Vragen aan en antwoorden van het team Gynaecologische Oncologie MUMC o.l.v. Prof. dr. Roy Kruitwagen
NB: met ingang van 1 januari 2018 is het niet meer mogelijk om vragen te stellen aan het team o.l.v. Prof. Kruitwagen.
Van september 2014 tot 1 januari 2018 zijn hieronder vragen gesteld over gynaecologische kanker aan een team van oncologisch gynaecologen o.l.v. Prof. dr. Roy Kruitwagen van het MUMC (Maastricht). De vragen en antwoorden vind je hieronder terug.
Vanaf half januari 2018 is het mogelijk in deze groep om vragen te stellen aan dr. Cor de Kroon, gynaecoloog-oncoloog bij het Leids Universitair Medisch Centrum.
756 reacties
Mijn vrouw is 40 jaar en heeft sinds geruime tijd (ca.6 maanden) erge buikpijn (linksonderin+erge darmgeluiden) welke in vlagen komt.
Daarnaast heeft ze ook vaak last van een erg brandend gevoel in de schede.
Na diverse onderzoeken waaronder vaginale echo's bij de gynaecoloog kan hier geen oorzaak voor gevonden worden.Nu is deze week bekend geworden dat mijn vrouw drager is van de BRCA-1 gen mutatie.
Gisteren hiervoor opnieuw voor bij de gynaecoloog geweest en wederom geen afwijkingen gevonden met de interne echo. Maar geen verklaring voor de aanhoudende enorme buikpijn en brandend gevoel in de schede.
Over twee weken kunnen we pas terecht bij de oncologisch gynaecoloog om verdere stappen te bespreken.
De angst bij ons is dat de klachten toch voortkomen uit een uitgezaaide kanker uit de eierstokken.
Is deze angst reëel, wat kunnen we doen om een verklaring van de klachten te krijgen?
Alvast dank voor uw reactie.
Met vriendelijke groet,
Ruben
Geachte Ruben,
Eierstokkanker geeft geen specifieke klachten, zeker niet in een vroeg stadium. Achteraf melden vrouwen wel dat ze vage buikklachten hadden, maar deze klachten hebben veel vrouwen ook zonder dat er sprake is van eierstokkanker. Het is daarom moeilijk eierstokkanker in een vroeg stadium op te sporen. Om die reden wordt geadviseerd de eierstokken te verwijderen vanaf een 35-40 jaar. Dit is de enige manier van bescherming.
Als de inwendige echo bij de gynaecoloog geen afwijkingen liet zien, is dat in ieder geval voor nu een geruststelling.
Hopende u hiermee voldoende te hebben ingelicht,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
baarmoederkanker wordt vaak in een vroeg stadium ontdekt doordat het een signaal afgeeft (bloedverlies na de overgang), en het zo vroegtijdig kan worden opgespoord. Indien het in een vroeg stadium is, is het meestal beperkt tot de binnenkant van de baarmoeder. Meestal betreft het een laaggradig (oftewel niet agressief) type. Dan hoeven er geen lymfklieren verwijderd te worden. Als het een hooggradig (agressiever) type betreft, worden vaak wel lymfklieren verwijderd. Wellicht dat u deze vragen aan uw behandelend arts kunt stellen en meer duidelijkheid kunt krijgen over de agressiviteit van de bij u gevonden cellen.
Meestal is de door u genoemde wachttijd niet te lang, we houden medisch gezien aan: behandelen binnen 4-6 weken na de diagnose (de datum van de diagnose is bij u de datum van de curettage).
Aan de andere kant weten we uit ervaring, dat de ziekte, behandeling en de uitslagen van het weefsel daarna, en de onzekerheid nu over dit alles veel stress geeft. Hierdoor wordt het vaak toch moeilijk om van een vakantie te genieten, en dit is vaak voor mensen een reden de vakantie te verzetten.
Een moeilijke beslissing, en we hopen dat ons antwoord u helpt.
Met vriendelijke groet,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+, Maastricht
Geachte lezer,
Bij een exconisatie van de baarmoederhals is bij mij kanker gevonden. Een heel klein plekje van 2 mm en een plekje van 6 mm. Dit is geheel verwijderd en de snijranden waren schoon. Daarna kreeg ik een uitgebreid inwendig onderzoek onder narcose en er is daarbij niets afwijkends gevonden. Toch schrijft het protocol voor dat ik nu de Wertheim Meigs operatie moet ondergaan. Dit terwijl de artsen zeggen dat ze vermoeden dat er geen kanker meer zit. Om die reden vonden ze het maken van een scan ook niet nodig. Mijn kans dat er toch nog iets zit werd geschat op 20 procent.
Nu is mijn vraag het volgende: Ik vind zo'n grote ingrijpende operatie voor iemand die waarschijnlijk geen kanker meer heeft erg groot. Gaat het altijd op deze manier, is er niet iets anders mogelijk? En mijn tweede vraag is dat ze alles weghalen maar de eierstokken niet. Is de kans van die 20 procent kanker dan niet van toepassing op de eierstokken?
