Stel je vraag aan dr. Cor de Kroon, gynaecoloog-oncoloog bij het Leids Universitair Medisch Centrum
Het stellen van een vraag aan een professional is verplaatst. Je kunt je vragen aan dr. Cor de Kroon hier stellen.
Meer over Gynaecologische kanker
Meer over Gynaecologische kanker
452 reacties
Het is informatief.
Ik zag net dat ook HE 4 gemeten is:
HE4 was vlak voor de derde Nact-chemo 66 en een paar weken geleden 51. Dus dat lijkt me een goede waarde die samen met ca 125 gerust moet stellen. Klopt dat ?
Maria
Het is zeker een goed teken dat het HE4 gedaald is.
Maar dat neemt niet weg dat je je klachten ook serieus moet nemen.
met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Na mijn operatie (in het AMC) waarbij de lymfeklieren in mijn linkerlies en een tumor uit de vagina zijn weggehaald is gebleken dat de snijranden van beiden niet schoon waren en er dus kankercellen van het type plaveiselcel (hpv gerelateerd) waren achtergebleven. Hiervoor wordt ik nu bestraald en krijg hierbij hyperthermie en éénmaal een inwendige bestraling. Ik vroeg mij af of ik aansluitend immuuntherapie als aanvullende behandeling zou kunnen doen maar mijn arts zegt dat hiervan niet bewezen is dat het helpt bij mijn type kanker. Echter hoor ik wel goede berichten bij mensen die bijvoorbeeld plaveiselcellen in de long hebben/hadden. Bij wie zou ik terecht kunnen voor het juiste antwoord? Alvast vriendelijk bedankt voor jullie medewerking!
Zondag 21 januari 2018 om 10:16
Beste CarlaV,
CarlaVHelaas moet ik je teleurstellen. Er is voor jouw situatie geen immuuntherapie beschikbaar. En volgens mij zijn er op dit ook geen studies waaraan je mee zou kunnen doen.
Het spijt me je teleur te moeten stellen.
Maandag 29 januari 2018 om 16:51
Beste dr. de Kroon, Bedankt voor uw antwoord. Waarom is er geen immunotherapie beschikbaar voor mijn situatie? Waar ligt dat dat aan in mijn situatie? Het soort kankercel of iets anders? Alvast bedankt voor de nadere uitleg. Groet, CarlaV
dat komt eenvoudigweg omdat er geen immuuntherapie voor ontwikkeld / onderzocht is. Of omdat de middelen die onderzocht zijn niet effectief zijn gebleken.
Waarschijnlijk speelt het feit dat schaamlipkanker zo weinig voorkomt daar wel een rol bij.
Sorry....
Cot de Kroon
Allereerst excuses dat mijn reactie zo lang op zich heeft laten wachten: dat had anders gemoeten.
Met betrekking tot je vraag: zijn jullie al bekomen van de schrik? Kan me voorstellen dat je heel erg schrikt als je de eerste keer na de operatie, vast al extra spannend, intiem bent geweest en er dan opeens bloedverlies is. En ook nog buikpijn.
Ben je al op na-controle geweest? En heeft de gynaecoloog toen gekeken of het litteken van de baarmoeder aan het einde van de vagina goed genezen is? Als het goed genezen was zou ik me geen enkele zorg maken: dan is het bloedverlies vast van een klein wondje, dat zien we we vaker als vrouwen voor het eerst na een operatie gemeenschap hebben. Waarschijnlijk zal het bij de volgende keer dan weer zonder bloedverlies zijn. De buikpijn komt dan van het wondje in combinatie met de schrik.
Als de gynaecoloog niet heeft gecontroleerd of het litteken in de vagina goed genezen was zou het kunnen zijn dat dat litteken een beetje open is gegaan. Het is belangrijk om te weten of dat het geval is omdat je dan langer moet wachten totdat je weer gemeenschap kunt hebben: het litteken moet eerst goed genezen. Soms is het litteken zo slecht genezen dat het opnieuw moet worden gehecht. De wondgenezing van de vagina is bij een echte buikoperatie zelden een probleem maar bij een kijk-buis-operatie komt vertraagde wondgenezing van de vagina soms wel voor.
