'Als je kanker krijgt, is er zóveel onduidelijk'

Nzinga (37) is herstellende van non-hodgkin. Ze woont samen met haar vriend, zoontje en bonuszoon in Haarlem. 

“Ik was zwanger toen mijn vader ziek werd. In vier maanden tijd verloor ik hem aan alvleesklierkanker. Dat ik me in de periode daarna heel slecht voelde - chronisch vermoeid met ademhalingsproblemen - werd in eerste instantie afgedaan als rouw in combinatie met het jonge moederschap. Ik begon zelf ook te denken dat het psychisch was.

Dat ik een tumor naast mijn hart bleek te hebben, was een mokerslag. De diagnose verlamde me. Er is zóveel onduidelijk als je kanker hebt. Ik kon alleen maar denken: ‘ga ik nu dood?’ Op kanker.nl kon ik mijn eigen ziekte opzoeken. Gewoon informatie, wat je letterlijk kunt verwachten van de chemokuur bijvoorbeeld, die ik ging krijgen. Wat houdt het in? Wat doet het met je lichaam?

'Kanker voelt als een spookhuis ingaan in het voorste karretje.'
 

Ook tijdens de behandelingen keerde ik steeds terug naar de site. Ik schrok van de effecten en vroeg me af of het wel normaal was dat ik me zó zwak voelde. In een interview op kanker.nl herkende ik me volledig. Dat gaf me weer vertrouwen, want ik dacht dat alles kapot was van binnen en dat het nooit meer goed zou komen. Inmiddels ben ik een jaar schoon. Mijn vak als yogadocent uitoefenen lukt niet meer. Mijn enkels zijn te zwak en ik heb last van zenuwpijnen door neuropathie. Maar ik heb mezelf omgeschoold tot ademcoach. De diagnose kanker krijgen is als een spookhuis ingaan in het voorste karretje. En als je niets doet met die angst, blijft het bij je. Goede ademhalingstechnieken hebben dit bij mij weggenomen. Nu kan ik anderen daarbij helpen.”