Vragen aan en antwoorden van het team Gynaecologische Oncologie MUMC o.l.v. Prof. dr. Roy Kruitwagen
NB: met ingang van 1 januari 2018 is het niet meer mogelijk om vragen te stellen aan het team o.l.v. Prof. Kruitwagen.
Van september 2014 tot 1 januari 2018 zijn hieronder vragen gesteld over gynaecologische kanker aan een team van oncologisch gynaecologen o.l.v. Prof. dr. Roy Kruitwagen van het MUMC (Maastricht). De vragen en antwoorden vind je hieronder terug.
Vanaf half januari 2018 is het mogelijk in deze groep om vragen te stellen aan dr. Cor de Kroon, gynaecoloog-oncoloog bij het Leids Universitair Medisch Centrum.
756 reacties
De aorta is de grootste slagader in ons lichaam en loopt van het hart naar alle andere organen.
De arteria iliaca externa links is een groot bloedvat (aftakkend van de arterie iliaca communis, die aftakt van de aorta), die vervolgens aftakt naar onder andere de baarmoeder, blaas en de benen.
Een tumor is soms in staat in een bloedvat te groeien, en daardoor een zwakke plek in een bloedvat te maken. Dit is een hele vervelende situatie waardoor zo'n bloedvat kan springen en gaan bloeden.
Als een bloedvat springt, is de schade heel groot. Een tumor zelf kan niet zo gauw springen.
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Begin 2014 is er bij mij eierstokkanker geconstateerd. Ik ben behandelt met eerst 3 chemo's (carboplatin en tamoxifen) dan debulking en vervolens weer 3 x chemo (carboplatin en tamoxifen). Daarna was de scan "schoon". In mei 2015 weer klachten, scan gaf tumor in buik aan en plekjes op lever en in longen. Behandeling toen met 6 x carboplatin en gemcitabine en bevacizumab (gemcitabine ook elke 8e dag van kuur)
Na einde van chemo om de 3 weken doorgegaan met bevacizumab.
Nu na 3 x bevacizumab weer klachten en stijging ca125. Scan moet nog gedaan worden en dan wrs weer chemo behandeling. Heeft het zin om naar het AvL te gaan? Heeft een operatie zin? Wat zou u adviseren?
Ik ben onder behandeling in zhs Rijnstate Arnhem.
vriendelijke groet Karin
Als eierstokkanker terug komt is er geen standaard behandeling. Het is essentieel om te zien waar het terug komt en de behandeling wordt echt bekeken per patient. Het is dus niet te beoordelen of een operatie zin heeft. Een operatie heeft over het algemeen zin, als de ziekte niet snel terugkomt (bij voorkeur > 12 maanden later), niet te uitgebreid is, er niet veel buikvocht is, en de ziekte in de 1e behandeling ook volledig was weg te halen.
Een second opinion om meer informatie te krijgen is zeker zinvol, omdat dan alle specifieke gegevens van u nogmaals worden bekeken (iets dat niet via dit forum kan), en alle academische ziekenhuizen in Nederland zijn gespecialiseerd in eierstokkanker.
Hopende u hiermee verder geholpen te hebben,
gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
behandeling met Pembrolizumab
mijn moeder heeft baarmoederkanker vergroeid naar de blaas,en vaginawand en uitzaaiingen en zou graag horen of deze behandeling al succesvol gebleken is, en of deze al wordt aangeboden
ze heeft 3 chemokuren gehad, daarna bestraald omdat ze bloedingen in haar blaas kreeg, de tumoren blokkeren de uitgang dus ze loopt met een catheter in, en gaat nu weer voor 3 chemokuren
gemiddeld genomen was de kanker na de eerste 3 chemo`s gekrompen
Pembrolizumab is geen standaard behandeling bij baarmoederkanker. Pembrolizumab staat geregistreerd voor de behandeling van melanoom (kwaadaardige moedervlek) in Nederland, en niet voor baarmoederkanker. Wellicht doet ze mee aan een studie?
Hopende u voldoende geïnformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
nee dat doet ze niet ik was nieuwsgierig of het iets voor haar kon betekenen
Astrid
Beste meneer Kruitwagen,
Ik ben afgelopen jaar behandeld voor eierstokkanker conclusie achteraf: slecht gedifferentieerd adenocarcinoom ontstaan in mucineus carcinoid. Uitzaaiingen in 4 lymfe klieren. Stadium 3 a 1.
Complete dubulking en 6 chemo kuren taxol/carboplatin.
Geen erfelelijkheidsmutaties.
Na chemo kuren CT scan gehad met goede uitslag. Nu elke 3 maanden controle.
