Stel je vraag aan dr. Cor de Kroon, gynaecoloog-oncoloog bij het Leids Universitair Medisch Centrum
Het stellen van een vraag aan een professional is verplaatst. Je kunt je vragen aan dr. Cor de Kroon hier stellen.
Meer over Gynaecologische kanker
Meer over Gynaecologische kanker
452 reacties
Beste Sabrina99,
Je kunt na een lisexcisie wel zien of de hele afwijking eruit is, maar als je kunt de snijranden niet heel precies beoordelen. Dus als de afwijking tot in de rand zit weet je nooit zeker of het de rand vrij is of net niet. Maar dat is ook niet zo belangrijk als het gaat over een voorloperstadium. Of de snijranden wel of niet vrij zijn is vooral van belang bij baarmoederhalskanker. En de lisexcisie gaat zeker uitwijzen of er een voorloperstadium is dat er toch baarmoederhalskanker speelt.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Hoi dr Kroon,
Mijn zus van 57 jaar heeft baarmoederkanker. Ze heeft carcinosarcoom, stadium 3. De baarmoeder en eierstokken zijn verwijdert. In vier lymfeklieren had ze uitzaaingen. Ook in 1 die dicht langs de grote lichaamsslagader zit. Op de ct- scan waren bij de eerste onderzoeken geen uitzaaingen te zien. Ze is nu gestart met zes chemokuren. Ze heeft er nu twee gehad. Helaas is ze nu zelf gaan lezen op internet en ze meent nu gelezen te hebben dat ze met deze soort kanker nog maar twee jaar te leven heeft. Ze is nu heel negatief en verdrietig. Terwijl ze vantevoren heel positief was omdat ze dacht dat ze 70% kans had om te genezen. Het is een agressieve vorm die ze heeft. Mijn vraag is, is het waar dat je met deze soort kanker niet kan genezen maar hoogstens nog een paar jaar kan leven? Zijn er cijfers dat er wel vrouwen van genezen zijn?
Bvd, Margret
Beste Margret,
Het klopt dat een carcinosarcoom een relatief agressieve vorm van baarmoederkanker is. Ben het er overigens niet mee eens dat ze niet meer te genezen is. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de uitkomst van de PORTEC3 studie, dan is de overleving na 5 jaar 75% is (https://www.thelancet.com/journals/lanonc/article/PIIS1470-2045(18)3007…) In de PORTEC3 studie zaten ook vrouwen die geen uitzaaiingen hadden, maar ook voor de vrouwen met uitzaaiingen (' stadium 3) is de kanker na 5 jaar nog weg bij 64% van de vrouwen (tabel 4 in de studie). Wat nog goed is te bedenken dat patiënten met carcinosarcoom niet in de studie zaten en dat de algemene gedachte is dat carcinosarcoom nog net iets agressiever is dan de typen die wel in de studie mee mochten doen. Maar dan nog: stel dat het nog iets slechter is, dan is na 5 jaar nog steeds de helft, of net iets minder wellicht, in leven.
Kortom 70% kans op overleving heeft ze niet, maar het is ook zeker niet waar dat ze nog maar 2 jaar te leven zou hebben.
Hoop dat dit haar helpt om de resterende behandelingen te doorstaan.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Dank je wel dr Kroon.
Haar eigen arts heeft haar nu ook dit antwoord gegeven wat u zegt nadat ze het hem nog eens heeft gevraagd.
Fijne dag.
Hoi Dr Kroon,
Mijn zus heeft vanmorgen te horen gekregen nav een ct scan dat ze een botmetastase heeft in 1 wervel en 1 in het bekken. Ze zou nog twee chemokuren moeten maar die worden nu gestopt. Ze gaan de plekken nu bestralen. Betekend dit dat het vanaf nu een palliatief beleid is of kan ze nog steeds genezen? ( zie bovenstaande info over carcinosarcoom wat ik u eerder schreef)
mvg, Margret
Dag dokter de Kroon.
1)Na intervaldebulking voor eierstokkanker stadium 3c, hoogsereus, plus 2x 3 chemo's voorjaar 2017 heb ik een lange, goede tijd gehad. Ca125 ( van 1900 naar 22 vlak voor IDS en stabiel 12 na afloop behandeling ) en he4 waren stabiel (van 66 vlak voor IDS naar 50). Sinds oktober en februari 2019 is er een trend dat zowel ca125 ( van 12 via 14 naar 17) en he-4 ( van 50 naar 60 naar 80)aan het stijgen zijn. De kans op terugkeer lijkt reëel. In mei heb ik weer controle.
De vorige keer heb ik me gehouden aan het dieet van vasten vlak voor de chemo uit de Directstudie. Je vast niet voor je plezier maar het was goed te doen. Met mijn oncoloog had ik overlegd of er bezwaren waren. Die waren er niet. Ik las heel enthousiaste verhalen van Leidse artsen (Hanno Pijl en Judith Kroep): dat de giftige impact van chemo door vasten beperkt blijft. En wellicht de werking van de chemo op de tumor effectiever. Toch is de studie gestopt. Net toen ik dat ontdekte stond in de nieuwsbrief van het LUMC dat het publiceren van de conclusies van afgebroken onderzoek essentieel is. Dus vroeg ik vorig jaar aan Judith Kroep per mail of de studie alleen gestopt is om praktische redenen en of de wetenschap dat het vasten een heel gunstig effect heeft op beperking van de schade nog steeds geldt; ze mailde dat eind 2018 de conclusies zouden worden gepubliceerd. Kunt u nagaan of weet u of de conclusies er zijn, hetzij op papier , hetzij informeel? Is men inmiddels nog even enthousiast over vasten of zijn er nieuwe inzichten? Zoals ik de vorige keer hun inzichten heb meegewogen bij het vasten, zou ik nu ook graag de nieuwe inzichten meenemen.
2) Ik besef dat de kans dat ik na intervaldebulking ( om organisatorische redenen pas 6 weken na derde chemo geopereerd, wel op aandringen van mij na 22 dagen weer begonnen met chemo) nu een behoorlijk grote kans heb dat er resistentie is. Hoe kijkt u daar tegen aan?
3) Ik ben ook benieuwd hoe u aankijkt tegen een tweede operatie. In mijn ziekenhuis gebeurt het volgens de arts alleen als het op 1 plek terug is, en helemaal geen ascites. Uw voorganger, dr Kruitwagen schreef indertijd dat het zelden op 1 plek terugkomt en dat de ziekenhuizen ook bij terugkeer op meerdere plekken en bij minder dan 500 ml ascites opereren. En ik voldoe nu aan een aantal in de desktopstudie genoemde criteria: whostatus 0, en 25 maanden progressievrij, en complete response bij IDS.