De behandeling van baarmoederhalskanker is afhankelijk van het stadium. uit uw mail is het voor ons niet mogelijk dit stadium goed vast te stellen. Het gaat om de mm's. Bij een stadium 1B1 is een Wertheim de standaard behandeling. Dit geldt wereldwijd. Wij vermoeden dus dat dit uw stadium betreft. Bij twijfels hierover is een second opinion aan te bevelen, zodat u ook gerust de behandeling in kunt gaan. De arts die u voor second opinioon ontmoet kan de exactie pathologie uitslag zien en door een 2e patholoog laten nakijken.
De kans op uitzaaiingen in de eierstokken is bij baarmoederhalskanker te verwaarlozen. Om deze reden worden de eierstokken niet verwijderd bij jonge vrouwen. het verwijderen van de eierstokken leidt tot het wegvallen van de vrouwelijke hormonen. Dit kan kans geven op opvliegers, meer botontkalking en hoger risico op hart en vaatziekten. Het is dus ten zeerste aan te bevelen de eierstokken niet te laten verwijderen op jonge leeftijd.
hopende u hiermee voldoende antwoord te hebben gegeven,
gynaecologisch-oncologisch team MUMC+ Maastricht
Hieronder in het kort de ziektegeschiedenis van mijn vrouw.
In 19xx is vanwege een vleesboom de baarmoeder en een eierstok verwijderd.
Februari 2014 wordt vanwege geconstateerde kanker aan de overgebleven eierstok een z.g. debulking uitgevoerd. Aangroei aan de darm maakte een z.g. sigmoidresectie noodzakelijk.
Na de operatie volgt de standaard chemokuur: 6 behandelingen met Paclitaxel en Carboplatine.
Juni 2015 blijkt dat de ziekte is teruggekeerd/niet is weggeweest, er zijn uitzaaiingen in de buikholte en ook de lever is aangetast. We zijn op dit moment bezig met 6 chemokuren, nu met de middelen Bevacizumab, Carboplatine en Gemcitabine. Een CT-scan na 3 chemokuren laat zien dat de tumoren iets kleiner zijn geworden en dat de tumormarker verder gezakt is tot 212. Na afloop van de laatste chemokuur midden november 2015 wordt gestart met een 3-wekelijks infuus een z.g. “onderhoudsbeurt” met Bevacizumab naar ik heb begrepen.
Op zoek naar info kwam ik een artikel over PARP remmers tegen. Indien er sprake is van een erfelijke vorm van eierstokkanker ten gevolge een mutatie van het BRCA 1 of BRCA 2 gen, zou deze PARP remmer de tumorcellen kunnen laten afsterven. In haar familie zijn verder geen gevallen van eierstokkanker bekend.
Is het zinvol te laten onderzoeken of mijn vrouw bij PARP remmers baat zou hebben en als dat zinvol zou zijn, hoe te handelen?
Geachte HuubS,
Het is inderdaad zinvol om verder onderzoek te laten verrichten.
Alle patienten met eierstokkanker komen in aanmerking voor voorlichting over erfelijkheid en verwijzing naar een erfelijkheidsspecialist die bloedonderzoek laat verrichten. We nemen aan dat zij hierover ook al is ingelicht door de behandelaars.
Hierbij wordt er gekeken naar een mutatie in het BRCA1 en BRCA2 gen. Indien er een mutatie is, is deze informatie erg belangrijk voor de familie (kinderen, zussen, broers, neefjes, nichtjes etc), omdat zij dan in de gelegenheid worden gesteld zich ook te testen en preventieve maatregelen te nemen. Zo kunnen niuwe gevallen van borst-of eierstokkanker in de familie voorkomen worden.
Daarnaast zijn er zeer recent nieuwe middelen goedgekeurd: de PARP remmers. Deze werken beter bij de BRCA genmutatie draagsters.
Op dit moment heeft uw vrouw een andere therapie, die afgerond zal moeten worden. De middelen kunnen niet gecombineerd worden.
Voor de toekomst van uw vrouw en familie is het wel raadzaam genetische testen nu te laten doen,
Hopende u voldoende geinformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Mvgr. HuubS
Ik had een vraag wat betreft medicatie voor zenuwpijnen Mijn dochter gebruikt nu gabapentine 1200 mg 3x daags maar ook deze dosering helpt niet nu wil de huisarts overgaan op lyrica maar waarom niet de Lamotrigine daar is veel beter resultaat bij en de lyrica tabl of caps zijn vele slechte ervaringen over kan ik dit aan de huisarts vragen of moet ik dit aan de specialist van het ziekenhuis vragen.
Kunt u mij uitleggen waarom de Lamotrigine zelden wordt voorgeschreven. alvast bedankt Anita
Als gynaecologen zijn wij niet goed gespecialiseerd in pijnbestrijding. Navraag bij het pijnteam en literatuuronderzoek leverde het volgende antwoord op:
in het verleden werd Lamotrigine vaker gebruikt. Het middel is minder in gebruik geraakt door bijwerkingen en studies die twijfelden aan de werkzaamheid. Hiervoor in de plaats is Lyrica gekomen.
Degene die uw dochter begeleidt (in uw geval de huisarts) bij de pijnbestrijding is degene aan wie u het beste deze vraag ook voor kunt leggen.
