Over mij
Zomer 2016 kreeg ik te horen dat er bij mij keelkanker was geconstateerd. Na een leven tot dan toe (was 59 jaar) waarin ik sporadisch voor een onderzoekje in het ziekenhuis was geweest, werd ik plots deel van een wereld waarvan ik het bestaan niet wist. De wereld van onderzoeken, wachten en onzekerheid en uiteindelijk de behandeling in de vorm van bestraling.
En dan heb je naast dit alles een dwangstoornis, O(bsessieve C(ompulsieve S(toornis, OCS, ook wel OCD genoemd.
Velen kennen dit uit de media als bijvoorbeeld smetvrees, teldwang en dergelijke. Maar er zijn haast onnoembaar vele vormen, ik bijvoorbeeld heb sinds mijn pubertijd "Just right "OCS, alles moet goed voelen zeg maar, en als iets niet goed voelt moet je dwanghandelingen verrichten totdat het wel goed voelt.
Maar wat heeft dat met kanker te maken zou je zeggen. Veel, en dan niet de kanker zelf, maar alles wat er gebeurt, je komt in een vreemde wereld, krijgt stress, hierdoor neemt de dwang toe, en de "trickers" die dwanghandelingen op gang kunnen brengen, en je moet je overgeven aan alles en iedereen wat je vreemd is. Daarbij wordt je ook nog eens tijdens de bestraling met je hoofd vastgeklemd. Voor een OCS-er alles waarvan je tijdens psychologische behandelingen hebt gehoord dat je die situaties het beste kan zien te vermijden. En dan is het opeens, diagnose kanker, je hebt geen keus, je geraakt in een land van "not just right", maar, maar wat nu?
Ik ben nu 7 jaar verder, en begin langzaam aan te beseffen wat er gebeurt is, heb een kort tot geen lontje meer over en vecht, de ene dag meer dan de andere tegen mijn dwang. En dat naast al dat andere wat kanker en het hele proces van behandeling met je doet.
Daarom deze blog, om misschien aan de buitenwereld te kunnen vertellen over iets wat nog zo onbekend is, in de combinatie zoals ik beschreef. Schrijven doe ik ook om te ordenen in mijzelf, en misschien ook om anderen te mogen ontmoeten in reacties.
Een kort begin is dit, en ik moet mijn best doen om vol te houden, want schrijven erover kan ook voor iemand met OCS al soms een tricker zijn voor dwanggedachtes. Maar andersom voel ik ergens dat ik er wat mee moet doen, sterker zijn dan dwang en durven ondanks je angst...