Hoe kijkt u tegen de kansen en risico's aan? Ik heb gelezen over de Soccerstudie in Nijmegen . Betekent het dat daar veel expertise is op dit gebied? Graag hoor ik uw kijk erop.
Dank.
Maria
Beste Maria,
Denk dat je gelijk hebt als je stelt dat ' de kans op een recidief regel' is: stijgende tumormarkers zijn wat dat betreft heel suggestief. Over het algemeen tonen tumormarkers het recidief meerder maanden eerder aan dan scans of dat je het zelf merkt door klachten. Je schrijft nergens over klachten, dus ik neem aan dat je je goed voelt?
Wat betreft de resistentie door de wachttijd tussen de laatste chemo en de operatie: het klopt dat we bezorgd zijn over het ontstaan van resistentie in geval van IDS, maar aan de andere kant is een ' mislukte' primaire debulking prognostisch een nog slechtere factor. Het klinkt, gezien de sterke en snelle daling van de tumormarkers, als of je heel goed gereageerd hebt op de chemotherapie.
Over vasten voor de chemotherapie: ik heb de uitkomsten van de DIRECT studie nog niet gezien en ze zijn ook nog niet gepubliceerd. In de wandelgangen heb ik er wel veel goede verhalen over gehoord en ik heb gehoord dat ze ook een studie willen gaan doen voor vrouwen met eierstokkanker (de DIRECT was voor borstkanker zoals u ongetwijfeld weet).
Tot slot de ham-vraag: wel of geen operatie in geval van recidief. Denk dat er geen wezenlijk andere inzichten zijn als die van prof Kruitwagen die u gelezen heeft. Chirurgie is geen standaard onderdeel van de behandeling van het recidief. Er is een selecte groep vrouwen waarvan we denken dat opnieuw opereren van voordeel zou kunnen zijn: complete debulking ten tijde van de primaire behandeling, weinig ascites en de tumor moet 'platinum gevoelig' zijn (dat is dat het recidief tenminste 6 maar liever nog 12 maanden na de laatste chemotherapie is vastgesteld). Het zou kunnen dat die selectie op jou van toepassing is (in elk geval platinum gevoelig en complete debulking) maar dat hangt ook nog wel af van de scan. We zijn wat minder streng dat we waren met dat de tumor maar op 1 plek terug mocht zijn: daarvoor is het criterium van ascites in de plaats gekomen. We weten namelijk heel goed dat een operatie niet zinvol is in geval van 'peritonitis carcinomatosa' (dat is dat het buikvlies uitgebreid is aangedaan). Ascites is een belangrijk symptoom van peritonitis carcinomatosa. Ik weet niet of de gynaecologen in Nijmegen bovengemiddeld veel ervaring hebben met een operatie in geval van recidief: ik denk dat het t belangrijkste is dat je met je behandelaar overlegt. Bij twijfel of onzekerheid over wat de beste goede stap is, kun je altijd een 2e mening zoeken. In het LUMC zijn we geneigd om in geval van een recidief altijd te beginnen met chemotherapie en dan in de loop van de kuren te kijken of we denken dat een operatie zinvol zou kunnen zijn. Als je die strategie volgt is er ook tijd om die overweging goed te maken: na 2 kuren zie je de respons en dan kan, in afwachting van de 3e kuur, een plan van aanpak worden gemaakt (door met chemo of operatie tussendoor).
Ik hoop dat deze antwoorden je helpen.
Veel sterkte,
Cor de Kroon
Beste Dr. de Kroon,
ik heb mijn 2e half jaarlijkse controle net achter de rug na een lisexcisie bij een pap3B met een CIN3. De vorige papuitslag was pap1, en HPVnegatief. Opgelucht dus! Alleen was er sprake van een a-specifieke ontsteking (had en heb geen klachten daarbij..)
nu was er bij de laatste controle een kleine poliep op mijn baarmoederhals gezien, op de plek waar de excursie is uitgevoerd. Deze is verwijderd en voor PA gestuurd. Nu is de uitslag: ‘ granulatieweefsel met daarin capillairen bekleed door geprononceerd doch niet a-typisch endotheel. Hiertussen oedeem en verse bloeding, alsmede een infiltraat rijk aan morfologisch rijpe plasmacellen. In de bovenste laag enkele hoornschilfers, histiocyten en meerkernige reuscellen.’
Wijst deze beschrijving op een ontsteking of lijkt er wat anders aan de hand? En als deze ontsteking er al een tijdje zit, moet ik dan daar een behandeling voor vragen? De verdere uitslag van het uitstrijkje krijg ik pas over 2 weken. Alvast hartelijk dank voor uw tijd!
Beste Jeanine,
Deze uitslag wijst op een reparatie reactie van de baarmoedermond. Soms is er ‘te veel reparatie’ en dan ontstaat we teveel weefsel in de vorm van een poliep van granulatieweefsel zoals bij jou is gebeurd. Niks om je zorgen over te maken.
Hopen dat de uitslag van het uitstrijkje ook goed is!
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Beste dokter,
Ik ben 28 jaar en kreeg 2 jaar geleden te horen dat er in mijn uitstrijkje HPV werd vastgesteld. Na 2 jaar opvolging met mijn Gynaecoloog zit ik met CIN 3 waardoor ik in juni een conisatie zal ondergaan.
Mijn vraag heeft vooral betrekking op mijn partner: kan het zijn dat hij het HPV virus na mijn conisatie nog steeds draagt en mij opnieuw besmet met dit of een ander type HPV en ik dan weer opnieuw in de hele cyclus beland?
We zijn 4 jaar een stel en ik heb voor hem geen andere bedpartners gehad. Hij heeft helaas verschillende bedpartners voor mij gehad. Ik voel mezelf ten opzichte van mijn partner vies en heb het moeilijk om nog seksueel contact met hem te hebben omdat ik dan steeds aan het virus denk.
Alvast enorm bedankt,
Beste NikkiDW,
Denk inderdaad dat je partner het virus ook heeft. Een het zou dus inderdaad kunnen dat hij je na de conisatie opnieuw besmet. Maar het is ook goed te bedenken dat het zou kunnen dat na de conisatie de CIN III wél weg is maar het virus niet: ook (nog) gezonde cellen kunnen het virus bij zich dragen. Het is aan de buitenkant niet te zien of gezonde cellen besmet zijn met het virus of niet. Daarom is het van belang 6 maanden na de conisatie een uitstrijkje te laten maken: daarin zal dan weer gekeken worden naar het HPV.
Wat betreft je ' vies' voelen: dat is niet nodig. Voor mij makkelijk gezegd natuurlijk, maar ik doe het toch. Goed om te weten dat bijna alle mannen en vrouwen die seksueel actief zijn (geweest) het virus hebben gehad. Misschien helpt dat je? Anders is het goed om te kijken of je er op een andere manier van die vervelende gedachten af kunt komen. Want zo lang die gedachten er zijn zal het moeilijk zijn lol en plezier te beleven aan seksueel contact. En dat is toch zonde!
