Over mij
Met twee ouders die gewoon van ouderdom dood gingen, ver boven de 90, had ik alles behalve dit verwacht op mijn slechts 59ste. Ik was zeer fit, deed aan yoga, joggen, wandelen en fietsen, nam de trap ipv de lift, kortom de hartstichting zou blij met me geweest zijn.
In oktober 2014 komt diagnose 1, irismelanoom. De professor wil direct mijn oog verwijderen, nou hij kende mij nog niet. Hakken in het zand en inmiddels na behandeling in Zwitserland in november 2015 heb ik mijn oog nog en is die kanker gestopt.
Beetje sneu dat eerder in februari 2015 een tweede kanker werd ontdekt. Want anders was ik patiënt af geweest en genezen. Maar kanker 2 is gewoon dodelijk, Multipel Myeloom, ziekte van Kahler. Ik ben (te) jong voor deze ziekte, overlevingskansen na 5 jaar 50% of minder, zeker vrouwen.
Ik maakte een keuze gebaseerd op principes die ik altijd al had vanuit mijn opvoeding. Geen chemo, geen chemie in mijn lijf. Was en ben een natuurmens, anti farmaceutische industrie, slikte nooit iets, kwam nooit in de apotheek. Maar ik was er zo slecht aan toe, mijn nieren functioneerden amper nog, dat die keuze geen keuze kon zijn. Dus geen chemo, maar wel chemie.
Ik ben in leven gehouden met middelen met namen waarvan het me verbaast dat ik ze zo goed kan onthouden. Mijn lijf heeft zeer heftig gereageerd op al die medicijnen. Nu, 2024 slik ik al meer dan een half jaar geen kankermedicatie meer. Helaas heeft een van de medicijnen mijn hart aangetast, dus slik ik nu tig pillen om te zorgen dat ik redelijk kan functioneren als hartpatiënt.
