Schaduwkant
Nadat ik het goede bericht van de ziekenhuiscontrole de
wereld heb ingestuurd, stromen de reacties mijn mailbox binnen. Deze
berichtjes, zo’n 3 à 4 per jaar, onderhouden mijn contact met de buitenwereld
die verder reikt dan directe familie en vrienden. Bij ieder bericht maak ik een
afweging naar wie ik het wel en naar wie ik het niet zal sturen. Mensen van wie
ik nooit iets verneem, haal ik van de lijst af. Mensen die nieuw in mijn leven
gestapt zijn, zet ik erbij. Uiteindelijk blijft het gros van de ontvangers
staan.
Dan is er het bericht zelf. Wat wil ik laten weten en wat
niet. Dit keer beschreef ik een aantal van de bijwerkingen van de medicatie
waar ik mee te maken heb. ‘Wil je dat wel laten weten? Hebben anderen daar een boodschap aan?’ vroeg Lief aan wie ik mijn bericht altijd eerst voorleg. Een goede vraag die mij aan het denken zette. Uiteindelijk heb ik besloten het wel
te doen. De strekking van het bericht is weliswaar positief: de medicijnen doen
nog steeds hun werk, er zit ook een andere kant aan dit verhaal waar ik zelden
mee naar buiten kom. Ik denk dat het goed is dat mensen beseffen dat er een schaduwkant
is aan iedere behandeling tegen kanker. Deze schaduwkant wordt weinig gezien en
opgemerkt, niet in de laatste plaats omdat ik er zelf naar buiten toe weinig
aandacht aan schenk. Of zoals mijn moeder laatst zei ‘het is aan jou niet te
merken dat je ziek bent’. Het is juist deze opmerking die mij ertoe zette om
eerlijk te zijn over die schaduwkant. Zolang ik in deze fase van de ziekte zit,
zullen anderen weinig aan mij merken. Mensen die mij voor het eerst ontmoeten,
hebben geen enkele aanleiding te denken dat ze met een ernstig ziek iemand te
maken hebben en dat hoop ik nog heel lang zo te houden. Degenen die wel van
mijn ziekte weten, mogen ook weten waar ik zoal mee worstel. Ik denk dat het
goed is dat ik daar eerlijk over ben. Ik hoef mij niet groter te voor te doen
dan ik ben. Ik krijg juist vaak te horen dat deze openheid op prijs gesteld
wordt omdat het duidelijkheid schept naar anderen toe.
2 reacties
Je hebt inderdaad de neiging alleen maar over het positieve verloop te schrijven, maar het is wel heel goed dat je ook die schaduwkant benoemd.
Daar staat men vaak helemaal niet bij stil. Opmerkingen zoals, O, wat zie je er goed uit e.d. doen ze vaak om zichzelf gerust te stellen, zo van zie je wel, ze is er doorheen.
Zo merk je ook dat de groep belangstellenden steeds kleiner wordt, ze gaan over tot de orde van de dag.
Daarbij realiseren ze zich niet dat jou leven er nu echt anders uitziet en dan je toch met de beperkingen (die vaak niet zichtbaar zijn) verder moet.
Toch knap dat je het hebt gedaan.
groetjes, Doortje
Dag Josephine .
Het is allemaal heel herkenbaar ,ook ervaar deze reactie,s .
Soms ga je nog door een dal ,van vermoeidheid en bijwerkingen van medicijnen .
En dat mogen de mensen ook horen ,ook al zien wij er goed uit .
Fijn dat je dit hebt geschreven .
Het is altijd fijn om te zeggen ,,het gaat goed ,, maar de ander kant is er ook .
Goetjes klooster