Over mij
Mijn naam is Saskia, moeder van 3 eigen kinderen en 2 bonuskinderen. Na een heftige periode van 3 jaar de zorg van mijn man die in 2020 is overleden. Kreeg ik eindelijk weer wat plezier in het leven toen ik mijn huidige vriend leerde.
Ik dacht eindelijk in een rustig vaarwater te komen. Maar helaas in december 2021 is erbij mij anuskanker vastgesteld. Eerst last van een uitwendige aambei daarbij ontstond een vistel die knapte. Hierdoor kwam ik met spoed in het ziekenhuis terrecht en de zelfde avond lag ik al op de ok. De volgende ochtend kreeg ik te horen dat ze niks konden doen op dat moment maar dat er 2 biopten waar genomen. Op dat moment zak je al even door de grond. 7 dagen wachten op de uitslag. Maar door de hevige pijn die bleef aanhouden weer naar het ziekenhuis. Daar kreeg ik te horen dat ze al de uitslag hadden. Een anuscarcinoom. Daarna hoorde ik niks meer. Ik weet allen nog dat in vroeg is het te behandelen.
In de 2 weken voor kerst alle onderzoeken en scans gehad. Daarna ging alles in een sneltreinvaart. 10 januari was de start van de behandeling. 45 dagen chemo en 33 bestralingen verder is het nu de laatste scans afwachten die zijn op 8 juni. Twee weken terug een endoscopie gehad die zag er goed uit alleen een zweertje nog gevonden. En dan is het 15 juni de dag dat ik krijg te horen of de behandeling is aangeslagen.
De vermoeidheid is groot net als mijn spieren en uitval van mijn spieren. Geen controle over mijn ontlasting. En ja sexueel daar heb ik het nog maar niet over dat is ook pijnlijk. De pijn van de behandeling was een hel. Maar als het gedaan heeft wat het moet is het me alles wel waard...
