Was ich noch zu sagen hätte

Nog één lesochtend en de cursus schrijven is alweer ten einde. Jammer. Weet je nog hoeveel
druk ik op je moest uitoefenen om ons voor deze cursus op te geven?
Ja, natuurlijk weet ik dat nog, tien weken achter elkaar, dat vond ik niet te overzien zoveel. Het moet gezegd, ik heb er geen moment spijt van gehad. Het kostte de nodige energie maar we kregen er veel voor terug.
Zullen we na de zomer weer een cursus volgen?
Hoho, je rent er weer vandoor op je zevenmijlslaarzen. September is nog ver weg. Zo ver vooruit wil ik niet kijken, dat weet je.
We hebben het er nog wel een keertje over. Nu eerst nog die laatste opdracht schrijven. Heb jij een idee?
Het is een lastig onderwerp in het kader van de boekenweek: ‘Was ich noch zu sagen hätte’. Ik peins me suf, wat zou ik nog te zeggen hebben? Ik heb echt geen idee, jij?
Het thema past wel in de levensfase waar we nu in zitten maar ook ik kan niets verzinnen. Ik heb geen enkele behoefte om eens flink de waarheid te zeggen, oude koeien uit de sloot te halen, wonden uit het verleden open te rijten en proberen ons gelijk met terugwerkende kracht alsnog te halen. Wat winnen we ermee? Niets, alleen een hoop onrust.
Ja dat ben ik met je eens. Ik heb verder ook geen behoefte om alle goede dingen die ons zijn overkomen te bejubelen. Wacht even, nu ik er nog eens goed over nadenk, er is iemand waar ik nog iets tegen te zeggen heb, iemand die mij zeer na aan het hart ligt, iemand die volledig betrokken is bij ons wel en wee en van begin tot eind in ons leven aanwezig is.
Oh ja, wie dan?
Jij.
Ik?
Ja jij, wij. Continu zijn we met elkaar in gesprek, dag in dag uit. Nooit is het stil in ons hoofd en dat komt vooral door jou. Jij hebt vaak het hoogste woord, het liefst ook nog het laatste woord, je drijft graag je zin door én je wilt altijd gelijk hebben. Eerlijk gezegd vind ik je vreselijk vermoeiend. Het lijkt dat naarmate de ziekte vordert, jij steeds meer haast krijgt, alsof de duivel je op de hielen zit. Zo, dat is eruit, das hätte ich noch zu sagen.
Maar we hebben toch nog weinig tijd? Het is nu of nooit, dat we daardoor vaak uitgeput zijn, ja jammer dan. De tijd dat we weinig anders kunnen dan een boek lezen, film kijken of naar tuin en vogeltjes kijken, komt nog wel. Ja, ik weet dat je meer tijd voor rust en stilte wilt, daar hebben we het al eindeloos vaak over gehad maar ik wil nog zoveel. Er is nog zoveel leven in ons en ik wil nog zo veel meemaken. En ja, dat betekent dat ik steeds meer haast krijg, de tijd tikt door en die wil ik niet onbenut laten.
Ik was er al bang voor, je hebt weer het hoogste woord, je drijft weer je zin door én je vindt natuurlijk dat je gelijk hebt.
Ja maar ...
En ja, je wilt natuurlijk ook het laatste woord hebben.