Controle bestaat alleen uit lichamelijk onderzoek en de vraag hoe ik me voel. Waarom geen scans en bloedonderzoek? Eierstokkanker word de sillent killer genoemd. Als leek zijnde snap ik echt dit protocol niet.
Hopelijk kunt u mij meer duidelijkheid daaraan geven.
Vriendelijke groet,
Mieke
Eierstokkanker wordt de silent killer genoemd omdat de ziekte zich pas in een laat stadium openbaart. Vaak is de tumor in de eierstok maar klein, of zelfs onzichtbaar, en toch heeft de ziekte zich dan al door de hele buik verspreid. Dit komt omdat eierstokkanker uit de eileider of het oppervlak van de eierstok ontstaat. Zo kan het makkelijk door de vloeistofstroom in de buik worden meegenomen en uitzaaien: de eierstokken liggen in de buikholte, net als de darmen en de andere organen.Als iemand eierstokkanker heeft gehad en behandeld is met chemotherapie ontstaat een andere situatie. Uit een studie is gebleken dat het meten van de tumormerkstof (CA125) in het bloed bij de controles het leven niet verlengt. Integendeel, de controles van de tumormerkstof leiden ertoe dat weliswaar eerder wordt ontdekt dat de ziekte is teruggekomen, waardoor er eerder en meer chemotherapie wordt gegeven, maar hierdoor leeft men niet langer. Een nog belangrijkere bevinding was, dat de kwaliteit van leven ook nog eens slechter is. Om die reden wordt controles van het bloed niet geadviseerd.
CT scans laten nog veel later afwijkingen zien, en zijn moeilijk te interpreteren als er geen specifieke klachten zijn.
Op dit moment bestaat de controle dus voornamelijk uit luisteren naar specifieke klachten, en dan pas op zoek gaan naar tumor.
U heeft overigens een uitzonderlijk tumortype, waardoor we u wel adviseren met uw eigen gynaecoloog te overleggen,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Dank voor uw snelle antwoord.
Als ik het dus goed begrijp is de tumormarker dus vrij laat zichtbaar in het bloed en kan de kanker dus dan al in een verder stadium zijn?
De tumormarker is bij mij altijd heel laag gebleven.
Ik heb al eerder vernomen dat het een uitzonderlijk type tumor is. In eerste instantie is er ook van uit gegaan dat het uit het maag darm stelstel kwam. Na onderzoek van de maag, darmen en het verwijderen van de appendix, wat allemaal prima in orde was, is toch gekozen voor behandeling van eierstokkanker.
Vind u dit een goede keus? Of raad u een second opinion aan?
Vriendelijke groet,
Punctie 5 dagen geleden genomen van het buikvocht en nog steeds geen antwoord, aanstaande maandag nu weer een CT-scan ! Moedeloos wordt ik van het Amphia ziekenhuis......
Zoals al aangegeven in ons eerdere antwoord, zijn er verschillende typen van eierstokkanker, en geldt voor de meerderheid, dat het vroegtijdig ontdekken van een recidief (terugkeer van de kanker), bv. op basis van tumormarkers of CT scan, niet leidt tot een gunstigere prognose. Maar dit geldt niet voor alle typen. U hebt een uitzonderlijk en zeldzaam voorkomend type eierstokkanker. Op basis van de door u verstrekte gegevens kunnen wij hierover geen concreet advies geven en hebben u geadviseerd dit met uw behandelend gynaecoloog te bespreken. Daarbij kunt u uiteraard altijd, in samenspraak met uw behandelend arts, besluiten tot een second opinion.
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Sinds maart 2014 heb ik eierstokkanker met uitzaaingen op het buikvlies. Opereren was niet mogelijk. Ik ben nu 14 chemokuren verder met te weinig resultaat. Nu las ik op de website van UZ Gent over de PIPAC behandeling, waarbij tijdens een kijkoperatie chemo onder druk wordt verneveld in de buikholte, waardoor cellen beter bereikbaar zijn. Volgens de informatie een veelbelovende behandeling. Er zijn 2 patienten met goed gevolg behandeld en er wordt ook nog onderzoek naar gedaan.
Ik zou graag willen weten of deze behandeling voor mij iets zou kunnen betekenen, al was het maar het tegengaan van vocht.
Vr. groet,
Hannie
Geachte mevrouw,
De PIPAC behandelingen in Gent in het door u genoemde rapport zijn gedaan bij patienten met buikvlieskanker, hetgeen een andere vorm van kanker is dan de eierstokkanker die uitgezaaid is op het buikvlies.