Kun je hier iets mee? Succes in juni met de conisatie!
Cor de Kroon
Beste dokter de Kroon,
Bedankt voor je reactie. Ik bekijk het stap per stap nu en hopelijk goed nieuws na conisatie! We zien daarna wel weer verder.
Groeten, NdW
Beste Dr. de Kroon,
Eind 2012 is de diagnose eierstokkanker gesteld, fase 3c. Debulking gevolgd door chemo carb/tax. heeft me tot juli 2017 een goed leven opgeleverd. Het recidief is behandeld met 6-tal chemo kuren, opnieuw carb/tax. Een half jaar na de laatste kuur gestart met Tamoxifen. Daar heb ik een aantal maanden baat bij gehad. Ik heb nu wat klachten en ct-scan laat inderdaad een toename in groei zien. Ook de tumormarker is in 3 maanden verviervoudigd. De oncoloog durft het aan om met een behandeling te wachten tot na onze zomervakantie in juni. Tot mijn verrassing stelt hij voor om te behandelen met Etoposide in tabletvorm. Ik had eigenlijk verwacht dat hij over Caelex zou beginnen. Ik heb nog nooit van Etoposide gehoord en lees hier op dit forum ook nooit wat over. Dit maakt me erg onzeker. Mijn oncoloog heeft er nog weinig over uitgelegd. Hij noemt als belangrijkste bijwerking de inwerking op het beenmerg. Dat geldt toch voor alle chemo kuren? Wat me wel aanspreekt is dat er geen infuus aan te pas hoeft te komen. Ik zie enorm op tegen alweer een chemo kuur, maar als de potentiële winst vergelijkbaar zou zijn met wat de vorige heeft opgeleverd, toch weer 1,5 jaar in relatieve “gezondheid”, dan vind ik dat ik niet te vroeg moet roepen: “en nu geen behandelingen meer”. Waar ik overigens ook tegen opzie is om voor een derde keer kaal te worden. Dat is voor mij de laatste keer een grote psychologische aanslag geweest. Ik ben hoe dan ook geen held tijdens het ondergaan van behandelingen.
Bent u bekend met Etoposide als behandeling bij eierstokkanker? Wat is uw mening over deze vorm van behandeling? Welke gerichte vragen zou ik mijn oncoloog hierover kunnen stellen?
Alvast hartelijk dank voor uw antwoord,
vriendelijke groet,
Tine
Beste 7tien,
Begrijp je onrust: als je er weinig over leest is het dan wel een goed idee. Etoposide is een middel wat zeker wel gebruikt wordt bij vrouwen met teruggekeerde eierstokkanker. Het voordeel is wat je zelf ook al zegt dat t tabletten zijn. En de bijwerkingen zijn milder dan die van caelyx. Helaas geeft t wel haaruitval.
Hoe lang is je laatste chemotherapie precies geleden? Je zou met je oncoloog kunnen overleggen of je mee zou kunnen doen aan een studie als je dat zou willen. Er start binnenkort volgens mij weer een studie met immuuntherapie.
Kun je hier wat mee?
Cor de Kroon
Beste Dr. De Kroon,
Dank u voor uw snelle reactie. Dus als ik het goed begrijp zou de reden van mijn oncoloog voor deze behandeling kunnen zijn dat het milder is en zonder infuus gegeven kan worden. De effectiviteit is dan wel hetzelfde? Mijn laatste chemotherapie carb/tax was eind november 2017.
Kunt u aangeven op welke studie immuuntherapie u doelt? Ik ben onlangs bij een presentatie van oa de onderzoeksgroep Immunovar over immuuntherapie in UZ Leuven geweest. Ik kan de informatie niet precies reproduceren, maar de strekking van het verhaal was dat immuuntherapie bij eierstokkanker helaas nog niet het gewenste resultaat geeft. Al hebben ze volgens mij ook wel gezegd dat ze inmiddels weten dat de volgorde van gift (in combinatie therapieën) de effectiviteit in positieve dan wel negatieve zin kan beïnvloeden.
Ik heb wel eens eerder overwogen mee te doen aan een studie, maar ik besef dat het ook zeer belastend kan zijn. Dus in eerste instantie wil ik mijn licht opdoen over de reguliere behandelingen zolang deze voor mij (nog) werkzaam zijn. Maar als er veelbelovende studies zijn waar ik misschien aan mee kan doen dan zou het zomaar kunnen zijn dat ik daar serieus over na wil denken.
Met vriendelijke groet,
Tine
Beste Tine,
Klopt: het behandeladvies is altijd afweging van verwachte effectiviteit vs verwachte bijwerkingen. Ik ben geen internist-oncoloog zoals je weet, maar als je twijfelt zou ik t gewoon ‘op de man (of vrouw) af vragen’: waarom kiest u hiervoor en niet voor caelyx / opnieuw platinum / ...
over studies: die wisselen zo snel dat ik t bijna niet kan bijhouden. Maar bijv in LUMC binnenkort weer een studie waar eigen afweercellen worden opgekweekt en dan tussen de kuren door teruggegeven. Ook daarvoor zou ik, als je belangstelling hebt voor deelname aan studies in het algemeen aan je behandelaar vragen of er mogelijkheden zijn.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Beste dokter,
Ook ik (53 jaar) ben nu zoekende naar een passende vervolgbehandeling in studieverband na 3x chemo behandeld te zijn voor eierstokkanker met BRCA1 (nov 2015 t/m jan 2019).
Uw opmerking 'die wisselen zo snel dat ik t bijna niet kan bijhouden' sluit aan bij de ervaringen van mijn oncoloog. Waar kan ik info vinden over de huidige studies die aansluiten bij mijn kanker en waar ik voor in aanmerking zou kunnen komen?
Vriendelijke groet en dank voor uw tijd en aandacht
Pamela
Je zou kunnen kijken of clinicaltrials.gov maar eigenlijk is je behandelend oncoloog de beste bron van informatie, die is (in elk geval bij ons in het ziekenhuis) het beste op de hoogte van de studies die lopen.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Goedenavond,
Bij mijn moeder is 6 weken geleden eierstokkanker ontdekt. Nu krijgt ze een erfelijkheidsonderzoek. Ik heb begrepen dat dit een aantal weken duurt. Mijn moeder is 70 jaar, haar zus heeft borstkanker gehad toen ze 60 jaar was en 2 broers van mijn moeder hebben prostaatkanker. Kan prostaatkanker ook te maken hebben met hetzelfde gen als borst en eierstokkanker? 1 broer en 1 zus hebben niks tot dusver. Hoe zit dit!