Hopende u voldoende geinformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
In 2013 is bij mij baarmoederhals kanker ontdekt. Uiteindelijk bleek ik ook uitzaaiingen in 4 lymfeklieren te hebben. Mijn lymfeklieren zijn operatief verwijderd (zou eigenlijk een wertheim moeten zijn geweest) en daarna heb ik 25 bestralingen 6 chemo's en 1 brachy therapie gehad.
Ik ben nu 2 jaar verder en wordt niet meer gecontroleerd. Ik heb een pijn ongeveer 5 cm bij de lies vandaan. Dit is een regelmatig terugkerende pijn, die erger is als ik bijvoorbeeld een volle blaas heb, dus als er iets op drukt of tegen aan komt. Maar het is telkens op dezelfde plek en verplaatst zich dus niet. Ook heb ik regelmatig een terugkerende steek in mijn zij, ook op dezelfde plek ook als ik helemaal niets doe, bv slaap. Mijn andere pijnen zitten telkens op een andere plek, ik heb geleerd om mij daar geen zorgen over te maken en dat dit van de bestraling zal komen.
Bij inwendig onderzoek zijn deze plekken niet te zien. Uitwendig is het nooit onderzocht. Ik heb geen bloed onderzoek gehad of scan. Kan zonder enig onderzoek worden geconstateerd dat deze pijnen verklevingen zijn en door de bestraling komen en niet iets anders?
Het is moeilijk te zeggen via de mail wat de pijnen kunnen zijn. Het is wel een feit dat u blijkbaar veel hinder hiervan hebt. Tevens geeft u duidelijk aan niet gerust te zijn met het beperkte onderzoek tot nog toe. We weten niet of extra onderzoek bij u nodig is. Maar het heeft geen zin hierover te blijven piekeren. Het is misschien verstandig met uw huisarts contact op te nemen zodat hij u uitwendig onderzoekt en samen met u kijkt of er verder onderzoek nodig is, of een verwijzing, of niet.
Verklevingen zullen bij u zeker aanwezig zijn, en zouden dit kunnen verklaren, echter dat is niet via de mail te beoordelen, en verklevingen zijn ook op scans niet altijd te zijn.
Hopende u hiermee voldoende geinformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
In december 2014 is er een granulosacelcarcinoom bij mij verwijderd. Gelukkig waren er geen uitzaaiingen. Is er ook bekend hoevaak uitzaaiingen voorkomen bij deze vorm van kanker en wordt de kans op uitzaaiingen groter in de loop der tijd? En wat is de normale procedure van controles?
Geachte mevrouw,
Granulosaceltumoren komen weinig voor. Zij zaaien bijna nooit uit naar lymfklieren. Meestal zitten zij mooi ingekapseld in de eierstok.
Als de ziekte terugkomt, dan is dat meestal in de buurt van de eierstok, de kans daarop is groter als de tumor niet goed was ingekapseld, of het kapsel kapot is gegaan bij de operatie.
Controles vinden meestal elke 3-6 maanden plaats. In de richtlijn wordt geadviseerd langdurig te controleren (dus 5-10 jaar) omdat de tumorcellen langzaam groeien, en dus soms pas na vele jaren terugkomt. De controles worden gecombineerd met het prikken van de tumormerkstof (inhibine) die kan aangeven of er ziekte activiteit is.
Hopende u hiermee voldoende geinformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Best dr. Kruitwagen.
In januari 2013 is bij mij eierstokkanker geconstateerd, fase 3B, en begin februari 2013 heb ik d.m.v. inloting een debulking operatie gehad. Ik had een grote tumor en uitzaaiingen in mijn buik. Hierna een behandeling van 6 chemokuren, waarvan ik er 5 gehad heb (de laatste kon ik niet aan!). Tussen de 3e en 4e chemokuur een zware longembolie gehad, waarvoor ik bloedverdunners slik. Ook heb ik om de 7 à 8 weken blaasontsteking, doch de oorzaak kan men niet vinden, ook niet na onderzoek. De blaasontsteking is redelijk onder controle met een onderhoudskuur. Mijn conditie gaat steeds meer achteruit, wat ik er ook aan doe. Lopen en fietsen gaan steeds slechter; vooral lopen. Sinds 8 weken heb ik een plotselinge hevige pijn in mijn rechterbeen, tussen knie en enkel/voet. Inmiddels heeft mijn oncoloog me naar diverse specialisten gestuurd, zoals vaatchirurg, uroloog, neuroloog, reumatoloog. Ik heb aan mijn been een constante zeurende pijn en zelfs met morfine-tabletten, komt de pijn er door. Omdat mijn oncoloog wil uitsluiten, dat de pijn in mijn been van mijn kanker komt heeft ze ook een CT-scan laten maken. Hieruit kwam, dat de lymfeklieren in mijn buik activiteit vertonen. Het medisch team stelt een verdere behandeling voor; opnieuw chemo of hormoontabletten. De voorkeur van de oncoloog gaat uit naar hormoontabletten, voor chemo vindt ze het te vroeg, omdat dan mijn weerstand nog verder achteruit gaat. Maar ze wil eerst dat mijn been genezen is; doch ik ben nu al 8 weken verder en de oorzaak is nog niet gevonden. Ik zelf denk dat dit wel iets te maken heb met mijn kanker, omdat ik tijdens de chemokuren een dood gevoel in mijn voeten heb gehad. Weet u misschien, waar de pijn in mijn been vandaan zou kunnen komen?