Er zijn echter wel rapporten over enkele patienten in de wereld met eierstokkanker behandeld met PIPAC. Er wordt nog vooral gekeken naar de veiligheid. Bij sommige patienten treden hele ernstige bijwerkingen op. Er is nog niet bekend of het vocht ermee tegengegaan kan worden.
Het is dus nog een experimentele behandeling waardoor wij u helaas niet kunnen zeggen of het iets voor u kan betekenen.
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Daarover hoeft u zich helemaal niet ongerust te maken. De wond is weliswaar gesloten en er kunnen geen wondproblemen meer ontstaan, maar er is nog steeds een genezingsproces bezig. Een beetje bruim bloedverlies en wat buikpijn passen daarbij.
Hopende u gerustgesteld te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Ik wordt al een jaar met chemo behandeld tegen eierstokkanker. Mijn beenmerg is hierdoor te veel aangetast en herstelt langzaam. Zijn er ook andere middelen die het beenmerg minder aantast.
Met vriendelijke groet
Gerda
helaas is chemotherapie in de behandeling van eierstokkanker vaak nodig.
De verschillende types hebben verschillende bijwerkingen op het beenmerg. U kunt met uw arts hierover overleggen.
Soms wordt een hormoon gegeven (Tamoxifen) om de ziekte rustig te houden. Dit middel heeft geen bijwerkingen op het beenmerg. Of dit bij u toegepast kan worden is zo niet te zeggen.
Goed overleg met uw arts of een second opinion is te overwegen,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
mijn bejaarde, maar zeer vitale moeder (80+) is onlangs geopereerd aan een gezwel in haar buik. Van tevoren op CT-scan van buik niks verdachts aangetroffen buiten het (forse) gezwel. Het bleek toch om eierstokkanker te gaan, een adenocarcinoom. Er zijn bij de operatie geen tumoren/uitzaaiingen aangetroffen in de buik, de lymfeklieren zagen er normaal uit (maar zijn niet verwijderd/onderzocht), er zijn geen onrustige cellen aangetroffen in longvocht en longen (na de operatie onderzocht ivm vocht achter de longen). Wel zat de darm verkleefd aan de tumor. Bij de uitslag werd gesproken over stadium II. Advies van artsen is chemotherapie (6 kuren, paclitaxel/carboplatin). Mijn moeder herstelt zeer goed van de operatie, maar twijfelt erg over de chemotherapie. Zorg over de kwaliteit van leven tijdens en na de chemo is groot. Arts volgt met dit advies het protocol, maar denkt niet mee met de twijfels van mijn moeder. Is er ervaring met chemotherapie voor eierstokkanker op hoge leeftijd? Uit alle informatie op internet krijg ik de indruk dat de kans op terugkeer van de eierstokkanker ook na chemo aanzienlijk is. Mijn moeder worstelt met de keuze tussen haar gevoel (niet) en het advies van de arts (wel). Is dit herkenbaar? Advies, tips?
eierstokkanker is een moeilijk te genezen ziekte omdat het zich meestal in een laat stadium uit. Dat wil zeggen meestal stadium 3 of 4. In die laatste situatie is voor de operatie al duidelijk dat er uitzaaiingen in de buik zijn, die allemaal verwijderd moeten worden.
Als er voor de operatie geen uitzaaiingen zichtbaar zijn, wordt een zogenaamde proeflaparotomie met vriescoupe verricht, samen met een gynaecologisch oncoloog.
Hierbij wordt de tumor verwijderd en meteen door de patholoog door een vriescoupe onderzocht, zodat je tijdens de operatie al weet of het kwaadaardig is, en om meteen tijdens die operatie verder te stageren. Als het kwaadaardig blijkt te zijn tijdens de operatie, wordt de baarmoeder met de eierstokken verwijderd, het vetschort (omentum) en de lymfklieren. Als hierbij geen uitzaaiingen worden gevonden, is aanvullende chemotherapie niet nodig.
Als er een stadium II is, dan is er discussie. Uit verschillende studies is gebleken dat na een volledige stagering t/m stadium IIa, de chemotherapie eventueel weggelaten kan worden.
Als de tumor echt is doorgegroeid naar de darm dan zou uw moeder een stadium IIB hebben, en dan wordt chemotherapie wel geadviseerd omdat de kans groter is dat de ziekte terugkomt. Het is van belang goed na te vragen of dit zo was. Zij is verder niet gestageerd, daar zal een reden voor zijn?
Bij uw moeder is het dus van belang te weten welk stadium II het hier betreft. Ook is het type tumor van belang (graad 3, sereus is het type waar chemotherapie eerder bij wordt geadviseerd).