Geertje
Beste Geertje,
Zijn jullie al beetje bekomen van de schrik? Ongetwijfeld heftig om je moeder opeens zo ziet te zien.
Over je vraag over erfelijkheid: prostaatkanker komt inderdaad ook vaker voor bij mannen met een BRCAmutatie in vergelijking met mannen die de mutatie niet hebben. Maar lhet risico / de toename in het risico is veel minder groot dan voor borst- en eierstokkanker. Denk dat t daardoor minder bekend is.
En helaas: erfelijkheidsonderzoek duurt inderdaad een paar week.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Hallo Geertje,
wilde aan bovenstaande nog toevoegen dat ieder familielid uit een familie waar BRCA gevonden wordt, steeds 50% kans heeft om zelf drager of draagster te zijn.
zo kwam het dat van de drie kinderen van mijn vader (drager) alleen ik het gen had en mijn broers niet. Dus de kansen op het gen liggen voor mijn kinderen weer precies zo.
en ja, de uitslag van het onderzoek duurt 5 a 6 weken en doet heel veel in een familie, wanneer BRCA naar buiten komt.
Geachte dr. de Kroon,
Bij mijn moeder is eind januari eierstokkaner, stadium 4 met uitzaaiingen naar longvlies en buikvlies/vetschort, vastgesteld. Zij is momenteel onder behandeling en heeft 3 chemokuren gehad. Zij zou eigenlijk nu de complete debulking moeten ondergaan ware het niet dat zij zeer moeizaam herstelt van de kuren en de operatie is, onder ander vanwege een infectie in de buik, uitgesteld. Kuur nummer 4 start als het goed is aankomende maandag, over 4 weken is de operatie ingepland. Zij is ernstig verzwakt doordat zij al behoorlijk ziek de chemo in is gegaan. Zij was voor de diagnose al veel afgevallen. Zij at niet veel dus krijgt zij nu al bijna 3 maanden sondevoeding. Helaas blijft zij overgeven. Dag in, dag uit geeft zij, een of meerdere keren over. Het is nagenoeg niet meer te doen voor haar. Alle medicijnen die zij tegen misselijkheid kon krijgen heeft ze gehad en hebben allemaal niets, maar dan ook helemaal niets geholpen.
Ik hoop eigenlijk dat iemand in deze groep weet hoe we dit te kunnen bestrijden, of iemand die hier (helaas) ook ervaring mee heeft. Het is zeker geen chemo-misselijkheid want voor, tijdens en na de kuren blijft het hetzelfde. Voor alles wat je kan krijgen aan medicatie verbaast het mij dat we dit niet onder controle kunnen krijgen! Het is om wanhopig van te worden, want het is zo ontzettend zwaar voor haar, ze voelt zich hier eigenlijk continu ziek door.
Suggesties, tips, en of raad is meer dan welkom!
Lisette
Beste Lisette,
Wat vreselijk om te horen dat je moeder zo veel klachten heeft tijdens de behandeling. Zeker omdat er haar nog een heleboel te wachten staat. Hoor ik tussen de regels door dat het de vraag is of ze, gezien haar conditie, de operatie wel ' aankan'? Wordt er nog getwijfeld of de operatie wel doorgaat? Zeker bij stadium IV moet je daar denk ik heel goed over nadenken en samen met de patiënt een zorgvuldig besluit over nemen waarbij de voor- en nadelen worden afgewogen. Reageert de kanker wel goed op de chemotherapie? Daalt de tumormarker en neemt de hoeveelheid kanker af of de scans?
Terug naar uw vraag: de behandeling van de misselijkheid. Moet bekennen dat ik geen expert ben. U vertelt dat het geen chemotherapie gerelateerde misselijkheid is: is het dan een verstopping van de darm die de misselijkheid veroorzaakt? Of ingroei van de kanker in de maag? Het is voor het beoordelen van de behandelmogelijkheden wel goed om de meest waarschijnlijke oorzaak te weten. Als het een verstopping van de darm is kun je je afvragen of dat verholpen kan worden met een darmoperatie (aanleggen van en stoma of van een ' overloopje' ) of kan octreotide geprobeerd worden of scopolaminebutyl, bij ingroei in de maag/gastropares werkt erythromycine soms of anders . Als er toch een chemotherapie component speelt kunnen de middelen tegen chemo-misselijkheid worden ingezet (aprepitant bijvoorbeeld). En dan is er altijd nog het paardenmiddel dexamethason.
Is er een in symptoombestrijding gespecialiseerde behandelaar betrokken? Bij ons in het ziekenhuis schakelen we in de situatie van uw moeder vaak het palliatieve team in. Niet omdat we dan vinden dat de ' palliatieve' fase is aangebroken maar omdat misselijkheid een symptoom is dat ook veel voorkomt in de palliatieve fase en die behandelaren daar dus veel ervaring mee hebben.
Kun u hier iets mee? Met vriendelijke groet, veel sterkte
Cor de Kroon
Bedankt voor uw reactie, dat stel ik zeer op prijs.
Haar conditie is inderdaad slecht maar dat is niet de enige reden waarom de operatie is uitgesteld. De buikinfectie, hebben we vandaag vernomen, komt hoogstwaarschijnlijk door een klein gaatje in de darm en deze moet eerst aangepakt worden. Ze krijgt dan ook antibiotica hiervoor. Afgelopen week is er een kijkoperatie gedaan, die was ingepland om meer te zien dan dat er op de scan te zien was. Eigenlijk was het doel van de kijkoperatie om te zien of de grote operatie zinvol is. Dat hebben ze dus door de infectie niet kunnen zien.
De tumormakers, CA125 en HE4 hebben een goede daling laten zien, dus de chemo doet wel zijn werk.
Nee, er is geen symptoombestrijding gespecialiseerde behandelaar betrokken. Zeker een goede suggestie, net als de medicatie die u voorstelt. Als er maar iets helpt waardoor zij die o zo vermoeiende en vervelende misselijkheid kwijtraakt en het overgeven nu eens stopt.
Mvg,
Lisette
Hoi Lisette
Treurig om te lezen dat het niet goed gaat met je moeder. Hoop dat ze de infectie kunnen bestrijden.. daar zal ze vast van opknappen.. Ook van antibiotica kan je misselijk etc zijn
He je al eens gegoogled op natuurlijke manieren van misselijkheid bestrijden? maar misschien gaat dit niet ivm de sonde voeding. Vraag een dietist in het ziekenhuis voor hulp?
Beterschap en sterkte voor je moeder.. en alles om haar heen wat haar lief heeft.