Met vriendelijke groet
Dit is een uitgebreid verhaal dat via e-mail moeilijk te beoordelen is. De mogelijke verklaringen voor pijn aan een been zijn uitgebreid. Soms drukt een tumor/lymfklier op een zenuw, soms is het een verstopt bloedvat, etc. Bij druk van tumor kan soms de tumor/lymfklier bestraald worden, iets wat met een radiotherapeut samen bekeken kan worden op de CT scan. Inmiddels hebben vele andere specialisten met u meegedacht. Het is een moeilijk probleem, zo via de mail,
hopende u hiermee te hebben kunnen helpen,
Gynaecologisch oncologisch team, MUMC+ Maastricht
Mijn vraag is:
Ik heb een wertheim ok ondergaan 2 maand geleden. de uitslag was goed, geen uitzaaiing.
in de brief huisarts staat dat ik stadium 1b1 heb, dat begrijp ik, maar dan: graad 2 LVSI. wat betekend dit?
Is dit een aggressieve soort?
mvr.gr. kaat
Kankercellen worden beoordeeld op mate van agressiviteit. Dit wordt uitgedrukt in 1,2 of 3, waarbij graad 3 de meest agressieve kenmerken vertoont. Graad 2 is matig.
LVSI betekent Lymph Vascular Space Invasion. Dit betekent dat de patholoog onder de microscoop in de tumor kankercellen zag zitten in de lymfevaatjes van de baarmoederhals en in de bloedvaatjes in de baarmoederhals. Dit betekent dat er meer kans bestaat op uitzaaiingen in de lymfklieren, echter die zijn bij u gelukkig niet gevonden.
Graad 2 is dus niet agressief. LVSI geeft wel iets meer kans op terugkomen van de ziekte, maar als de tumor kleiner dan 4 cm was is die kans klein, zeker nu er geen uitzaaiingen in de lymfklieren bij u zijn gevonden.
Hopende u hiermee goed geïnformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Ik heb al eerder via dit forum vragen aan u gesteld die altijd heel duidelijk werden beantwoord. Ik heb nu weer een vraag.
Ik heb baarmoederhalskanker gehad met uitzaaiingen naar 4 lymfeklieren. Op 4 mei heb ik een radicale hysterectomie gehad, gevolgd van 10 juni tot 10 juli door bestralingen gecombineerd met chemo (cisplatin).
Ik voel me inmiddels vrij aardig hersteld.
De wondgenezing van binnen ging wat langzaam en hiervoor kreeg ik eind juli Synapause-E ovales tijdens de eerste controle. Daarna voelde het vaginaal ook steeds beter aan, ik kon weer vrijen. Ik heb 7 van de 15 ovales die ik had gekregen gebruikt.
Nu ineens had ik vanochtend weer wat pijn bij het vrijen en licht bloedverlies. Betekent dit dat ik me weer ongerust moet maken dat er nog of weer ergens kankercellen zitten? Of kan het zijn dat de wondgenezing in mijn lichaam toch nog niet helemaal voltooid is.
Dank u wel voor uw antwoord.
Met vriendelijke groet,
Carla
Problemen bij het vrijen komen na de behandeling voor baarmoederhalskanker vaak voor.
Als er een Wertheimoperatie wordt gedaan wordt een klein stukje van de schede meegenomen (zodat je ruim om de baarmoederhalstumor opereert), en daardoor wordt de schede iets korter. Meestal merk je dit niet. Als de schede genezen is, en er weer gemeenschap is, rekt de schede mee, wordt het litteken soepeler, en leidt dit meestal niet tot problemen.
Als er bestraald wordt voor baarmoederhalskanker treden meer veranderingen op. De eierstokken worden meebestraald, dus vrouwen (die nog regelmatig menstrueren) komen in de overgang: de eierstokken functioneren niet meer, de vrouwelijke hormonen vallen weg. Hierdoor treden veranderingen op aan onder andere de slijmvliezen van de schede: er kan droogheid optreden. Voor de lokale problemen in de schede wordt dan geadviseerd Synapause te gebruiken (oestriol creme/ovules/tabletjes), om de droogheid en dunheid van de slijmvliezen te herstellen.
Als er ook nog inwendig bestraald is voor baarmoederhalskanker, dan kan er soms verlittekening optreden in de schede door de bestraling zelf, waarvoor andere behandelingen soms een optie zijn (zuurstoftherapie).
Helaas kunnen medicijnen niet altijd de vaginale klachten wegnemen. Bloedverlies kan dan een symptoom zijn dat de schede nog steeds erg kwetsbaar is.
Aan de andere kant kan bloedverlies een symptoom zijn dat er iets niet goed is.
Helaas kunnen we via de mail niet zien welke van bovenstaande oorzaken er bij u voor het bloedverlies verantwoordelijk is. Het kan dus goed met de kwetsbaarheid van de slijmvliezen te maken hebben, maar u zult toch het beste naar uw gynaecoloog kunnen gaan, om inwendig onderzoek te laten verrichten om de oorzaak vast te stellen.
Hopende u hiermee voldoende antwoord te hebben gegeven.
