Ik ga als een tiet!

Langzaam maar zeker ga ik weer vooruit. In de vroege ochtend word ik wakker. Loop de tuin in. Het is net licht. Nachtpon. Ochtendjas. Mutsje. Ineens heb ik een snoeischaar in mijn hand; die buxus moet nodig gesnoeid! En wel nú! Het is heerlijk buiten. Het is fris. Geen mens te zien. Slechts die…

Na het historisch dieptepunt, merk ik toch dat ik langzaamaan ga herstellen. Dieptepunt? Ja! Er was een dag, dat ik zo murm was door pijn en vermoeidheid, dat ik het plan had om met die hele bliksemse chemo te stoppen! Néé! Mijn lijf kàn dit niet aan! Mijn geest stond in modus "wanhoop". Ja. Ik…

Tja. 't heeft even geduurd dat ik kon schrijven. Zoveel beleefd. Wat ik graag wil delen is het goede nieuws dat de chemo aanslaat.. Ik die zoveel weerstand had! Ik die vrijwel nooit een pijnstiller nam of een ander medicijn. Een ingebouwd sterk, krachtig NEE tegen alles wat chemisch is.. Mijn…

Dag zeven. Ik kom langzaam weer tot leven. Drie dagen als een onvoorstelbaar slappe pop in mijn bed gelegen. Wat kan een mens intens móe zijn. Niet vreemd als ik probeer te begrijpen wat er gebeurt in mijn lijf. Een heuse oorlogvoering.. Met deze tweede kuur sta ik er toch meer ontspannen in. Ik…

In het ochtendlicht mis ik de auto van de buurtjes. Gisteravond stond hij klaar voor vertrek. De vouwwagen vastgekoppeld. Een jaarlijkse tocht naar La Douce France.. Zojuist schreef ik over het woord ' mindfucking'. Mijn kwaal grijpt mijn hele dag en denken. Met de aanblik van die lege oprit…

Oh help. Hoe vaak kom ik de laatste tijd dít woord tegen! Wanneer ik kijk naar mijn haar. Mijn haar is dood door chemo. Het zit nog aan mijn hoofd. Het hangt als treurig overschot langs mijn gezicht. De lange haren bij mijn nek zijn geworden tot een vreemde vaste dode kluwen haren. Ik kan het…

Vandaag praatje radioloog ofwel bestraling. Had niets voorbereid. Duf in duf hoofd. En dat deel is van later zorg. Duidelijk werd dat ik er niet aan ontkom. Okay dan maar. Na tijd even in oud stadje gebanjerd. Leuk. Haventje. Even alles vergeten. Het GEWONE leven. Vannacht paniekaanval gehad…

Vandaag praatje radioloog ofwel bestralingsarts. Had niets voorbereid. Duf in duf hoofd. En dat deel is van later zorg. Duidelijk werd dat ik er niet aan ontkom. Okay dan maar. Na tijd even in oud stadje gebanjerd. Leuk. Haventje. Even alles vergeten. Het GEWONE leven. Vannacht paniekaanval…

Tja. Ik mag melden dat het beter gaat. Gister weer normaal gegeten. Vanmiddag een bril bekeken. Mijn lenzen kunnen niet ivm chemo. Loop al een week als een zombie met twee ogen die niet beter kunnen kijken dan min vier. Gelukkig zie ik wel met mijn geestesoog. Gisteren nog. Engelenbezoek via…

Stilaan hoor ik vogeltjes in de verte fluiten. Luna schijnt op de witte tuintafel zo helder, dat je met gemak de krant buiten zou kunnen lezen. Wakker. Zoals elke nacht. Naar beneden. De watermeloen roept. In het maanlicht lepel ik gulzig de meloen uit. Flarden van vroeger, Italië met mijn ouders…