Uit studies waarbij bij niet volledig gestageerde patienten de chemotherapie werd weggelaten, leek de genezingskans met 20-30 % te dalen.
Indien ze wel volledig gestageerd waren, en niet meer dan een stadium IIa hadden, leek chemotherapie achterwege gelaten te kunnen worden, en de overlevingskansen niet te dalen.
Een ingewikkeld verhaal, waarbij u nog een aantal dingen moet overleggen met de hoofdbehandelaar.
Er is wel uitgebreide ervaring met chemotherapie bij vrouwen boven de 80 jaar. Omdat ook ovariumcarcinoom op hoge leeftijd kan voorkomen. Het is vooral van de conditie en andere ziektes, en gewicht etc afhankelijk hoe zwaar het is, leeftijd is daar niet de belangrijkste factor in.
Hopende u hiermee voldoende geinformeerd te hebben,
gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
Geachte prof.dr. Kruitwagen,
Sinds 1,5 jaar heb ik afwijkende uitstrijkjes. Het begon in juli 2014 met pap 3A en cin 2, jan 2015 pap 1 en vermelding hrHPV+, juli 2015 pap 2 en nu weer pap 3A. Met name het HPV is waar ik mij zorgen over maak, ik heb al jaren geen gemeenschap meer en kan dus niet opnieuw besmet zijn, wat dus inhoud dat ik het chronisch heb.
Ik ben het afwachten echt beu en zeker de onzekerheid steeds. Wat mij betreft wordt de baarmoeder en hals eruit gehaald (er zit namelijk ook een myoom in de baarmoeder en een aantal er buiten). Een conisatie is natuurlijk ook een optie. Maar het HPV blijft bestaan.
Ik ben al een ovarium kwijt, door een grote cyste en rotatie tot gevolg. In de cyste zaten stamcellen van de schildklier, jaren daarvoor ook al een cyste gehad op die ovarium. En er zat vrij veel vocht in de douglas maar dat was volgens onderzoek goed.
Wat is uw advies in deze?
afwijkende uitstrijkjes geven veel onrust. Maar juist de uitstrijkjes en de controles hebben ervoor gezorgd dat we veel minder baarmoederhalskanker hebben in Nederland, dan voor het bevolkingsonderzoek startte (jaren 80).
Het testen of het virus aanwezig is, is pas korter mogelijk. Hierdoor weten we dat chronisch dragerschap voorkomt. Door uitstrijkjes te blijven vervolgen en behandelen wordt baarmoederhalskanker voorkomen. Echter, het is heel begrijpelijk dat dat toch heel veel onrust geeft.
Myomen zijn geen reden voor een baarmoederverwijdering als ze geen klachten geven.
En dan hebt u helaas ook nog een cyste gehad, echter al deze dingen staan los van elkaar.
Alles verwijderen is een logische reactie, maar dit heeft ook nadelen zoals meer kans op verzakkingen van blaas of darm in de toekomst, dus wordt niet te snel geadviseerd.
Het is goed om met uw behandelend gynaecoloog te overleggen, of een second opinion te vragen.
Hopende u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben, gynaecologisch oncologisch team MUMC + Maastricht.
Bedankt voor het snelle beantwoorden.
Ik werk zelf als verpleegkundige in het ziekenhuis en misschien is dat juist de reden dat ik zo radicaal denk "zo alles eruit en geen zorgen meer" je ziet en weet wat er allemaal kan gebeuren. Dus eigenlijk weet je te veel en maak je sneller zorgen als het je zelf betreft. Maar het zelf relativeren is moeilijk maar de tijd zal het leren.