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
In 2002 ben ik behandeld voor vulvakanker, dmv een operatie tijdens welke de poortwachterklieren zijn verwijderd en schoon bevonden. Toch was bestraling nodig, omdat het tumor groter was dan 4 cm (en daardoor buiten het criterium viel om mee te mogen doen met de poortwachterprocedure) en er op het snijvlak kwaadaardige cellen waren gevonden, waardoor het zogeheten sleep risico groot was (verspreiding door besmet mes). Tijdens de operatie is er dmv zwaailapjes een 'brug' gemaakt tussen de anus en vagina.
Door de bestraling, die een kleine drie weken na de operatie begonnen kreeg ik ernstige brandwonden, waardoor er een pauze tussendoor van een paar weken ingelast moest worden. De bestraling werkt ook na 13 jaar nog steeds door op de huid, die zeer kwetsbaar is en open gaat en slecht geneest. Door ontlasting breekt de huid regelmatig en ook de plekken van de zwaailapjes geven vaak last. Irritatie, jeuk en pijn, zoveel dat ik last ervaar met zitten en lopen. Ik houd de huid goed schoon en gebruik de door het ziekenhuis aangeraden zinkolie of sudocrem maar niets helpt. Weet u van een middel dat de huidproblemen beter zou kunnen verhelpen? Bij voorbaat hartelijk dank.
Dit zijn erg vervelende bijwerkingen, die inderdaad na bestraling voor vulvakanker kunnen optreden. Helaas ook langdurig, zoals bij u.
Bent u nog steeds onder controle bij een gynaecoloog? Dan is het raadzaam de huid te laten zien en te overleggen over de mogelijke oorzaken. Per mail is dat lastig te beoordelen. Hieronder enkele opties:
1) sommige vrouwen met vulvakanker hebben onderliggend een onrustige huid, met bv uitgebreide lichen sclerosis. Deze huid kan ook chronische klachten geven. De behandeling van lichen sclerosis is door corticosteroiden cremes en beschermende cremes (zoals lanette/vaseline). We weten niet of u buiten het gebied van de zwaailap nog actieve lichen sclerosus heeft.
2) een andere oorzaak van huidproblemen na bestraling kan fibrose zijn. Dit is verlittekening en verharding van de huid door bestraling. Behandeling met verzachtende cremes helpt om de huid wat soepeler te houden (lanette, vaseline, sudocrem etc). Aan de andere kant is de oorzaak van de fibrose een slechte doorbloeding van de huid, en mogelijk ook van de zwaailap. Verbetering van de doorbloeding kan soms verbeteren door hyperbare zuurstoftherapie, een behandeling die vergoed wordt door de verzekeraar bij radiotherapie gerelateerde fibrose (bv DaVinciKliniek). Hierbij verblijft u langdurig in een ruimte met hoge percentages zuurstof, waardoor de huid betere doorbloed wordt. Wij hebben er bij vrouwen goede resultaten mee gezien.
We kunnen per mail de huid niet beoordelen, maar raden u aan met uw gynaecoloog de opties te bespreken.
Hopende u hiermee voldoende te hebben ingelicht,
Gynaecologisch-oncologisch team MUMC+ Maastricht
Heel hartelijk dank voor uw reactie.
Ik heb inmiddels een afspraak gemaakt bij een vulva-poli en zal daar verder bespreken war er met de huid aan de hand is en hoe dit het beste te verhelpen zou zijn.
Over de hyperbare zuurstoftherapie weet ik niets, ik zal me inlezen en omdat ik eveneens een zuurstof afhankelijke COPD gold IV patiënt ben nagaan of ik dat ook zou kunnen.
Vriendelijke groet,
Hetty.
sloeg gelukkig goed aan,September kijkoperatie wegens buikklachten geen tumoren gezien,
mijn vraag over buikpijn nog steeds , is dit het gevolg van de kanker? of nog van de chemo? mijn doktoren weten het niet zo
Geachte mevrouw,
excuses voor de late reactie.
Het is moeilijk om te bepalen wat de oorzaak van uw buikpijn is. Als we het goed begrijpen bent u in 2013 geopereerd aan eierstokkanker. Vervolgens is de ziekte teruggekomen in februari 2015 (ontdekt door afgesloten darmen). Met chemotherapie is toen de ziekte weer rustig geworden.
Als eierstokkanker ooit is teruggekomen, weten we dat het vaak terug blijft komen. Buikklachten zijn daar vaak een symptoom van.
Aan de andere kant is er in uw buik al geopereerd in 2013, en was de ziekte actief op de darmen in 2015, dus zal er ook sprake zijn van verklevingen in uw buik.
Afhankelijk van de ernst van de buikpijn kan er verder onderzoek gebeuren: scans, kijkoperatie etc.
Dit alles is vooral afhankelijk van de ernst/toename van de buikpijn, ontlastingspatroon. Het is goed om met uw behandelend arts te overleggen welke onderzoeken zinvol zijn op dit moment. En of er veel verklevingen kunnen zijn.