Hoi Dr Kroon,
Mijn zus heeft vanmorgen te horen gekregen nav een ct scan dat ze een botmetastase heeft in 1 wervel en 1 in het bekken. Ze zou nog twee chemokuren moeten maar die worden nu gestopt. Ze gaan de plekken nu bestralen. Betekend dit dat het vanaf nu een palliatief beleid is of kan ze nog steeds genezen? ( zie info over carcinosarcoom wat ik u eerder schreef)
mvg, Margret
beste Margret,
Excuses voor mijn late reactie. Je bericht was me ontgaan.
Nu je zus een botmetastase heeft is er inderdaad geen genezing meer mogelijk en is de behandeling dus per definitie ' palliatief'. Dat betekent overigens helemaal niet dat ze op korte termijn zal overlijden. Het kan heel goed zijn dat de behandeling goed aanslaat en een dan een periode zonder klachten en zonder nieuwe metastasen aanbreekt. Maar er komt te zijner tijd ongetwijfeld ergens een nieuwe metastase op.
Veel sterkte,
Cor de Kroon
Beste dr de Kroon,
Mijn vraag gaat over de wetenschappelijke kant .. Kennis.
Wanneer was bekend onder de gynaecologen dat endometriose een risico gaf op eierstokkanker?
Zover mijn kennis reikt in het zoeken in wetenschappelijke literatuur zie ik artikelen gepubliceerd vanaf circa 2003. Dat betekent natuurlijk niet per definitie dat het bekend was onder de uw collega's in Nederland. Misschien was er ooit een congres o.d.?
Bij voorbaat dank voor het beantwoorden,
Mvg
Liesbeth
Beste Liesbeth,
Moet bekennen dat ik dat niet goed weet. Bovendien is er ook wel heel veel ' discussie' over de waarde van de literatuur die dat heeft onderzocht. In elk geval is er, bij mijn weten, vooralsnog geen aanleiding om bij de behandeling van endometriose (in breedste zin van het woord) rekening te houden met dat mogelijke risico.
Misschien goed om er inderdaad eens aandacht voor te vragen / aan te geven!
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Beste Cor ,
Eleanora Dorst (Gynaecoloog-oncoloog) van het UmcU heeft mij gezegd. Op grond van haar mening en die van het NKI-AvL Willemien van Driel is er door mij toch besloten een volledige debulking te doen.
Maar .. de meningen blijken verschillend te zijn.
Heb jij heel misschien literatuur / link adres voor mij waarin en in welk jaar .. dat werd onderzocht? Je zou mij echt een geweldige stap verder helpen.
Bedankt alvast voor de moeite..
Vriendelijk groet,
Liesbeth
Dag dokter Kroon,
Ik ben 52 jaar en na 2 jaar niet meer ongesteld, vorige wk toch weer een bloeding. Daarvoor gevoelige borsten, 2 a 3 wk daarvoor veel slijm, eisprong? Uiteraard naar de huisarts, daar is afgelopen di een uitstrijkje gemaakt en gisteren een vaginale echo. Grote schrik, verdikt baarmoederslijmvlies, 20 dacht ik en doorverwijzing voor verder onderzoek. Gelijk afspraak zelf gemaakt voor vervolgonderzoek, vanmiddag geweest. Verdikking was hier 7 dus biops afgenomen. Volgende wk krijg ik de uitslag al, ze vertelde me dat het weefsel er niet gek of brokkelachtig uitzag wat je vaak zou zien bij verontrustend weefsel. Toch maak ik me onwijs veel zorgen, ik denk gelijk het ergste omdat de uitslag er al over 1 wk is, graag hoor ik uw reaktie. Mvrgr
Cars
Hoi Cars,
laat je heel goed onderzoeken. Mijn zus heeft dezelfde situatie als jou meegemaakt. Bloeding na overgang en verdikt slijmvlies. Uitstrijkje gedaan en dat was goed. Nu drie jaar later kreeg zus weer een bloeding en vage buikpijn. Vleesboom dachten ze. Biopt genomen. Bleek ze een agressieve vorm van baarmoederkanker te hebben! Met chemo begonnen. Afgelopen dinsdag scan gehad. Foute boel! Twee uitzaaiingen op bekken en wervel. Chemo stopt nu en je kan raden hoe het nu gaat lopen. Zus is niet meer te genezen. We zitten vol verdriet. Als de gynaecoloog van drie jaar had benoemd dat het kanker kan worden had mijn zus toen meteen besloten om de baarmoeder te verwijderen dan was ze nu waarschijnlijk nog gezond . Het is een grote misstap geweest van die gynaecoloog.
Heel veel succes
Hi Margret, wat erg zeg! Weet ook niet goed wat ik moet zeggen en ja ik laat me echt goed onderzoeken. Dank voor je reactie en jullie onwijs veel sterkte.
Dank je!
Beste Cars,
Snap dat je schrikt. Maar dat de uitslag er al over een week is zegt niks: sommige ziekenhuizen hebben de uitslag al na 2 dagen. Dat zegt niks over wat de uitslag is, dat is puur en alleen hoe de logistiek in een ziekenhuis is geregeld.
Denk dat t goed is om ‘gewoon’ de uitslag af te wachten. En er voor nu vooral blij om te zijn dat je huisarts zo adequaat heeft gehandeld: alle bloedverlies na de overgang behoeft verder onderzoek. Het is vooral goed te bedenken wat als de uitslag goed is: ik denk dat gezien de dikte van het slijmvlies verder onderzoek dan toch aangewezen is om bijv poliepen uit te sluiten. Weet niet of dat in elk ziekenhuis al gebruikelijk is. Of zijn die biopten waar je over spreekt afgenomen tijdens een hysteroscopie?
Mocht de uitslag niet goed zijn zal het afhangen van de precieze uitslag wat het advies zal zijn. Mocht je er behoefte aan hebben dan denk ik hier graag met je mee.
Veel sterkte de komende paar dagen. En vergeet niet: zelfs als het slijmvlies verdikt is, is er dat meestal op basis van een goedaardige afwijking en is er zelden / in een grote minderheid van de vrouwen sprake van kanker.
Cor de Kroon
Beste Dokter,
Bedankt voor uw heldere uitleg, ik moet het eerst gewoon afwachten idd. De biopt is met een pipelle genomen, ze zag geen verdere bijzonderheden, wel een soort blaasje wat niks bijzonders zou zijn, dat vergeleek ze met een puistje oid. Het is alleen zo vreemd dat het als een menstruatie voelde met gevoelige borsten weer vooraf en dat slijm paar weken daarvoor, ik dacht aan verlate eisprong maar dat kan niet denk ik nu. Vooralsnog afwachten nu.
