'Na de diagnose voelde ik me vervreemd van mezelf'

Berit (52) is herstellende van borstkanker. Samen met haar man en drie kinderen woont ze in Nijmegen.

“Twee jaar geleden was er van alles aan de hand in mijn gezin. Mijn zoon was herstellende van een hersenvliesontsteking en tegelijkertijd kreeg mijn dochter een gecompliceerde elleboogbreuk. Toen de huisarts belde, swipete ik haar steeds weg.

'Berit, ik bel voor jóu…’ zei de huisarts.'
 

Pas toen ik opnam en haar hoorde zeggen: ‘Berit, ik bel voor jóu…’ dacht ik: o ja, de uitslag van dat bevolkingsonderzoek. Ik bleek een kwaadaardige tumor in mijn borst te hebben en begon direct met een anti-hormoonbehandeling. Mede daardoor kwam ik in een depressie terecht. Ik voelde me geïsoleerd. Vervreemd van mezelf. Van mijn eigen lijf dat me zo in de steek had gelaten. Ik zag wel anderen maar voelde me niet meer verbonden. Ik zat op mijn eigen eiland waar alles alleen maar beangstigend was. Er volgden een borstoperatie, chemo en bestralingen.

In die donkere periode popte kanker.nl op. Het bleek voor mij de verbindingsbrug naar lotgenoten. Bij het lezen van hun ervaringen en door met hen te praten, ontdekte ik dat ik niet gek was. Dat anderen zichzelf ook kwijt waren geraakt tijdens het verloop van de ziekte. Er kwam weer verbinding. Echt contact. Voor het eerst sinds de diagnose voelde ik me weer normaal. Toen ik nog te zwak was om zelf te reizen, midden in de chemo, pikte één van hen me op om naar een high tea te gaan. We zijn nog altijd goede vriendinnen. Het diepe dal waarin ik zat, werd een warm bad. Waar ik me zo alleen voelde, zijn er, naast mijn geweldige gezin, zoveel lieve mensen op mijn pad gekomen.”