Hopende u voldoende geinformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Ik heb twee jaar geleden de diagnose bmhk gekregen en heb dmv de robotmethode een Wertheimoperatie gehad. Gelukkig daarna schoon gebleven. Sindsdien blijf ik echter wel blaasklachten houden. Mijn arts geeft aan dat vrouwen die eenmaal een blaasontsteking hebben gehad dit regelmatig terugkrijgen. Maar ik heb voor de diagnose ooit twee keer eerder blaasontsteking gehad en sinds ik geopereerd ben zeker 1 keer in de 2 a 3 maanden. Voor mij duidelijk dat dit met elkaar te maken heeft. Toch is hier nooit verder naar gekeken. Het advies is om dagelijks antibiotica te slikken maar omdat ik vrij veel last van de bijwerkingen heb en het gevaar van resistensie ontstaat houdt dit mij tegen.
Er komt ook niet altijd blaasontsteking uit het urinemonster,ook niet nadat het op kweek is gezet. Wel zijn de klachten er dan, als branderig gevoel na het plassen, aandrang en een drukkend gevoel in de onderbuik. Is dit toch een gevolg van de operatie en zijn er nog andere opties om te proberen?
Mvg Zena
blaasklachten kunnen een blijvend gevolg zijn van de behandeling voor baarmoederhalskanker. Bij de operatie voor baarmoederhalskanker wordt dichtbij en soms zelfs door de zenuwen naar de blaas geopereerd. In het ernstigste geval, kan dit als bijwerking hebben dat na de operatie plassen helemaal niet lukt. Bij een lichtere beschadiging, kan het zijn dat de blaas niet helemaal wordt leeggeplast. Dit kan dan ook weer leiden tot iets meer blaasontstekingen. Of een drukkend gevoel en aandrang in de onderbuik (omdat de blaas toch niet goed leeg is).
Het is bij u blijkbaar de vraag of de klachten ten gevolge van een blaasontsteking zijn, of ten gevolge van de zenuwen die niet optimaal functioneren, of beide.
Een onderzoek dat daar meer inzicht kan geven is een urodynamisch onderzoek. In het MUMC+ hebben we een bekkenbodemspreekuur (met uroloog, gynaecoloog, fysiotherapeut), die dit soort onderzoeken inzetten, kweken inzetten, zonodig een kijkje in de blaas doen. Op die manier kun je duidelijker krijgen waar het probleem zit, en gerichter behandelen.
Overleg met uw behandelend arts over verder onderzoek,
Hopende u hiermee voldoende geinformeerd te hebben, gynaecologisch oncologisch team MUMC+, Maastricht
We hopen
ik heb drie kleine tumoren van 3 cm op mijn lever.Hetzijn granulosecel tumoren.
Zijn deze ook te behandelen met micro wave ablatie?
Granulosacel tumoren zijn tumoren, die niet zo heel vaak voorkomen. Hierdoor is er weinig literatuur over bijzondere behandelingen. De primaire behandeling van de tumor zelf (die in de eierstok ontstaat), is opereren: de eierstokken worden verwijderd. Als er uitzaaiingen zijn, is opereren ook de eerste keuze. Als opereren onmogelijk is worden uitzaaiingen wel eens bestraald. Over micro wave ablatie weten wij weinig, en we vonden geen studies over deze behandeling bij granulosaceltumoren.
Het is goed met uw behandelend arts alle opties nog eens door te nemen, en wellicht heeft deze wel ervaring hiermee.
Hopende u hiermee voldoende geantwoord te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Mijn vraag gaat over mijn dochter. Bij haar is een tumor geconstateerd van 8 cm in de baarmoederhals en uitzaaiing naar de lymfe in de buik. De behandeling zou gaan bestaan uit verwijdering van de lymfe en daarna chemo en bestraling zowel uit als inwendig. Nu zegt de arts dat ze de lymfeklieren laten zitten omdat toch niet helemaal zeker zijn. Dus blijft chemo en bestraling over. Mijn vraag is of het toch niet beter is om de lymfe te verwijderen of kan chemo en bestraling voldoende zijn?
Mvg Vero
Baarmoederhalskanker kent twee behandelingsmogelijkheden.
Over het algemeen kan gesteld worden, dat als de tumor kleiner is dan 4 cm en er geen uitzaaiingen op de scans te zien zijn, dat de eerste keuze een operatie is met het weghalen van de baarmoeder en de lymfklieren.
Als de tumor > 4 cm is, dan is over het algemeen de behandeling chemotherapie en bestraling. De kans dat er lymfklier uitzaaiingen zijn bij zo'n grote tumor is groot, en dus worden dan ook de lymfkliergebieden mee bestraald. Chemotherapie met bestraling is dan voldoende, en het weghalen van de lymfklieren kan de behandeling vertragen, of complicaties geven, en na een operatie kunnen er verklevingen zijn, en dit is nadelig voor bestraling.
Soms worden toch lymfklieren weggehaald, bv omdat ze heel groot zijn.
Het is moeilijk te zeggen wat de overwegingen zijn bij uw dochter. Maar het is zeker raadzaam dat zij deze vraag stelt aan haar behandelend arts.
Maar in principe zijn normaal gezien chemo en bestraling voldoende.
Hopende hiermee uw vraag beantwoord te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Uitstrijkjes worden gemaakt ter preventie van baarmoederhalskanker. Baarmoederhalskanker ontstaat door een virus. Dit virus: humaan papillomavirus (HPV) komt veel voor. Er zijn veel types die onschuldig zijn. Er zijn ongeveer 15 types die we hoog risico noemen: deze kunnen afwijkende uitstrijkjes veroorzaken. Een afwijkend uitstrijkje is geen kanker. Na jaren kan een afwijkend uitstrijkje wel nog afwijkender worden en uiteindelijk na jaren kan het kwaadaardig worden. De meeste vrouwen zijn gelukkig in staat het virus met hun eigen afweer op te ruimen. Vrouwen die roken of een afweerstoornis hebben, kunnen dit slechter.