Mvrgr Cars
Geachte dokter Kroon,
In maart 2017 wordt eierstokkanker ontdekt. Ik woon en werkte in Frankrijk in mijn praktijk voor Fysiotherapie. Ik ben in behandeling genomen in Bordeaux, Instituut Bergonie, ziekenhuis voor kankerbehandelingen. Diagnose: eierstokkanker Stadium Figo: IIIC. Carcinome Sereux Haut Grade, Calssification TNM:ypT3CN1A
25 april 2017, kijkoperatie en plaatsen implantaat/doosje in de hals, voor aansluiting chemo infuus. CA is 488. Vocht uit buik afgevoerd (1,5 ltr) wat een onmiddellijk een verbetering van mijn welzijn betekende. Er kon niet worden geopereerd vanwege woekering rondom bloedvatverbinding tussen de leverkwabben.
Start 9 mei 2017 met Chemobehandelingen: 4x Taxol Carboplatine, 3x toevoeging Avastin.Operatie mogelijk op 14 november 2017. Complete Debulking, verwijderen van galblaas, milt, beide eierstokken, baarmoeder, appendix, buikschort,31 ganglions, en coupole diafragmathique links etc. (chirurgie complete, CCO)
Milt en appendix schoon. Van de 31 lymfeknopen is er in 1 een afwijking gevonden van 1mm. De ziekte is weg zegt de chirurg.Ik heb een voorspoedig herstel postoperatoire en kan na een week ziekenhuis verlaten.
Na operatie nog 2 chemokuren carboplatine, taxol,avastin. De scan van 2 februari 2018 toont geen afwijkingen meer. CA125 is 25,9 en (is in augustus 2018,CA 11.)
De Oncologe in Bergonie, bepaalde 1 februari 2018 dat ik nog 14keer elke maand terug zou komen voor een behandeling met Avastin. Dat weigerde ik want ik voelde me goed en wilde gewoon leven. Niet weer elke maand naar ziekenhuis en met het risico voor bijwerkingen van Avastin. Het is in Frankrijk protocol en de Oncologe kan mijn afwijzing niet zo waarderen. Ik zoek een tweede advies in Nederland. Kom bij dr van Zuylen in het Erasmus ziekenhuis, Rotterdam, die de kwestie met me bespreekt. Zij vertelt dat in Nederland de keuze is gemaakt om Avastin niet standaard toe te passen, post-operatoire/chemo, , ivm onzekerheid over de winst, event. meer tijd van overleven. Ik stop met de voortzetting van Avastin en sinds februari 2018 voel ik me steeds beter. Wordt nu gevolgd door een Oncoloog in ander ziekenhuis in de Dordogne.
Bij de controle van februari 2019 blijkt de CA125 te zijn gestegen naar 89,1 . Een scan van 2 maart vertoonde (nog) geen afwijkingen of terugval.
6 mei 2019: Mijn CA125 is nu 162. Ik krijg een scan 3 juni a.s.
Ik voel me nog steeds heel goed. Wordt wel bang. Mijn zoon wil dat ik me voorbereid naar Nederland te komen omdat hij zich zorgen maakt dat ik alleen, met nieuwe behandelingen, op het platteland van Frankrijk , in de problemen kom.
Mijn vragen aan U zijn de volgende;
Wat is in Nederland de gebruikelijke procedure bij een terugval? Welk ziekenhuis in Nederland biedt nu al een andere of nieuwe behandelmethode. Kan ik meedoen aan een trial? bestaat er een vervolgbehandeling zonder Chemo kuren? Hoeveel is het maximum aantal Chemo behandelingen toegestaan. De laatste kuur was 16 januari 2018.
Kent u de verschillen van aanpak tussen Frankrijk en Nederland?
Hartelijk bedankt voor Uw antwoord,
Vriendelijke groeten, Pauline
Beste Pauline,
Snap dat je bang bent: alles wijst er, ondanks dat je je zo goed voelt, op dat de kanker aan het terugkomen is. Het kan best zijn dat er op de scan nog niks te zien is overigens: We weten dat het CA125 vaak eerder stijgt dan dat er afwijkingen op de scan zichtbaar worden, precies zoals in maart bleek. Dat u zich zo goed voelt is heel belangrijk: dat is er wat betreft uw conditie in elk geval geen beperking in mogelijke behandelingen.
Ik moet bekennen dat ik de verschillen tussen Nederland en Frankrijk niet zo goed ken, hoewel ik wel weet dat ze het in Frankrijk in het algemeen moeilijker vinden als een patient de voorgestelde bandeling niet wil. Ken natuurlijk wel de Nederlandse situatie.
Het advies zal volledig afhangen van de uitslag van de scan: is er niks dan zullen we nog even afwachten. Zijn er meerdere plekken dan zal het advies chemotherapie zijn, al dan niet in een onderzoek. In Leiden loopt bijvoorbeeld een studie met een combinatie van chemotherapie en T-cellen. Is er 1 afwijking dan kan opnieuw opereren overwogen worden met afhankelijk van de bevindingen aanvullend nog chemotherapie.
Het belangrijkste is dat u een behandelaar heeft waar u vertrouwen in heeft, die op de hoogte is en die met u mee wil denken (ook buiten de gebaande paden eventueel). Ik hoop dat dr van Zuylen in het Erasmus dat voor u is. Of u bi j voorbaat al naar Nederland wil verhuizen kan k niet beslissen. Wat ik wel weet is dat er hoe dan ook (wel behandeling of geen behandeling) een tijd volgt met bezoeken aan ziekenhuizen en dokters. En dat dit het moment is na te denken wat u wil met de tijd die u nog gegund is. Want we weten dat als het 1 keer is teruggekomen wordt de tijd tussen de recidieven over het algemeen steeds korter.
Geen persé vrolijk verhaal maar ik hoop dat het toch antwoord geeft op uw vragen.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Hallo cor,
Ik heb in maart de diagnose vulvacarcinoom (plaveiselcelcarcinoom) gekregen, een van mijn binnenste schaamlippen is verwijderd en 2 poortwachtklieren links en rechts zijn verwijderd 3 weken geleden. De uitslagen waren gelukkig goed dat de poortwachtklieren schoon waren maar in de snijranden is nog wel wat gevonden en 2 juli moet ik weer naar Groningen omdat ze dan willen kijken of nogmaals gaan opereren, gaan bestralen uit voorzorg of dat ze het zo laten en goed in de gaten houden. Daar wil ik dan ook nog de volgende vraag stellen, maar misschien dat je me hier al een antwoord op kan geven. Ik vroeg me af hoe groot de kans is dat het ooit weer terug komt? Ik ben nu 25 jaar en heb ook de diagnose lichen sclerosus gekregen vorig jaar. Ik heb namelijk ook ergens gelezen dat je hier niet van kunt genezen en dat het bijna altijd terug komt... hopelijk kun je me wat meer duidelijkheid geven hierover!