Met vriendelijke groet,
Natasha
Graag een advies over het volgende. Mijn zus, 62 jaar jong, heeft eierstokkanker de niet erfelijk belaste vorm. . De diagnose is gesteld in mei 2014 en sindsdien heeft ze een aantal chemokuren ondergaan.De kanker zit op dit moment alleen in diverse lymfeklieren en de vitale organen zijn volgens de scans (de laatste is van half november) schoon. De eerste kuur taxol/carbo volle dosering cyclus 3 weken kuur en 1 week rust dit leek aan te slaan doch na 3 cycli bleek dat de bloedwaarden niet goed waren en blijkbaar het beenmerg teveel aantaste. Nadat ze enigzins was hersteld is met andere lagere dosis geprobeerd doch helaas met hetzelfde resultaat. Eind december heeft ze van de behandelend oncoloog de mededeling gekregen dat er geen chemo voor haar beschikbaar is en dat verdere behandeling beperkt wordt tot pijnbestrijding indien nodig en bestraling. Na de eerste diagnose heeft ze tav de voorgestelde behandeling een second opinion gedaan bijhet AvL en daar is destijds ook het erfelijkheidsonderzoek gedaan. Ook nu gaat ze nog om een second opinion vragen bij het AvL ivm het stoppen met de chemo en de nog mogelijke alternatieven die minder belastend voor het beenmerg zijn. Je leest bv over hyperthermie en hormoontherapien. Als leek zie je door de bomen het bos soms niet meer en dan wordt een proffesioneel advies des te belangijker. Mijn zus haar klachten beperken zich op dit moment tot erge vermoeidheid, zeker ook psychisch gerelateerd, en wat pijn in de heup bij het lopen in de heup (volgens arts niet aantoonbaar te relateren aan de kanker) en af en toe wat verminderde eetlust in combinatie met lichte buikpijn. Dus op zich klachten die wel lastig zijn maar waar je wel mee verder kunt en dit willen we graag stabiliseren zodat ze met enige kwaliteit van leven nog een tijd verder kan. Vraag aan u en uw team is:
1. Wat ziet u als alternatieve opties voor vervolg behandeling
2. Wat zou u gezien haar situatie bij het AvL voor vragen gaan stellen om zodoende de antwoorden te krijgen die u als arts ook zou willen weten en die bij ons als leken niet zouden stellen.
Wij begrijpen dat oplossingen vaak individuele oplossingen zijn en we zijn ook realistisch genoeg om te begrijpen dat genezing er niet inzit. We willen in ieder geval het gevoel hebben er alles aan te hebben gedaan om een zolang mogelijk periode met een acceptabele kwaliteit van leven verder te kunnen.
Alvast bedankt voor uw tijd en moeite.
Met vriendelijke groet,
Henk
Wat vervelend dat de behandeling nu gestopt moest worden.
Het is inderdaad moeilijk om via deze site een individueel advies te geven, want dan mis je bepaalde essentieel informatie. Het is daarom ook erg goed een second opinion te hebben, waarbij alle gegevens naar boven komen.
1. Alternatieve opties: hierbij is het nodig te weten wat er met het beenmerg was. Maar hier volgt een lijstje van overwegingen.
Injecties om het beenmerg te stimuleren, maar wellicht is dat al gedaan, of kan het niet (meer).
Hormoontherapie (Tamoxifen): werkt in 15% van de patienten bij wie chemotherapie niet meer werkt. Dit heeft vrijwel geen bijwerkingen.
Andere chemotherapie (Caelyx, andere combinaties met Carboplatine), afhankelijk van wat er precies met het beenmerg mis is.
Radiotherapie (bestraling) wordt soms gebruikt. Bestraling in hoge doses kan alleen als er een beperkt gebied is aangedaan. Bv een lymfklier, die klachten geeft, kun je wel wegbestralen.
2. Het is van belang de verschillende bloeduitslagen tijdens de chemokuren mee te nemen, zodat gezien kan worden wat er gebeurde. Tevens is het van belang de exacte data van de eerste chemokuren in 2014 mee te nemen en de kuren die ze nu heeft, om het interval te bepalen. Tevens is de waarde van het Ca125 erg belangrijk en de CT scans. Nog belangrijker is het echter om te kijken naar uw zus, en te zorgen dat de kwaliteit van leven nu gaat verbeteren, en dat zal meewegen in wat er nu op korte termijn zinvol is.
We hopen u hiermee geholpen te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Met vriendelijke groet,
Henk
Vijf weken geleden heb ik een Wertheim operatie ondergaan. Ik heb behoorlijk last van steken/prikken in mijn buik en ook is mijn buik vrij dik; ik voel regelmatig dat mijn darmen druk doende zijn. Zijn dit normale verschijnselen?
De na-controle is pas 10 maart (11 weken na de operatie).
Wat kan ik doen (wat moet ik laten) om het herstelproces te bespoedigen?
Met vriendelijke groet,
Henny
herstel na een operatie kent meerdere facetten. Bekende bijwerkingen van een buikoperatie zijn darmklachten (veel lucht in de darmen, moeilijkere ontlasting, opgezette buik). De klachten moeten wel binnen enige weken minder worden, de ontlasting moet regelmatiger worden (en niet langer dan 2 dagen uitblijven).
Het herstelproces verloopt het beste, door zo goed mogelijk te bewegen (voor zover pijn dat toelaat), normaal te eten, en eigenlijk het oude ritme zo snel mogelijk weer op te pakken.
Bij twijfel of het herstel normaal verloopt, is het verstandig de afspraak te vervroegen.
Hopende u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
het is moeilijk om via de mail een goed advies te geven aan zo'n complex iets. Carcinosarcomen van de baarmoeder in een hoog stadium komen in Nederland niet zo heel veel voor. De reactie op chemotherapie is inderdaad niet zo hoog. De behandeling wordt per individu bekeken.
Gezien de relatief weinig voorkomende situatie waar u in zit, is het wellicht verstandig een second opinion te vragen om zo meer antwoorden te krijgen. Een second opinion omvat ook een revisie van het weefsel, de scans en de behandelingsmogelijkheden. Op internet is het niet mogelijk iets te vinden dat exact bij u past.
Het is wel belangrijk voor uzelf meer info te krijgen, en dat kan alleen via een persoonlijke second opinion.
Hopende u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Ik heb baarmoederoperatie gehad(toen was baarmoederhalskanker in de eerste fase).Bij de laatste controle blijkt dat mijne eierstokken zijn "gezwollen".Heb ik reden om de bezorgdheid?
"Gezwollen" is niet een medische term die we bij eierstokken kennen. Dus wat er precies wordt gezien is niet goed te beoordelen.
Bij baarmoederhalskanker komen uitzaaiingen naar de eierstokken zelden voor. In het vroege stadium van eierstokkanker komen uitzaaiingen naar de eierstokken eigenlijk helemaal niet voor. Dus we kunnen u gerust stellen dat het geen uitzaaiingen van de baarmoederhalskanker zullen zijn.
Wat er wel is, zult u met uw arts moeten bespreken (cystes?).
Hopende u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
granulosaceltumoren worden behandeld door een operatie waarin de complete tumor en de hele eierstok wordt verwijderd, zodat de kans het laagst is dat de ziekte terugkomt. Als alles volledig is verwijderd wordt er geen aanvullende behandeling gegeven.
Als de ziekte terugkomt is de eerste keuze van behandeling opereren. Dit is bij uw moeder nu 7 keer gedaan.
Bij hogere stadia wordt ook een effect gezien van aanvullende bestraling (van buik), zie het artikel van Wolf in gynecologic oncolgy in 1999.
Als er echt niet meer geopereerd kan worden, zijn er de volgende opties (die niet meer genezend zijn).
"Chemotherapie met BEP-kuren is een optie, alhoewel de bijwerkingen van deze behandeling moeten worden afgewogen tegen de effectiviteit. Andere chemotherapiemiddelen die in fase-2 studies effectiviteit hebben laten zien, zijn doxorubicine, cyclofosfamide en taxanen. Tevens kan bij patiënten met een asymptomatisch recidief anti-hormonale therapie met tamoxifen, aromatase-remming, GnRH analogen of progestagenen worden overwogen. Hiermee zijn in enkele gevallen langdurige remissies te bereiken [Korach 2009, Brown 2004, Brown 2005, Powel 2001, Tao 2009, Hardy 2005, Sommeijer 2013]"
Wellicht goed om alles nog eens goed te bekijken, met name of een (vrijwel) complete verwijdering echt niet meer mogelijk is. Een second opinion valt te overwegen.
Namens gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
In juli vorig jaar is bij mij een lisexcisie uitgevoerd. In het weefsel zaten kankercellen waarna een conisatie is uiitgevoerd. Het eerste uitstrijkje was niet geruststellend. We (gyneacoloog en ik) hebben in overleg besloten om mijn baarmoeder/hals vaginaal te verwijderen; er zijn geen lymfen weggehaald. In de weggehaalde hals bleek aan de buitenrand een kleine tumor te zitten. Eerste controle een uitstrijk gemaakt van de bovenrand van de vagina. De uitslag daarvan is CIN III. Mijn vraag is wat is de behandelmethode nu? Mijn gevoel zegt dat ik het liefst uit voorzorg bestraald zou worden.Ik ben benieuwd hoe u hier naar kijkt.
Met vriendelijke groet,
Monique
De behandeling van vroeg stadium baarmoederhalskanker (een tumor) is een operatie. Dit is bij u gedaan.
Blijkbaar is er wel nog sprak van CINIII. Dit is geen kanker. Dit heet cervixdysplasie. Dit wordt wel behandeld omdat CINIII, onbehandeld, in een heel klein percentage kwaadaardig kan worden (na jaren). Behandeling bestaat uit verwijderen van de CINIII (lisexcisie of conisatie). Als de afwijking in de schede zit, kan dat niet. Dan is vaak een ingreep in narcose nodig, of een laserbehandeling van de afwijking.
Bestraling werkt hier niet bij. Bestraling werkt in het algemeen alleen op kwaadaardige afwijkingen, en heeft veel meer bijwerkingen.
