Waarom doen we alsof kanker een strijd is?

Ik herken de term strijd vooral van mensen die minder bekend zijn met kanker. Zelf of in hun omgeving. Misschien heb ik het zelf ook weleens zo benoemd voordat ik ziek werd. 
Alhoewel ik niet het idee heb dat mensen denken in termen van verliezen of winnen. 
Vaak worden patiënten ‘dapper of strijdvaardig ‘ genoemd. Goedbedoeld. Zo ervaar ik het zelf tenminste. Al kan ik er weinig mee, want als ik één ding geleerd heb is dat je er gewoon weinig over te zeggen hebt, wat er gebeurt als je eenmaal kanker hebt. Maar ik weet niet of ik me daar zo bewust van was voor ik dit proces leerde kennen. 
En zo hoor je vaker opmerkingen die allemaal goedbedoeld en begripvol bedoeld zijn, maar vaak hun uitwerking missen. 
Ik probeer dit maar van me af te laten glijden, of soms wat meer mijn eigen visie erop te laten schijnen als ik daar de energie voor heb. 

Zolang er geen genezend medicijn is, is niemand een verliezer. En chemo maakt ook stuk, verzwakt je als je er veel van krijgt. De winnaars voor nu, zijn denk ik,  diegenen die er op tijd bijzijn en nog geopereerd kunnen worden, het redden. De verliezers zijn de palliatieven, de al uitgezaaiden. Waarbij het uiteindelijk zeker terugkomt na behandeling. Naar wat de dokter zegt. (ookal vind ik dat ook weer een negatieve instelling van de arts om je behandeling mee in te gaan ipv een open vizier te houden)

Waar je wel winst kunt pakken, denk ik, is hoe je ermee omgaat. En wat je erbij kunt doen om je lijf en geest sterk te houden gedurende het proces van behandelingen. Om zo eventueel wat langer te leven en met meer rust en kwaliteit. Bijdragen.

Blijven roken bij longkanker, slecht blijven eten en drinken bij kanker in de spijsverteringsorganen, is het handig? Dat is een individuele keuze. 

Dingen die je zelf erbij kunt doen om jezelf beter te laten voelen. Zij het een anti-kanker dieet, of wandelen, goed slapen, mindset verbeteren, meditatie, yoga, een sport, rusten, lachen, hobbies, bezig zijn, je tuin, een doel hebben, contacten, support, een coach, eventuele supplementen,  complementaire therapieën, dingen doen die je nog wilt doen, bucketlist, reizen, (vrijwilligers)werk etc. 

Positief denken of al je gevoel toestaan is ook nog zo wat? Het er laten  zijn etc. Toch krijg ik het idee dat de positief ingestelden in ieder geval een betere kwaliteit van leven hebben dan diegenen die in de put zakken en waar het negatieve de boventoon voert. En het zou zomaar zo kunnen zijn, dat je er mogelijk wat langer door leeft? Stress en jezelf helemaal gekmaken is tenslotte slecht voor je. Maar je moet je ook wel eens kunnen uiten als je bang, boos  of verdrietig bent etc. Met positiviteit zie je misschien ook toch wat meer kansen en mogelijkheden, waar je dan ook actie op gaat ondernemen. Bijvoorbeeld, je gaat  verder kijken dan Nederland voor behandeling, of je neemt een complementaire therapie erbij, door je verder te verdiepen in de materie dan wat alleen de reguliere arts je vertelt etc. Aan de andere kant een hele agressieve kanker houdt je niet alleen met positiviteit tegen. En kanker komt wel als een storm over je heen gedenderd, een rollercoaster. Heb je je mindset dan wel in de hand? Kun je dat verwachten als het zo'n ontwortelend proces is?

Daarbij is natuurlijk, kwaliteit van leven belangrijk. Want je kunt ook te ver doorgaan met chemo en daarom kiezen voor stoppen met behandelen. En dan is het ook weer, hoe ga je om, met die periode? Waar pak je de winst voor jezelf en dat kan van alles betekenen. Eigen invulling. Stoppen kan ook winst zijn en je moet het ook durven.

Ook al heb ik er zelf ook niets mee, als mensen de keuze maken om het als een strijd tegen kanker te zien, wat maakt dat dan uit? Hoe fout anderen dat ook vinden, als dát je er wat makkelijker  doorheen kan helpen, wie zijn wij dan om er iets van te vinden?

Kanker is geen strijd, maar een feit, waar ik lichamelijk en geestelijk onder lijd.

Genieten klinkt v00r mij krankzinnig.

Gr. Jan

Ik vecht geloof ik ook niet persé tegen de kanker maar wel tegen wat het hebben van kanker met me doet. Ik geloof ook niet persé dat ik kan winnen of verliezen maar wel dat ik mijn hoofd boven water kan houden. Dat ik niet verzuip in het verdriet, de onzekerheden, de angst en de pijn. Ik voer daarin wel een strijd. Een strijd met alle emoties die kanker met zich mee brengen en om daar een balans in te vinden. En er zijn in mijn omgeving heel veel mensen die mij helpen in mijn strijd. Ze beuren me op, zitten naast me in verdriet, geven me soms een schop onder mijn kont als ik het zelf even niet kan, en remmen me af als ik mezelf voorbij ren. Ik geloof niet dat er iemand is die vindt dat je een loser/verliezer bent als je de strijd verliest. Er is niemand die zegt dat je niet hard genoeg gevochten hebt. Wel dat het een oneerlijke strijd was. Want áls het een strijd is,dan is het altijd een oneerlijke. En helaas is dat het leven: soms enorm oneerlijk! We roeien met de riemen die we hebben en zoeken altijd naar het beste en mooiste in het leven. 

Lieve allemaal, hoe je het ook noemt of wil noemen! Iedereen doet gewoon datgene dat het best bij hem/haar/hen past. En ik wens iedereen heel veel sterkte en kracht en levenslust en leven.

(of zijn dat ook woorden die niet kunnen? Ben je niet sterk genoeg, heb je niet genoeg kracht of levenslust ? En leven? dat heb je ook nooit zelf in de hand).. het is gewoon altijd goed bedoeld ;-)

Ooit hoorde ik in een sport programma een bekend wieler verslaggever roepen over een nog bekender wielrenner "hij is kampioen kanker overwinnen". Dat stuitte mij toen al tegen de borst. Toen wist ik nog niet dat ik kanker zou krijgen. Want kanker krijg je zomaar. Nu zeg ik tegen iedereen dat ik zoveel geluk heb gehad, ik ben 4 maanden van huis geweest en krabbel nu eindelijk een beetje uit het ravijn waar ik me in bevond. Dankzij artsen verpleging en naasten die me hebben bijgestaan. Ik voel me geen kampioen geen overwinnaar van de kanker. Ik heb gewoon geluk gehad. Dus weg met dergelijke opmerkingen zoals in het artikel wordt vermeld. En dank dat er iemand opstaat en achter zijn mening gaat staan. 

Groeten Hans