Groetjes Maaike
Beste Maaike,
Jeetje: 25 jaar en dan al zo uitgebreid behandeld voor vulvacarcinoom. Hoe is het met je?
Maar goed: over je concrete vraag hoe groot de kans is dat het terug komt. Ik heb geen fijn bericht vrees is: gegeven jouw situatie (lichen sclerosis, al op 25 jarige leeftijd in die lichen kanker ontwikkeld en dan ook nog 'tumor positieve snijranden') is die kans heel erg groot. Dat komt door die tumor postieve snijranden (het risico daarvan kun je verminderen door nog een keer te opereren of te bestralen waarbij dat laatste over het algemeen veel meer bijwerkingen heeft) maar ook doordat je lichen hebt. Door de lichen is er grote kans er er ergens anders op de vulva opnieuw kanker ontstaat. De hele huid van de vulva is door de lichen 'at risk'. Dus ook als het op deze plek helemaal weg is dan nog loop je kans op een andere plek opnieuw schaamlipkanker te krijgen. De grote vraag is alleen wanneer / hoe lang ertussen zit. Dat weet ik natuurlijk niet. Maar die overweging is wel van belang bij het maken van een keus nu: zijn er bijv nu al onrustige plekjes dan kun je overwegen nog even te wachten met opereren van de snijrand en die bij de volgende behandeling (die dan wrsch neit zo lang op zich zal laten wachten omdat er al onrustige plekjes zijn) meenemen. Aan de andere kant: als er nu helemaal geen afwijkingen zijn moet je misschien die snijrand wel nu behandelen omdat dat dan de plek zal zijn waar het terug zal komen en dan is nu de ingreep wellicht eenvoudiger dan als het straks groter is. Maar dan moet het wel heel duidelijk zijn waar de snijrand niet schoon is.
Kortom: heel goed dat je in Groningen langs gaat. Daar zijn ze echt gespecialiseerd in lichen en in schaamlipkanker dus je bent precies op de goede plek. Ik zou met je behandelaar de opties goed afwegen.
Tot slot: voor wat betreft 'preventie' van een nieuwe tumor. Daarover is nog niet zoveel bekend maar er zijn gedachten dat smeren met een klasse IV corticosteroid creme werkt. Misschien is het goed daar een balletje over op te gooien in het gesprek met je behandelaar. In het AvL doen ze daar een studie naar / gaan ze daar binnenkort een studie naar doen.
Hoop dat dit antwoord je helpt. Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Hoi cor,
Het gaat aardig goed met me, helaas zijn na de operatie de hechtingen los gegaan en moet de wond nog van binnenuit genezen wat iets langer duurt, maar merk dat ik elke dag al weer wat meer kan! Ik was al bang voor dat vooruitzicht wat je beschreef. Ging er stiekem al wat vanuit dus het komt niet echt als een klap aan. Er is net 1 mm van de snijrand af (gelukkig wat ik begreep war aan de onderkant van de schaamlip die ze verwijderd hebben) nog wat gevonden wat niet goed is en hoop van de ene kant dat ze 2 juli adviseren om nogmaals te opereren, aangezien ik het niet echt een fijn idee vind dat mocht er toch nog wat zitten het zeer zeker terug komt. De operatie viel me 100% mee dus zou het niet erg vinden om nogmaals dit te moeten ondergaan maar dat moeten we nog even afwachten.
Ik ga het zeker voorleggen aan mijn gyneacoloog over de zalf!
Bedankt voor je bericht!
Groetjes Maaike
Beste dr. De Kroon,
kunt u mij vertellen wat een verhoogde SCC waarde, in mijn geval 4,3, bij een stadium 1b2 baarmoederhalskanker nu zegt op de kans/risico/aanwezigheid van micrometastasen?
Dit is mij niet helemaal duidelijk. Wat ik begrijp is dat er zeker een kans is dat er micrometastasen aanwezig zijn, dat deze in het hele lichaam aanwezig kunnen zijn, maar het behandelplan is bestraling en bereikt dan niet het hele lichaam.
Groeten, Kimberly
Beste Kimberly,
Die waarde zegt op dit moment eigenlijk helemaal niks. Het enige waarvoor de SCC soms helpt is als er, na behandeling, twijfel is over of de kanker helemaal weg is. Als de kanker niet helemaal weg is zal de SCC verder stijgen. Soms helpt het ook mee met het opsporen van of de kanker terug is: dan zal de SCC ook stijgen. Bij mijn weten wordt de SCC niet gebruikt om te bepalen welke primaire (dat is de behandeling ten tijde van het vaststellen van de kanker, de 1e behandeling dus) behandeling te bepalen.
En je hebt gelijk: als er micrometastasen zouden zijn, zouden die in principe overal in je lichaam kunnen zitten. Maar we weten dat bij baarmoederhalskanker de (micro)metastasen eigenlijk altijd eerst in de lymfklieren in je onderbuik of de ophangbanden zitten. Als daar geen (micro)metastasen zitten, zitten ze bijna nooit wél ergens anders in je lichaam.
Helpt dit je? Sterkte met de bestraling.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Beste dr de Kroon
Ik heb nu 2 dagen terug te horen gekregen dat ik baarmoederkanker heb, endometrium carcinoom. Was natuurlijk schrikken. Ik had het absoluut niet verwacht. Ook vanwege mijn leeftijd 42 jaar en bijna 43 en het feit dat er helemaal geen kankers in mijn familie voorkomen. Ze zijn hier achter gekomen na onderzoek na een therapeutische hysteroscopie om zo poliepen weg te halen. Ik heb deze ingreep laten doen omdat ik vele zelf-inseminatie pogingen heb gedaan met donorzaad en mijn menstruatie was al vele jaren pijnlijk.
Ondanks mijn leeftijd heb ik dus nog wel een kinderwens. Ik snap dat ik vanwege mijn leeftijd een kleine kans heb om nog zwanger te worden, maar toch wil ik die kans nog houden. Ik wil die deur nog op een kiertje houden. Mijn arts in het flevoziekenhuis zei dat ze me adviseert om baarmoeder en eierstokken weg te laten halen. Ik wil dit alleen als allerlaatste optie. Mijn arts heeft niks gezegd over in welk stadium ik zit. Ik neem aan dat ze dat ook nog niet kunnen weten? De arts heeft het ook gehad over hormoon therapie als voorlopige alternatief. Ik wil heel graag een second opinion en ik wil meer weten over behandelingen bij baarmoederkanker met het doel de vruchtbaarheid behouden.
dr de Kroon, kunt u mij misschien vertellen waar ik het beste terecht kan voor een second opinion over behandelingen bij baarmoederkanker met als doel de vruchtbaarheid behouden. Zijn er ziekenhuizen die daar meer in gespecialiseerd zijn?