Hopende u hiermee voldoende geïnformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
In maart 2014 is een mucineuze adenocarcinoom vastgesteld, waarna de rechtereierstok en blindedarm verwijderd zijn. Na een jaar moest ook de linkereierstok verwijderd worden en bleek de teruggekomen kanker uitgezaaid op mijn buikvlies. Die zijn ook verwijderd en ik heb aanvullende chemo gehad (paclitaxel en carboplatin). Ook heb femoston van 5 mg tegen vervroegde overgangsklachten(ik ben pas 26).
Sinds de laatste operatie heb ik geregeld last van bloedverlies na seksueel contact. Mijn gynaecoloog zegt dat dit waarschijnlijk resterend baarmoederslijmvlies is (baarmoeder heb ik nog). Nu kan ik daar prima in komen, maar sinds een aantal dagen heb ik ook bloedverlies zonder seksueel contact te hebben gehad. Ik heb pas weer in maart controle en wil
niet onnodig hypochondrisch mijn arts opbellen! Is het toch verstandig om dit te doen? Aangezien bloedverlies zonder eierstokken wel vreemd is..
Groetjes, Rianne
Geachte mevrouw,
Het is inderdaad juist dat bij gebruik van hormoontabletten zoals Femoston ter bestrijding van overgangsklachten, het baarmoederslijmvlies kan reageren en aanleiding kan geven tot bloedverlies. Toch lijkt het ons wel verstandig om deze verandering wel te melden bij uw behandelend arts.
Met vriendelijke groet,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Mei 2012 is er bij mij een borst geamputeerd, daarna chemo therapie en radiotherapie. Groene Hart Ziekenhuis.
Mei 2013 is er bij mij eierstokkanker geconstateerd, na een fout in het Groene Hart Ziekenhuis in het AVL weer geopereerd ter stadieering, gedeeltelijke omentectomie gevolgd door ook weer chemotherapie.
Wat mij verbaast is dat ik bij iedere controle wordt gevraagd hoe het gaat, zijn er klachten etc.
Bij oncoloog in het GHZ wordt bloed bekeken, (niet op tumormarkers) en dat is het.
Geen scan, geen röntgen, geen mei, geen echo.
Alleen als ik klachten zou hebben wordt dit uitgevoerd.
Nu voelt een mens altijd wel wat, buikpijn, rugpijn, dan weer wel, dan weer niet.
Het maakt me onzeker, omdat je met kwaaltjes niet eren heel apparaat op zijn kop wil zetten; aan de andere kant ben je het gevoel van veiligheid kwijt omdat niets wordt onderzocht.
Je zou denken hoe eerder je erbij bent hoe beter.
Maak ik een denk fout???
Annicque
Geachte mevrouw,
De gedachte ‘hoe eerder je erbij bent hoe beter’ is heel begrijpelijk. Om die reden werd tot enkele jaren geleden bij patienten na te zijn behandeld voor eierstokkanker ook bij iedere controle bloed afgenomen voor het bepalen van de tumormarker. Maar een groot wereldwijd verricht onderzoek heeft aangetoond dat deze redenering bij eierstokkanker niet opgaat. Uit dit onderzoek werd duidelijk dat het recidief (terugkeer van de kanker) weliswaar gemiddeld enkele maanden eerder werd ontdekt (op een moment dat het nog geen klachten gaf), maar vroegtijdige behandeling leidde niet tot een verbeterde prognose. En deze patienten hadden uiteindelijk een slechtere kwaliteit van leven in vergelijking met de groep bij wie de tumormarker niet werd bepaald en het recidief dus pas werd herkend bij het optreden van klachten. Op basis van deze uitkomsten wordt geadviseerd de tumormarker tijdens de follow-up niet meer routinematig te bepalen.
Met vriendelijke groet,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Wanner er bij jou kanker geconstateerd is,denk je al snel dat de pijn van de tumor alleen overgaat door speciale medicatie van de arts.
Voor mezelf vraag ik me nu eigenlijk af op welke manier ik de pijn het beste kan bestrijden.
Jolanda
Geachte mevrouw,
Zenuwblokkade als behandeling van pijn is geen techniek die frequent wordt toegepast; dit vooral ook omdat een zenuwbaan meerdere functies heeft. Een simpel voorbeeld: via een ruggeprik kunnen bepaalde zenuwbanen worden ‘verdoofd’, maar vaak leidt dit ook tot andere vormen van uitval zoals bv. de motoriek.