Er is een vast schema wanneer we uitstrijkjes maken en we hebben een vast schema wat te doen bij welke uitslag. Uitstrijkjes worden elke 5 jaar gemaakt vanaf 20 jaar. Of als er klachten zijn, wordt tussendoor een uitstrijkje gemaakt.
Als er sprake is van een PAP 2, dient het uitstrijkje na 6 maanden herhaald te worden. Als er dan weer een PAP 2 is, dan wordt in dat uitstrijkje gekeken of er een hoog risico HPV virus aanwezig is.
Is dit niet aanwezig, dan wordt het uitstrijkje na 12 maanden herhaald.
Is dit wel aanwezig dan wordt een kolposkopie geadviseerd. Hierbij wordt er naar de baarmoeder gekeken met een vergroting. Als daar iets afwijkends wordt gezien, kan er een biopt worden genomen. Een grote behandeling zoals een LLETZ of een conisatie is alleen nodig als uit dit biopt blijkt dat er matige of ernstige dysplasie is. Als bij de kolposkopie geen afwijkingen worden gezien, of als het biopt slechts geringe dysplasie laat zien, dan wordt uw uitstrijkje gewoon na een half jaar herhaald.
Uw uitstrijkje werd al na 4 weken herhaald, en is begrijpelijkerwijs nog afwijkend. Uw lichaam heeft nog geen tijd gehad het virus op te ruimen.
Verder is het niet duidelijk of er naar het HPV type is gekeken bij u. Het is belangrijk dit na te vragen!
Als uw uitstrijkje nu meer dan 6 maanden geleden is gedaan, is het raadzaam nu een nieuw uitstrijkje te laten maken, conform het schema.
Hopende u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben,
gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Bestraling bij baarmoederhalskanker leidt tot het niet meer functioneren van de eierstokken en de baarmoeder.
Het invriezen van eicellen voordat de bestraling start is een recentere ontwikkeling, en was 10 jaar geleden nog niet ontwikkeld. Ook nu is het nog niet duidelijk hoe groot het succes hiervan is.
Zelf kinderen krijgen kan helaas niet, na de bestraling, omdat de schade te groot is. Er zijn geen eicellen over. De baarmoeder is niet meer in staat een bevruchte eicel te laten groeien.
Op dit moment wordt invriezen of het ophangen van een eierstok wel vaker gedaan. Maar in alle gevallen is de succeskans op een zwangerschap in de toekomst niet helemaal duidelijk en is alleen draagmoederschap mogelijk.
Het spijt ons dat we u moeten teleurstellen.
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Beste,
Naar aanleiding een vraag via uw website heeft u woensdag 16 september 2015 aangegeven dat het zeer zeker zinvol is om een erfelijkheidsonderzoek te laten doen.
Aanmelden kan niet telefonisch doch moet via de behandelend arts hetgeen door omstandigheden jammer genoeg een poosje heeft geduurd. Eerste gesprek was gepland op 10 november doch vanwege chemokuren is dit uitgesteld tot 25 november. Tijdens het telefoongesprek met de afdeling is gevraagd hoelang de uitslag van de test op zich laat wachten, tot mijn grote verbazing was het antwoord dat dit wel 3 maanden kon duren.
De kans is klein dat er een genetische afwijking is doch voor iemand met een vergevorderde vorm van kanker is 3 maanden wachten eigenlijk niet acceptabel. Je hebt het gevoel dat elke minuut telt.
De vraag is of de uitslag niet sneller geproduceerd kan worden en zo nee zijn er naast Maastricht alternatieve routes mogelijk?
Met vriendelijke groet,
Huub Starmans.
Geachte heer Starmans,
wij hebben voor u navraag gedaan bij de afdeling klinische genetica, prof Gomez Garcia. De uitslag is normaal gezien binnen 4 weken bekend.
We hopen u hiere voldoende geinformeerd te hebben.
Brigitte
Beste Brigitte,
Bedankt voor dit positief bericht, 4 weken is een overzienbare periode, gelukkig dat het niet de eerder genoemde 3 maanden zijn.
Met vriendelijke groet,
Huub Starmans.
Zijn er antivirale middelen al op de markt en zo nee, bestaat er de verwachting dat die er op korte termijn zijn.
Inmiddels zelf mijn eerste VIN23 gehad, ook voor mij begint nu de medische molen. :(
Wat een vervelende situatie voor u.
HPV is een makkelijk te verspreiden virus, makkelijker dan HIV. Indien er altijd condooms worden gebruikt, dan beschermt dit maar slechts voor 50%. Blijkbaar is het virus makkelijk over te dragen bij intiem contact. Het is dus onmogelijk jezelf in een relatie tegen HPV te beschermen.
Er zijn nog geen middelen op de markt die het virus kunnen laten verdwijnen.