Ik hoop dat mijn vraag duidelijk is. Zo niet, dan lees ik dat graag. Alvast bedankt.
Mvg,
Karin
Beste Karin,
Dat moet schrikken zijn geweest inderdaad. Als je probeert zwanger te worden en dan blijk je opeens kanker te hebben en is het advies dat je baarmoeder verwijderd zou moeten worden: dat zijn wel 2 uitersten...
Het klopt dat behandeling met hormonen een alternatief is. Dat wordt gebruikt in precies de situatie waarin jij zit: vrouwen met baarmoederkanker die nog kinderwens hebben. Het is echter wel duidelijk minder effectief, kost veel tijd (vaak duurt t 9-12 maanden voordat je dan weer zwanger kunt proberen te worden) en wordt daarom sterk afgeraden als de kans op zwangerschap klein is. Gezien jouw leeftijd is het daarom de vraag of je voor die hormoonbehandeling in aanmerking komt. Hoeveel inseminaties heb je al gedaan? Dat helpt wellicht ook nog mee om je kans op zwangerschap in te schatten.
Dr van Gent (gynaecoloog-oncoog) in het AMC heeft veel ervaring met de hormoonbehandeling. Misschien kun je een second opinion bij haar regelen? Alternatief is bij ons in het LUMC: wij hebben er ook veel ervaring mee.
Kun je hier voor nu mee uit de voeten? Schroom niet aanvullende vragen te stellen als je daar behoefte aan hebt!
Cor de Kroon
Beste dr de Kroon
Bedankt voor uw reactie terug. Ik heb zo'n 37 zelf inseminatie pogingen gedaan. Maar mogen ze zomaar een hormoontherapie weigeren omdat zij denken dat de kans op een zwangerschap klein is? Mijn mening is dat hoe klein die kans ook is dat iedereen die kans moet krijgen. Ik weet dat je dan wel een jaar die hormoon therapie krijgt dus dat je dan in die tijd niet zwanger kan worden, dus dat ik dan ook weer een jaar ouder ben.
Ik heb bv een vrouw gekend die werd op haar 45 ste zwanger en bevallen van een gezonde dochter. Dus ondanks dat het moeilijker wordt om zwanger te worden naarmate je ouder wordt ( waar ik me heel bewust van ben)kan het wel. Ik heb ook alleen maar via zelf inseminatie geprobeerd om zwanger te worden. Wie weet kom ik nog een leuke man tegen en willen we ondanks onze leeftijd kinderen en willen we het proberen. Je weet niet wat de toekomst brengt. Als alles eruit is dan is het zo definitief. Daarnaast is mijn cyclus gewoon goed en regelmatig. Ik heb bloedonderzoeken gehad bijna een jaar terug en daaruit bleek dat het hormonaal goed zit. Ik geloof oestrogeen iets laag, maar dat is niet vreemd gezien mijn leeftijd.
Ik weet dat je ook voor een vruchtbaarheidsbehandeling in aanmerking komt tot je 45e als je het zelf kan betalen, dus waarom zou ik een kans op een zwangerschap niet mogen krijgen? Dat is dan meten met 2 maten als ze mij zouden weigeren. Mogelijk hebben die poliepen en nu die kanker er voor gezorgd dat ik niet zwanger werd. Veel poliepen zijn nu verwijderd en wie weet wat die hormoontherapie wel bij mij kan doen?
mvg
karin
Beste Karin,
Dat zijn precies de overwegingen die gemaakt moeten worden waarbij de ‘andere kant’ (effectiviteit vd behandeling) ook mee moet worden genomen.
Goed om te bedenken dat ‘weigeren van behandelingen’ niet aan de orde is. De behandeling met hormonen is geen officiele behandeling. Het is in die zin dus andersom: je kunt samen met een expert bekijken of je voor die behandeling, gegeven jouw situatie en de bekende voor- en nadelen, in aanmerking komt voor die behandeling.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Beste dr de Kroon
Bedoelt u dat als ik per se een behandeling wil met hormonen, en nog niet alles eruit,dat ik die dan ook mag krijgen? Ondanks wat de arts me adviseert? Ik snap dat er gekeken moet worden naar effectiviteit, maar ik heb ook begrepen dat er tijdens de behandeling in de gaten wordt gehouden of de hormonen iets doen. Als blijkt dat de kanker erger wordt ondanks de hormonen, dan is het natuurlijk beter om te stoppen.
Mvg,
karin
Beste dr de Kroon
Ik heb nog wel een vraag. Hoe groot is de kans dat het genetisch is? Is het nuttig om daar naar te laten onderzoeken?
Als ik kijk naar de risico factoren dan heb ik die weinig. Het enige is dat ik geen kinderen heb gekregen tot nu toe. Ik weet niet hoe oud je moet zijn wil dit een risico factor zijn? Ik heb bijna een jaar terug bloedonderzoeken gehad en daarbij waren ook mijn oestrogeen gehaltes niet te hoog. Ik weet wel dat mijn moeder, nu 70 jaar, ongeveer 20 jaar terug zulke hevige menstruatie bloedingen had dat haar HB erg laag was en dat ze zulke rugpijn had dat ze letterlijk over de grond kroop van de pijn. Daarom is haar baarmoeder eruit gehaald. Ik heb verder niks gehoord over mogelijke kans op kanker. Ik was toen begin 20 dus als er sprake was van mogelijke kanker dan had ze dat ons ( nog 2 zussen) vast wel verteld. Ik weet ook niet of daar 20 jaar terug wel naar gekeken werd na het verwijderen van baarmoeder in mijn moeders geval? Zo ver ik weet zijn haar eierstokken er niet uitgehaald. Maar dit laatste weet ik niet zeker. Oma's hadden ook geen baarmoeder kanker. En verder komen er geen kankers voor in familie.
Ik vraag dit omdat ik het gewoon vreemd vind dat ik het heb zo jong zonder risico factoren dus.
mvg, karin
Beste Karin,
Erfelijkheid speelt een rol bij een heel klein percentage vrouwen met baarmoederkanker. En als je vertelt dat er geen kanker voorkomt in je nabije familie maakt dat de kans op erfelijke kanker nog kleiner.
De patholoog kan een soort ‘voor selectie’ doen op basis van het onderzoek vd kankercellen. Als die test naar ‘MSI’ normaal is, is er zeker geen sprake van erfelijkheid. Als die test afwijkend is zou erfelijkheid een rol kunnen spelen en is aanvullend onderzoek nodig. Dat MSI testen is tegenwoordig standaard (20 jaar geleden nog niet inderdaad) dus waarschijnlijk wel gedaan. Maar het is nooit verkeerd er bij je gynaecoloog naar te vragen.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon