MRI-scan bij peniskanker

Meestal is een MRI-scan niet nodig. Soms gebeurt zo’n scan wel, bijvoorbeeld als niet precies duidelijk is hoe diep de tumor in de penis is gegroeid.

Een MRI-scan maakt een serie foto’s van je lichaam, of van een deel ervan. Het apparaat werkt met een magneetveld, radiogolven en een computer.

Met een MRI-scan kan de arts een mogelijke tumor en/of uitzaaiingen zien.

Hoe gaat een MRI-scan?

Tijdens dit onderzoek lig je in een soort tunnel. Je mag niet bewegen. Het MRI-apparaat maakt veel lawaai. Daarom kun je een koptelefoon op krijgen waardoor je ook muziek hoort.

De laborant is tijdens de scan in een andere ruimte. Via de intercom kun je contact hebben.

Sommige mensen vinden een MRI-scan benauwend vanwege de tunnel en het lawaai.

MRI-scan met contrastvloeistof

Voor de MRI-scan krijg je soms via een infuus contrastvloeistof ingespoten. De vloeistof zorgt ervoor dat verschillende weefsels op de foto meer contrast hebben. Ze zijn dan beter uit elkaar te houden.

Contrastvloeistof kan een warm en weeïg gevoel veroorzaken. Sommige mensen worden er een beetje misselijk van. De arts kan je vragen een paar uur voor het onderzoek niet te eten en te drinken.

Overgevoelig voor contrastvloeistof

Sommige mensen zijn overgevoelig voor contrastvloeistof. Tijdens de MRI-scan kun je dan klachten krijgen. Bijvoorbeeld koorts, zweten, duizeligheid, flauwvallen, huiduitslag, zwelling van het gezicht en kortademigheid. Denk je dat je eerder zo’n overgevoeligheidsreactie hebt gehad? Geef dit dan voor het onderzoek aan bij de arts.

Geen metalen voorwerpen

Een MRI-scan werkt met een sterk magneetveld. Dat magneetveld trekt metalen voorwerpen aan.

Persoonlijke spullen met metaal mogen daarom niet in de ruimte van de MRI-scan komen, zoals sleutels en een mobiele telefoon. Je kunt geen MRI-scan krijgen als je metaalsplinters hebt.

MRI-scan en pacemaker

In een pacemaker zit ook metaal. Daarom mag je soms niet in de MRI-scan als je een pacemaker hebt.

Per pacemaker wordt bekeken of de MRI-scan veilig is. Als dat niet zo is, bespreekt de arts welk onderzoek je hiervoor in de plaats kan krijgen.