Over mij
Hallo, Ik ben Christa. Ik ben 62 jaar en heb 2 dochters. Sinds begin 2019 ben ik alleenwonend. In het voorjaar van 2019 kreeg ik onverwachts de diagnose eierstokkanker fase 3c. In korte tijd veranderde ik daardoor van een actieve, gezonde, werkende vrouw in een ernstig ziek persoon. Vanaf toen werd mijn leven gedomineerd door onderzoeken, behandelingen (chemo's, interval debulking en HIPEC), pijn en heel veel pillen. Nu, 5 jaar na eerste behandeling, heb ik inmiddels 2 recidieven (najaar 2022 en najaar 2023) plus bijbehorende chemokuren achter de rug. De laatste ronde heb ik vanwege onverwachtse complicaties niet afgemaakt. Er zit nog steeds restant tumorweefsel in mijn buik dus het is een kwestie van tijd voor ik weer aan een nieuwe kuur ga. Daar zie ik best tegenop want de middelen worden er niet vriendelijker op. Maar het alternatief: niets doen betekent eerder dood gaan. Daar ben ik nog niet aan toe. Gelukkig heb ik een aardig netwerk met lieve mensen om me heen maar alleen wonen en ernstig ziek zijn is best zwaar.
Van mijn vorige chemo's heb ik diverse restklachten over gehouden zoals moeheid, geheugen-en concentratieproblemen. Dus het blijft elke dag balanceren tussen wat qua activiteiten en inspanningen wel en niet mogelijk is. Ik zit nu 3 jaar in de WIA (WGA) en heb na mijn eerste behandeltraject mijn werk als (loopbaan)coach weer gedeeltelijk opgepakt. Sinds mijn 2e recidief is dat niet meer gelukt. Ook ben ik als vrijwillig redacteur/schrijver actief binnen Stichting Olijf (platform voor vrouwen met gynaecologische kanker). Wanneer mijn gezondheidssituatie het toelaat probeer ik af en toe bij te dragen.
Het grootste geschenk dat ik heb ontvangen is mijn leven (en mijn dochters!). Het tweede geschenk zijn alle levenslessen die ik door mijn ziekte en herstel heb geleerd. Die lessen wil ik graag delen. Daarmee hoop ik lotgenoten, naasten, professionals en andere geïnteresseerden te kunnen inspireren. Je kunt mijn blogs lezen op kanker.nl of via mijn eigen blogsite https://christablogt.blogspot.com