Symptomen van myelofibrose

Myelofibrose ontstaat geleidelijk. Patiënten hebben vaak jarenlang geen symptomen. De afwijking wordt vaak toevallig ontdekt bij een routinecontrole van het bloed.

Symptomen in het beginstadium van myelofibrose

In het beginstadium van de ziekte is het aantal bloedplaatjes sterk verhoogd. Deze bloedplaatjes klonteren samen, waardoor het bloed sneller stolt. Dit kan stoornissen veroorzaken in de kleine bloedvaatjes met als gevolg:

• hoofdpijn
• tintelingen, ernstige pijnen (erythromelalgie) of blauwkleuringen (cyanose) in handen, vingers, voeten of tenen.
• problemen met zien: wazig zien, blinde vlekken hebben of lichtflitsen zien

De bloedplaatjes zijn vaak nog niet helemaal rijp wanneer ze in de bloedbaan terechtkomen. En ze functioneren niet altijd goed. Daardoor kunnen bloedingen optreden: neusbloedingen, blauwe plekken, bloedend tandvlees, heviger menstruaties. Dit is vooral het geval als het aantal bloedplaatjes per liter bloed groter is dan 1.500 miljard. Normaal gesproken bedraagt het aantal bloedplaatjes per liter bloed tussen de 150 en 450 miljard.

Symptomen in een later stadium van myelofibrose

In een later stadium van de ziekte neemt de hoeveelheid bindweefsel in het beenmerg sterk toe. Daardoor ontstaan meerdere problemen.

Tekort aan normale bloedcellen

Er ontstaat een tekort aan gezonde rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes. Een tekort aan rode bloedcellen heet bloedarmoede. Een ander woord hiervoor is anemie. Je kunt last hebben van: 

• vermoeidheid
• bleekheid
• kortademigheid
• hartkloppingen
• zwarte vlekken voor de ogen
• duizeligheid

Door een tekort aan bloedplaatjes bloeden wondjes sneller en langer. Dat kun je merken aan: 

• blauwe plekken
• bloedend tandvlees
• hevige menstruaties
• puntvormige bloedinkjes in de huid, vooral op de benen

Door een tekort aan normale witte bloedcellen ontstaat er een groter risico op infecties in bijvoorbeeld: 

• mond-keelholte
• luchtwegen
• urinewegen

Deze infecties keren vaak terug. Soms genezen ze slecht. 

Steeds groter wordende milt

Het lichaam probeert elders bloed aan te maken en kiest daar meestal de milt voor. De milt kan daardoor sterk vergroot raken. Dit heet splenomegalie.

De milt zit links in de buik. Als hij sterk vergroot is, kan hij de maag en andere organen hinderen. Dit kan pijn of een zwaar gevoel in de buik veroorzaken. Ook veroorzaakt dit al snel een vol gevoel.

De bloedcellen blijven in de milt achter. Ze circuleren niet in het bloed. Naarmate de milt groter wordt, neemt de bloedarmoede en het tekort aan bloedplaatjes toe.

Algemene klachten

Is het beenmerg volledig vervangen door bindweefsel, dan kan dit algemene klachten geven zoals:

• moeheid
• kortademigheid bij inspanning
• gewichtsverlies
• 's nachts heftig transpireren (nachtzweten)
• koorts