Wel is er vaccinatie beschikbaar tegen type 16 en 18 HPV. Deze vaccinaties kunnen voorkomen dat je ze oploopt. Bij voorkeur worden die gegeven voorafgaand aan de sexueel actieve levensfase (daarom in het vaccinatieprogramma bij 12-13 jarige meisjes in Nederland).
Het vaccin kan ook na behandeling van afwijkingen worden gegeven: dan beschermt het tegen een nieuwe infectie. Het is dan wel veel minder effectief.
Het is zinvol om met uw behandelend gynaecoloog te overleggen of het zinvol is deze vaccinatie tezijnertijd te geven indien de afwijkingen verdwenen zijn.
Hopende u hiermee voldoende ingelicht te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Goedenavond pror. Kruitwagen,
Ook mijn moeder heeft 3 chemo's debulking en weer 3 chemo's gehad vanwege eierstokkanker.Morgen is de laatste chemo; het enige waar niemand antwoord op weet te geven is dat ze na elke chemo enorme buikkrampen heeft, ontlasting is ook veel vaker dan normaal, ze weet zich geen raad, warme kruik, paracetamol, venkelthee, niets helpt, het breekt mijn hart !! ...ze is super dapper en houdt vol met haar 80 jaar, maar is er echt niets aan die darmkrampen te doen ???
met zorgzame groeten Murielle Leendertz uit Breda
De behandeling die uw moeder ondergaat voor eierstokkanker, is inderdaad zwaar. Helaas is er bij gevorderde eierstokkanker altijd deze behandeling nodig. Bijwerkingen op het maagdarmstelsel komen vaak voor. De chemotherapie kan deze bijwerkingen hebben. Maar ook de operatie kan veranderingen en verklevingen in de buik veroorzaken waardoor klachten ontstaan. Behandeling is in deze fase eigenlijk alleen mogelijk met medicatie om de darmen rustiger te krijgen ( in overleg met de medisch oncoloog). We begrijpen uit uw verhaal dat dit de laatste kuur is, dus wellicht dat het hierna allemaal spontaan herstelt.
Hopende u hiermee geholpen te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Dank u wel voor uw reactie en we blijven positief en hopenlijk doet de dulcolax zijn werk en hopenlijk is er
binnenkort wat beterschap te verwachten.
Met warme groet,
Murielle Leendertz
Dit is een complex verhaal en er is al veel onderzoek bij u verricht.
Tumoren en carcinomen worden aangetoond door weefselonderzoek. In uw geval betekent dit weefselonderzoek van de baarmoederhals.
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Dank voor uw antwoord. Ja, mijn verhaal is idd complex en heel ellendig. Maar ik word tot nu toe niet goed geholpen door de artsen. Er is b.v. ook geen ECC gedaan, terwijl de transitiezone niet zichtbaar was en ik bleef klagen over hevige buikpijn in augustus 2014. Ik wist niet dat er 2 soorten bmhk bestaan die als oorzaak hoog risico HPV hebben. Het is inmiddels ruim 1,5 jaar later, ik voel dat het zich fors heeft uitgebreid en ben bang dat dit mijn leven gaat kosten. Probleem is dat er geen weefselonderzoek wordt gedaan en gezegd dat het probleem psychisch is omdat ik ook psychische problemen heb. Dit is juist mede-oorzaak van hoe mijn leven is verlopen en het onbeschermde contact. Sinds eind 2011 heb ik al klachten en het is dom geweest dat ik in dat jaar niet aan het BVO cervixkanker heb deelgenomen. In 2006 en april 2014 bevatten de uitstrijken geen endocervicale cellen, maar werd wel als uitslag PAP1 gegeven. Ik denk dat 4 jaar niet menstrueren (door hyperprolactinemie) ook niet goed is geweest.
Zoudt u wellicht iets voor mij kunnen betekenen? Kan er in zo'n laat stadium b.v. nog een conisatie of LEEP worden gedaan, als het multifocaal zou zijn? Ik voel me echt omsnoerd door de strengen (tubulaire structuren?).
Wat zou een behandeling van mucineus adenocarcinoom cervix inhouden? En wat kan ik verder het best doen qua supplementen en voeding?
Geachte Dr. Kruitwagen,
u heeft mijn vragen nog niet beantwoord. Zoudt u dat alsnog willen doen, ik ben heel erg in nood nl.
Met vriendelijke groet en bij voorbaat dank.
Geachte Dr. Kruitwagen,
Betreft: mucineus adenocarcinoom cervix
nog een vraag van mij: waarom wordt er niet direct een virusremmer ingezet bij HPV-gerelateerde kanker/persisterende infecties? Er is bewijs dat Cidofovir de HPV-oncoproteinen afremt, dat is gemeld op een congres in Barcelona eind 2014, heb ik gelezen op internet. Waar zou ik dat middel kunnen krijgen? Dit proces gaat nl. gewoon door in mijn lichaam en leidt uiteindelijk tot mijn dood. Ik voel overal bundels strengen.
Bij voorbaat dank voor uw reactie.
Kunt u me uitleggen wat het verschil is tussen een gesprongen tumor en een gesprongen aorta?
Mijn moeder had een uitzaaiing in de buik van de baarmoederkanker. Ze zeiden dat het een gesprongen tumor was, later zeiden ze dat het een gesprongen arteria iliaca externa links was. De tumor was om het vat heen gegroeid, volgens hun.