Of voor u deze vorm van pijnbestrijding een zinvol alternatief is, kan op grond van de verkregen informatie niet bepaald worden. U kunt dat het beste met uw behandelend specialist bespreken. Daarnaast zijn er in ziekenhuizen vaak zg. multidisciplinaire pijnteams waar de specialist gebruik van kan maken. Pijn kan namelijk zeer ingewikkeld zijn en door vele factoren worden bepaald of beïnvloed.
Met vriendelijke groet,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht
Heel erg bedankt voor de reactie.
Ik zouden graag beter voorbereid zijn op bepaalde gebeurtenissen.
Uit "behandelend specialist"kan ik meer weten wanneer het nodig is.Belangrijk voor mij zijn de kwesties:welke analgetica geneesmiddelen zijn beter tijdens chemotherapie,welke geneesmiddelen worden toegediend om de negatieve effecten van chemotherapie te verlichten;chemotherapie kan aangesloten worden bij radiotherapie,of chemotherapie schadelijk is voor de nieren en nog meer!
Neemt u mij niet verkeerd.Wanhopig zoek ik naar hulp!
b.v.d.
Jolanda
al eenige maanden pijn in mijn onderbuik,meer aan 1 kant en nog meer vage klachten,erg moe en niet in m'n hum.
dacht eerst zelf aan blaasontsteking,of een niersteen,beiden heb ik namelijk in het verleden al gehad.net zoals en gekantelde eierstok tijdens mijn laatste zwangerschap 15 jaar geleden (ben nu 41)toen ook geopereerd hieraan.
maar goed,het begon weer een maand of 4 geleden,begon bij de huisarts,urine was schoon.toen doorgestuurd naar de gynecoloog waar ze een 'cyste'zagen,via een echo.deze maakte er niet Zoveel van,moest stoppen met de pil,die ik op aanraden van een andere gynecoloog door moest slikken ivm hoofdpijnen en hormoonschommelingen.dus gestopt een week,ze zouden kijken of hij zou verdwijnen wat normaal wel gebeurd begrijp ik.werd toen ook iets ongesteld maar niet veel in die week,dus weer terug voor controle en hij was iets geslonken,maar nog steeds niet weg.volgens hem kon ik hier niet van de buikpijnen en krampen hebben.dus werd doorgestuurd naar de mlda,darmonderzoek en maagonderOek gehad.op een foto dachten ze een niersteentjente Te zien dus op naar de uroloog.echo en ct scan gehad,dit was vorige week vrijdag.afgelopen dinsdag werd ik gebelt of ik eerder kon komen ipv pas over 2 weken voor de uitslag.
geen niersteen te zien alles was goed,zagen een 'cyste'op of in mijn eierstok van 3,5cm,volgens mij nog steeds dezelfde als 4 maanden geleden.uroloog nam terwijl ik er zat kontakt op met de gynaecoloog,cyste schijnt 'solide'te Zijn wat ik ervan begrijp niet gevuld met vocht.vaste component of zo?!wat betekend dat?maak me erg ongerust,moest ook meteen door voor bloedonderzoek cea 125 en ca.
nu moet ik volgende week donderdag terug vd uitslag.maar wat bedoelen ze nou precies?bedankt alvast
eierstok cystes komen veel voor. Zeker bij vrouwen jonger dan 50 jaar. Er wordt naar meerdere eigenschappen van de cyste gekeken, zoals schotjes, structuren, bloeddoorstroming. Uit uw beschrijving is niet voor ons duidelijk wat er precies gezien is, en wat dit betekent.
U moet dan toch voor de uitslag met uw behandelend arts overleggen.
Voor meer informatie kunt u ook op de website van de Nederlandse Vereniging Obstetrie Gynaecologie kijken: www.nvog.nl. Onder Voorlichting vindt u: "Ovarium, het vergrote".
Hopende u hiermee voorlopig voldoende geïnformeerd te hebben,
Gynaecologisch oncologisch team MUMC+ Maastricht.
De tumormarker (CA125) wordt gebruikt bij de behandeling van eierstokkanker, om de reactie op de chemotherapie te bekijken. In eerste instantie was er dus een goede reactie op de chemotherapie (daling van 364 naar 42).
Door de operatie stijgt de tumormarker altijd weer iets: het CA125 stijgt namelijk als er in de buik iets gebeurt (bv ontsteking, operatie, of tumorgroei). Dus de stijging na de operatie is normaal. Is er bij de operatie alle tumor weggehaald?
In principe is het streven de waarde normaal te hebben na 6 kuren, dat noemen we dan complete remissie.
Het is belangrijk met uw arts deze bevindingen te bespreken, en het verdere vervolg.
Gynaecologisch-oncologisch team MUMC+ Maastricht