Kortom: als de gynaecoloog bij de nacontrole niet heeft gecontroleerd of de wond in de vagina goed is genezen zou ik dat even laten controleren in het ziekenhuis of bij de huisarts. Dan weet je waar je aan toe bent en of je moet wachten met opnieuw intiem zijn of dat je je geen zorgen hoeft te maken.
Cor de Kroon
Ook ben ik al op nacontrole geweest, en ze heeft inderdaad gekeken naar de top van de vagina, deze was mooi genezen.
Temeer ook dat ik van u verneem me geen zorgen te hoeven maken, ga ik het verder met vertrouwen tegemoet,
mvg, Visu
met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Nieuw hier en net uitgepuzzled eindelijk hoe ik hier in deze rubriek mijn vraag kan stellen aan Dr. van Kroon. Eigenlijk heb ik nou een niet al te moelijke vraagstelling (maar wel heel erg belangrijk) en dit wil ik niet zomaar in deze stadium aan de groep in detail ingaan... er zijn goed reden ervoor. (Dit ging over diagnostiek en richtlijnen. ) Is er een mogelijkheid Dr. van Kroon dit rechtstreeks via mijn berichten eerste in overleg? Zo niet dan zit er niets anders op dan een tweede opinie voor een vrijwel simpel (maar gevoelig) vraag. Dank u wel
Via deze website zijn er geen mogelijkheden om je vraag ' prive' te stellen. dat kan eventueel wel via DM op twitter (ben je bekend met twitter? Ik ben actief op twitter onder @cordekroon. Als we elkaar volgen op twitter kunnen we via DM een prive gesprek hebben of eventueel email / telefoonnummers uitwisselen.
Een alternatief is inderdaad een 2e mening vragen, kan vaak als het een korte simpele vraag is wel telefonisch.
Hoop dat je hiermee uit de voeten kunt,
Cor de Kroon
Nu moet ik 6 weken elke dag smeren met dermovate hormoonzalf. Heb het nu 4 weken gedaan.
Maar ik zie dat er gewoon een laag huid ervan af is. ( heb een heel dunne huid )
Ik durf eigenlijk niet meer door te gaan met smeren.
Wat voor advies kunt U mij geven?
Het beste advies dat ik je kan geven is, als je niet meer durft te smeren omdat de huid zo dun is, de afspraak om het effect van de dermovate te beoordelen te vervroegen (ik neem aan dat je daar een afspraak voor heb gekregen). Heb je naast dermovate ook een verzorgende vette zalf meegekregen om de huid te verzorgen? En weet je zeker dat je elke dat moest smeren gedurende 6 week? Dat is een heel intensieve behandeling.
Heeft het eigenlijk geholpen in de zin van dat het afwijkende plekje aan de vulva is genezen? Hoop van harte dat het mee blijkt te vallen en dat de dermovate het probleem heeft opgelost en er dus geen schaamlipkanker of een voorloperstadium daarvan aan de hand is.
Kun je hiermee uit de voeten?
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Ik controleer regelmatig, maar ik weet niet of het geholpen heeft. Vooral de vagina , daar zitten verdikkingen en zijn ook witte plekjes. verder krijg ik op meerdere plaatsen zwarte ronde plekjes en is de anus zowat verdwenen door omliggende verdikkingen.
Weet U wat die zwarte plekjes zijn?
Bedankt alvast voor Uw reactie.
Beste pepeltje,
Het is niet mogelijk om op basis van uw beschrijving te zeggen wat 'de zwarte ronde plekjes' en de 'verdikkingen rond de anus' zijn. Daarvoor moet je de plekken echt zien en voelen. Daarom is het heel goed dat u maandag al bij de gynaecoloog langs gaat. Die kan kijken en eventueel een biopt nemen om zeker te weten wat er aan de hand is.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
In september 2016 werd bij mij, vrouw van 70 eierstokkanker stadium 3c vastgesteld, CA 125 was 3598 U/ml. Na 3 chemobehandelingen met Taxol Carboplatin een kapotte blinde blindedarm. Na operatie daaraan debulking operatie in Gent waarbij de baarmoeder niet kon worden verwijderd omdat dit veel complicaties zou geven in het kleine bekken.
