Over mij
Halverwege juni 2023
Komt een man met een bult op zijn bil bij de dokter. Vind je het eng? Ik zeg ‘ach nee, snijden maar’. Even tanden op elkaar. We knijpen er wat pus uit. Klaar en dan eindelijk zomervakantie. Totaal uitgeput gaan we er in. Dat wel. Maar toch. Vakantie en even helemaal niets.
Ai. Nu ik toch bij de dokter zit kan ik dit niet verzwijgen. Kan toch niet zo zijn dat ik over een week met dit verhaal kom. Zwarte poep. Niet 1 maar 2 keer. Anders had ik het waarschijnlijk uitgesteld. Nog een dag of twee wachten. (Had gewerkt, na drie dagen was het weg.)
‘Zo die is weg. Deed het pijn.’ ‘Ach nee. Nog even wat anders. Eeuh…. Ik heb zwarte poep.’
Bezorgd gezicht. Bloeddruk wordt gemeten. Zuurstofgehalte wordt gecheckt. Even bellen. Even overleg. Hou je telefoon bij de hand. Je kan straks worden opgeroepen door het ziekenhuis. Blijft stil. Slapen en het thuis ook nog moeten vertellen. ‘Eeuh by the way er is iets met poep. Zwarte poep.’
Net wakker. Telefoon gaat. Om 12.00u endoscopie. ‘Je kan zo doorlopen want het is spoed.’ Wat ook werkelijk zo blijkt te zijn want dat staat op alle formulieren.
’Beste Erik. Je hebt een GIST tumor in je maag. Klinkt als kanker maar dat is het niet. Maar kan wel acteren als kanker. Kan zo geopereerd worden, de chirurgen draaien er niet hun hand voor om. Peanuts. Er moeten nog wel wat verdere onderzoeken gedaan worden.’
Hoor mezelf nog zeggen, ‘Kan dat ook over een paar weken? Ik heb vakantie.’ ‘Nee. We sturen je met spoed door.’
We gingen met zijn tweeën naar het ziekenhuis. En gaan met zijn drieën naar huis. Zeggen ze.
Fijne vakantie nog.
