral niet moeilijker dan het is, blijf dicht bij jezelf’ aldus de schrijfdocent. Voor mij geldt juist dat het moeilijker wordt als ik dichtbij mezelf blijf met mijn te schrijven verhaal. Ik ben met een nieuwe schrijfcursus begonnen. Ik heb gewikt en gewogen voordat ik uiteindelijk het besluit nam aan deze cursus te beginnen. Argumenten voor waren: het is een goede cursus waarmee ik verder hoop te komen dan de cursussen die ik voorheen heb gevolgd. Argumenten tegen waren: het is een cursus van een jaar met wekelijks veel huiswerk. Vooral het mij vastleggen voor een heel jaar vond ik een heikel punt, zo ver vooruitkijken durf ik al lange tijd niet meer. Natuurlijk kan ik afhaken als het teveel wordt, niemand kan mij dwingen door te gaan, maar toch. En dan is daar ook nog mijn gebrek aan energie waardoor het niet slim is om nog meer hooi op mijn vork te nemen. Het is niet de bedoeling mijzelf uit te putten maar ik wil mijn leven, zolang het nog kan, niet laten inkapselen door de kanker. Misschien is het een verkapte vorm van stil verzet tegen mijn ziekzijn dat ik dit op mij genomen heb.
Lief was uitgesproken in zijn advies en vond dat als ik het zo graag wilde, ik het gewoon moest doen, uitstellen is immers geen optie. Vriendin YW merkte op dat ze het dapper van mij vond en sloeg daarmee de spijker op zijn kop want ja zo voelt het ook.
Maar goed, ik merk dat als ik dicht bij mezelf blijf conform het advies van de docent, ik niet om het ziekzijn heen kan. Zelfs al ben ik niet de hoofdpersoon in het te schrijven verhaal, het leven met kanker sluipt er dan toch in en dat wil ik juist niet. Kanker heeft al een prominente rol in deze blog. Verder heb ik er vooralsnog geen behoefte aan mijn medecursisten op de hoogte te stellen van mijn moeizame gezondheid en de hordeloop waarin mijn leven veranderd is sinds ik weet dat ik uitgezaaide borstkanker heb. Ik vind het juist plezierig om voor een groep mensen gewoon Josephine te zijn zonder etiket ‘ernstig ziek’. Ach, misschien komt er een moment waarop ik er over zal vertellen, het is niet mijn gewoonte er een geheim van te maken, maar dat hangt sterk af van de situatie en van mijn medecursisten. Kortom, het komt er op neer dat ik het advies van de docent naast mijn neer leg om enige afstand te kunnen creëren tot mijn hoofdpersoon.