Stel je vraag over darmkanker aan Wietske Vrijland van het Sint Franciscus Gasthuis Rotterdam

Het behandelplan dat u beschrijft is een gebruikelijk plan in uw omstandigheden. Als er geen sprake is van uitzaaiingen na de operatie wordt er ‘adjuvante’ (=aanvullende) chemotherapie gegeven als daar aanleiding toe is. Als er wel uitzaaiingen zijn gaat het om palliatieve chemotherapie. Palliatieve chemotherapie is gericht op het bestrijden van klachten en remmen van de ziekte. Dit wordt gegeven als er winst wordt verwacht op dit terrein. Het is verstandig om dit opnieuw met uw oncoloog te bespreken om duidelijkheid te krijgen over hoe uw oncoloog dit voor u ziet.

Als er sprake is van hele kleine plekjes in de longen is niet altijd meteen te zien of het om ontstekingen gaat of om een uitzaaiing. De tijd en een nieuwe scan zal hierover duidelijkheid moeten geven. Als het zou gaan om uitzaaiingen van darmkanker is inderdaad niet de verwachting dat er hele snelle groei optreedt tussen de operatie en de scan op 10 augustus.

Wat u kan verwachten als u geen chemotherapie krijgt is onzeker. De ziekte kan langere tijd stabiel of langzaam toenemend zijn in de longen. Ook kunnen zich uitzaaiingen op andere plaatsen ontwikkelen, bijvoorbeeld in de lever.

Het type chemotherapie dat u krijgt hangt af van uw conditie en de ziekte. Of u oxaliplatin zal krijgen en wat dit voor u betekent kunt u het best met uw oncoloog bespreken.

Endeldarmkanker kan uitzaaiingen in verschillende organen veroorzaken zoals bijvoorbeeld lever, longen en buikvlies. Vooral bij endeldarmkanker die dicht bij de anus zit komt het wel voor dat er alleen uitzaaiingen in de longen zijn en niet in andere organen. Dat kan komen doordat dit gedeelte van de endeldarm (deels) een andere bloedvoorziening heeft dan de rest van de endeldarm. Het kan zijn dat op een gegeven moment ook uitzaaiingen via een andere route ontstaan, via andere bloedvaten of lymfeklieren, maar dit hoeft niet te gebeuren. Het is niet goed te voorspellen of dit wel of niet gebeurt en ik kan u ook geen inschatting geven of de kans bij u persoonlijk groot is op uitzaaiingen op andere plaatsen dan de longen.

Een 4 fasen scan heeft te maken met zichtbaar maken van de aard van eventuele afwijkingen met behulp van een contrastmiddel en een scan op verschillende tijden na inspuiten hiervan. Een contrastmiddel is een soort kleurstof die goed op een scan te zien is, bijvoorbeeld doordat er jodium inzit.

Eerst wordt er een blanco scan gemaakt zonder contrastmiddel (eerste fase). Daarna wordt er een scan gemaakt als het contrastmiddel in de slagaders zit (tweede fase). Dan volgt een scan als het contrastmiddel in de holle ader en de poortader te zien is (derde fase). De vierde fase is kort daarop als het contrastmiddel weggespoeld wordt uit de aders. Een uitzaaiing vertoont een ander patroon van aankleuring bij doorlopen van deze fasen dan veel andere afwijkingen, hoewel dit niet altijd het geval is. Ook kunnen er met een 4 fasen scan nog meer afwijkingen dan eerder geconstateerd worden. Het meest gebruikte onderzoek voor de lever is een 4 fasen CT scan, soms is het ook nodig om een MRI te maken.

Het meest logische traject is alleen te bepalen door meer kennis van uw omstandigheden en voorgeschiedenis. Een operatie zou een logische volgende stap kunnen zijn maar ook een andere behandeling, zoals chemotherapie, kan voorgesteld worden. Ook de invloed op diabetes type 1 is niet goed te beantwoorden zonder meer kennis over uw situatie waarbij in het algemeen de meeste behandelingen wel mogelijk zijn, ook als je deze ziekte hebt. Als er bijvoorbeeld ernstige nierschade is door diabetes moet goed afgewogen worden welke behandelingen meerwaarde opleveren.

Chemotherapie kan als nabehandeling gebruikt worden na het verwijderen van een deel van de lever, of dit voor u meerwaarde heeft wordt bepaald door het team van specialisten dat u behandelt en/of adviseert over uw behandeling.

Indien er aansluitend aan een operatie wordt gekozen voor chemotherapie, dan is dat of wel de combinatie van capecitabine met oxaliplatin of alleen capecitabine. De keuze hangt af van een aantal factoren die worden afgewogen door uw behandelaar.

De bloedtest die de chirurg heeft afgenomen is hoogstwaarschijnlijk een test naar de activiteit van DPD. Dit enzym is betrokken bij de afbraak van de 5-FU chemotherapie (en 5-FU ontstaat uit de capecitabine). In sommige ziekenhuizen (maar dit is niet standaard) wordt dit voorafgaand aan de chemotherapie bepaald omdat een klein deel van de Nederlandse bevolking een sterk verlaagde activiteit heeft van dit enzym. Bij een sterk verlaagde activiteit van dit enzym is de kans op bijwerkingen van capecitabine groter.

U heeft een heel vervelende en uitzonderlijke complicatie van een carcinoïd en de behandeling hiervan is maatwerk. Het valt ook buiten onze deskundigheid. Wij raden u inderdaad aan om het gesprek met uw MDL-arts opnieuw aan te gaan, mogelijk kunt u proberen een afspraak op een eerder tijdstip te krijgen als u zoveel pijn heeft.

In het algemeen is het zo dat ongeveer een jaar na de operatie littekens tot rust komen en minder klachten gaan geven. Helaas zit hier een grote spreiding in en hebben sommige mensen na een paar maanden geen klachten meer en anderen hebben levenslang last van het operatiegebied. De operatie die u heeft ondergaan is heel ingrijpend geweest en ook dan kan het langer duren voordat het operatiegebied tot rust komt. Het is niet goed te voorspellen of de klachten zullen verdwijnen en waarschijnlijk zult u altijd in meer of mindere mate wat klachten houden van dit gebied. Het ingezette stuk gaat meestal op den duur wel voelen als meer ‘eigen’ maar dit heeft veel tijd nodig. Smetplekken knappen vaak op van zorgen dat de huid zo droog mogelijk is en daarna talkpoeder of zinkzalf aanbrengen. Dit probleem kunt u goed met uw huisarts bespreken als dat nodig is. Het is verstandig om bij aanhoudende klachten van de vouw waardoor smetplekken ontstaan nog eens naar de plastisch chirurg te gaan om te beoordelen of hier wat aan gedaan zou kunnen worden.

Een tekort aan het enzym DPD beschouwen we momenteel niet als een ziekte. Het meeste dat bekend is over een tekort aan activiteit van het DPD enzym gaat over patiënten die behandeld worden met chemotherapeutische middelen uit de groep waar ook capecitabine toe behoort.Buiten het gebruik van deze middelen resulteert op volwassen leeftijd een verminderen werking van dit enzym, zover we nu weten, niet tot ziekte.De enige consequentie voor u is dat indien er een noodzaak is om chemotherapie toe te dienen, dat hier rekening mee moet worden gehouden.

Een melanoom kan uitzaaiingen geven overal in het lichaam, zo ook in de dikke darm. Dit komt niet vaak voor en het is niet goed bekend hoe vaak precies. De kans is dus klein dat bij u maandag een uitzaaiing van een melanoom wordt vastgesteld, maar het is niet helemaal uitgesloten.

De terugkeer van een tumor in de darm is een akelige gebeurtenis. Als dit gebeurt is het belangrijk dat er een behandelplan komt dat de beste kansen geeft en dat is niet voor iedere patiënt hetzelfde. Kennelijk zijn de artsen die betrokken zijn bij uw behandeling het nog niet eens over wat voor u de beste kansen biedt. Het is verstandig om naar uw huisarts of naar de dokter te gaan die u in eerste instantie behandeld heeft om na te vragen hoe het plan er nu uitziet. Zij kunnen informeren in Eindhoven en/of Utrecht naar de mogelijkheden en de meningen en u verder helpen.

Darmkanker kan niet zo hard groeien dat er na 4 maanden op dezelfde plek weer een grote tumor zit. Wel kan er op een andere plaats in de darm nog een tumor aanwezig zijn die eerder over het hoofd gezien is bij een darmonderzoek of die zich bevindt in een gedeelte van de darm dat eerder niet onderzocht is. Dan zou er sprake kunnen zijn van een verhoogde bloedwaarde door de aanwezigheid van darmkanker. Een tweede geval waarin de waarde verhoogd kan zijn is als er sprake is van uitzaaiingen van de tumor die verwijderd is. Niet altijd is er een verklaring te vinden voor een verhoogde waarde, dan wordt er bij onderzoek niets gevonden en wordt de waarde in de gaten gehouden.

Het weer normaal worden van het ontlastingspatroon en het gevoel in de buik heeft tijd nodig. Dit is ook afhankelijk van welk deel van de darm verwijderd is. Bij een endeldarm tumor kan het zo zijn dat het ontlastingspatroon blijvend anders is dan voor de operatie. Het gebruik van macrogol is voor de ene persoon een goede oplossing en bij de andere persoon verergert het de klachten . Het is verstandig uw persoonlijke situatie en advies over medicijngebruik met uw behandelend specialist te bespreken. Moeheid is een veel gehoorde klacht na een operatie, zeker bij patiënten die behandeld zijn in verband met kanker. Als dit uw dagelijks leven blijft beïnvloeden is het ook iets om ter sprake te brengen bij uw volgende bezoek.

Bij een operatie in verband met endeldarmkanker wordt meestal op enkele centimeters een naad aangelegd tussen de dikke darm en het laatste stukje endeldarm, afhankelijk van de inschatting voor de operatie van de grootte, uitbreiding en aanwezigheid van uitzaaiingen in de lymfeklieren wordt eventueel ook nog radiotherapie gegeven voor de operatie.

Het gebied van de naad is hierdoor vaak een kwetsbaar gebied, soms doordat de naad niet helemaal goed genezen is en soms doordat er een slijmvliesontsteking ontstaat. Beiden kunnen klachten geven zoals pijn, een verminderde continentie en dunne ontlasting. Als het de bedoeling is dat er penetratie is via de anus, kunt u zich voorstellen dat dit zeker in de eerste maanden na de operatie niet verstandig is omdat er wrijving optreedt langs de naad en daardoor mogelijk daarna ook klachten kan veroorzaken of verergeren.

Bij ons weten is er geen wetenschappelijke literatuur over dit onderwep. Ons advies is om anale sex te vermijden. Misschien is het een idee om dit onderwerp toch een keer met uw chirurg te bespreken als uw wens heel groot is en misschien kan hij of zij helpen inschatten hoe voor u de risico's zijn als u het toch probeert. Mocht u het toch gaan doen: gebruik zo veel mogelijk glijmiddel, vrij veilig en dus alleen met een partner die u volledig vertrouwt.

Voor uw situatie bestaat geen richtlijn of protocol. Het beleid wordt gemaakt op basis van wetenschappelijk onderzoek en ervaring, door een team van artsen met een verschillende achtergrond. Dit heet een multidisciplinaire bespreking en die vindt soms ook nog over meerdere ziekenhuizen plaats. Waarschijnlijk heeft uw chirurg uw probleem ook besproken in een dergelijke bespreking en daarna met u het behandelvoorstel besproken. Zoals u het beschrijft klinkt het als een goed doordacht plan. Een tweede mening kan altijd en het is dan verstandig met uw huisarts en uw chirurg te bespreken waar u het best naar toe kunt gaan. In ziekenhuizen zoals UMC Radboud in Nijmegen, het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven en het Erasmus MC in Rotterdam bestaat zeker veel ervaring op dit gebied, maar er zijn meer ziekenhuizen waar dit voor geldt. Misschien is een aanvullend gesprek met uw chirurg nog meer zinvol dan een tweede mening, uitleg over hoe het plan tot stand gekomen is en wie daarbij betrokken zijn geweest kan u misschien meer duidelijkheid en vertrouwen geven in het plan dat al met u besproken is

Een bestraling bij de anus en/of de endeldarm kan allerlei lange termijn effecten veroorzaken zoals pijn, een kwetsbare huid, een chronische wond en incontinentie. Doordat de ontlasting dit gebied passeert ontstaat er extra irritatie door de ontlasting zelf en door het schoonmaken van het gebied rond de anus. U geeft aan al allerlei behandeling geprobeerd te hebben en daaraan kunnen wij nu niets toevoegen. Er zijn patiënten die vanwege deze klachten uiteindelijk kiezen voor een definitief stoma op de dikke darm. Een specialist uitzoeken voor een second opinion kunt u het best doen in overleg met uw huisarts en radiotherapeut, zij kunnen aangeven wie een zinvolle bijdrage zou kunnen leveren in uw regio.

Mogelijk is er bij u sprake van polyneuropathie. Dit is een aandoening waarbij de uiteinden van lange zenuwen beschadigd raken, dus vooral in handen en voeten. Deze beschadiging kan veroorzaakt worden door meerdere oorzaken en chemotherapie is daar een van. De meeste mensen beschrijven tintelingen, een brandende of stekende pijn en/of een doof of veranderd gevoel. Polyneuropathie door chemotherapie is meestal moeilijk te behandelen en bij veel mensen blijven de klachten bestaan ook na staken van de behandeling. Uw oncoloog kan het best beoordelen of er inderdaad sprake is van polyneuropathie en kan bepalen of er mogelijkheden zijn om uw klachten te verlichten.

Wat u zegt klopt, als je er achteraf naar kijkt. U bent waarschijnlijk geopereerd destijds en de uitslag daarna is weergegeven als T3N2M0. De T geeft de grootte van de tumor aan, de N de aanwezigheid en hoeveelheid van uitzaaiingen in de lymfeklieren en M de aanwezigheid van uitzaaiingen elders. In feite is nooit helemaal zeker of er op het moment na operatie geen kleine uitzaaiingen op afstand zijn, uitzaaiingen van kleiner dan een centimeter worden niet altijd gevonden bij onderzoeken hiernaar. Vaak wordt dan Mx gebruikt, voor u zou dat T3N2Mx zijn geweest na de operatie. Helaas is later gebleken dat er toch sprake is van een uitzaaiing in de long waardoor er nu sprake is van M1, met andere woorden stadium IV of Dukes D.

An important point some people have trouble understanding is that the stage of a cancer is determined only when (or soon after) the cancer is diagnosed. This stage does not change over time, even if the cancer shrinks, grows, spreads, or comes back after treatment. The cancer is still referred to by the stage it was given when it was first found and diagnosed, although information about the current extent of the cancer is added (and of course, the treatment is adjusted as needed).

For example, let’s say a woman is first diagnosed with stage II breast cancer. The cancer goes away with treatment, but then it comes back and has spread to the bones. The cancer is still called a stage II breast cancer, now with recurrent disease in the bones.

If the breast cancer did not go away with the original treatment and spread to the bones it would be called a stage II breast cancer with bone metastasis. In either case, the original stage does not change and it’s not called a stage IV breast cancer. Stage IV breast cancer refers to a cancer that has already spread to a distant part of the body when it’s first diagnosed.

• Het stadium van kanker wordt bepaald bij diagnose en verandert niet.

Polyneuropathie is een aandoening waarbij de uiteinden van lange zenuwen beschadigd raken, dus vooral in handen en voeten. Deze beschadiging kan veroorzaakt worden door meerdere oorzaken en chemotherapie is daar een van. De meeste mensen beschrijven tintelingen, een brandende of stekende pijn en/of een doof of veranderd gevoel. Polyneuropathie door chemotherapie is meestal moeilijk te behandelen en bij veel mensen blijven de klachten bestaan ook na staken van de behandeling. Uw oncoloog kan het best beoordelen of er inderdaad sprake is van polyneuropathie en kan bepalen of er mogelijkheden zijn om uw klachten te verlichten.

Pijn in de benen en rug is bekend als een zeldzame bijwerking van capecitabine, dus het is de vraag of uw klachten misschien een andere oorzaak hebben. Het is zeker verstandig dat u naar de huisarts gaat om deze klachten en de pijnklachten in de kaken te bespreken. Als het nodig is kan de huisarts met de oncoloog overleggen over wat er eventueel uitgezocht moet worden en hoe uw klachten te behandelen zijn. Als dit niet naar tevredenheid loopt is het goed om opnieuw met de verpleegkundige contact op te nemen en aan te dringen op een afspraak bij de oncoloog.