( Dit mogelijk als gevolg van een eerdere voor- en achterwandcorrectie ca. 8 jaar geleden met plaatsing van een DynaMesh implantaat. Na deze correctie zeer lichte incontinentie, behandeling Emselex i.c. met Betmiga.)
Daarna nog 3 kuren met Taxol Carboplatin, eindwaarde tumormarker 17 .
Tijdens deze chemobehandelingen kreeg ik steeds grotere druk op de blaas en toenemende incontinentie. Bij een vulling van 150 tot 200 cc. begint de blaas a.h.w. "over te lopen", 's nachts is grotere vulling mogelijk. Bekkenbodemspieren zijn goed. De druk is nu, meer dan een jaar later zo toegenomen dat ik ongeveer ieder uur naar het toilet moet en dus eigenlijk niet van huis kan. Oxybutynine in tabletvorm of in pleistervorm heeft geen effect. Om een beter kwaliteit van leven te krijgen heeft mijn gynaecoloog geadviseerd om met mijn uroloog eens te overleggen over het plaatsen van een katheter via de buikwand. Volgens de gynaecoloog is er geen enkel teken van recidief. Mijn bloed wordt niet gecontroleerd.
Graag uw mening waarvoor hartelijk dank.
Wat enorm vervelend: de blaasproblemen die u beschrijft zijn erg beperkend voor u en dat is al voldoende om eens met een uroloog te overleggen of er behandelmogelijkheden zijn. U heeft al verschillende medicatie gebruikt maar botuline (botox) injecties in de blaas kunnen bijvoorbeeld ook heel goed werken in geval van een overactieve blaasspier. En zo zijn er vast nog andere mogelijkheden. Een katheter via de buik kan natuurlijk ook maar is wel soort van het laatste redmiddel. Ik zou, kortom, zeker het advies van de gynaecoloog opvolgen en een uroloog bezoeken. Niet om meteen een catcher via de buik te laten plaatsen maar om eens te overleggen over de opties.
Tussen de regels door lees ik dat u bezorgd bent over of er al dan niet een recidief is en het niet nodig is bloed te prikken. Laat ik beginnen dat ik op basis van uw klacht niet bezorgd ben over een recidief: blaasproblemen zijn geen typische klachten die daarbij passen. Aan de andere kant weten we ook dat eierstokkanker natuurlijk vaak terug komt en lang niet bij iedereen typische klachten geeft. Hoe heeft de gynaecoloog een recidief uitgesloten? Ik begrijp dat er geen CA125 is geprikt en dat begrijp ik wel: vooral kort na de behandeling heeft det CA125 prikken eigenlijk alleen nadelen. Daarom wordt over het algemeen geen CA125 geprikt in het eerste jaar na het einde van de chemotherapie. Daarna heeft het bepalen van het CA125 voor- en nadelen en moet je die samen (patiënt en gynaecoloog) afwegen en een beslissing maken. Kort gezegd komt het erop neer: hoe langer na de chemotherapie hoe meer de voordelen opwegen tegen de nadelen.
Kunt u hiermee uit de voeten? Schroom niet om aanvullende vragen of verduidelijking te vragen.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Het 1ste jaar is de controle om de 3 maanden. Deze controles bestaan meestal uit een algemeen lichamelijk onderzoek en een gynaecologisch onderzoek. Ook zal de arts vragen of je klachten hebt en hoe het met je gaat. Zelf kun je uiteraard ook eventuele klachten, zorgen of twijfels die je hebt bespreken met je arts. Het 2de jaar is de controle meestal om de 4 maanden. Een CT scan of MRI wordt alleen gedaan als daar een aanleiding voor is.
Je kunt met je eigen arts ook altijd bespreken hoe de controles eruit zien.
groet,
Josje de vries
Kanker Informatie Specialist, kanker.nl
Kanker.nl Infolijn, 0800 0226622 (gratis), ma - vrij van 12.00 -17.00 uur.
Hallo Canon en D86,
Ben blij dat je je ongerustheid hebt kunnen delen met je behandelaar en die je ongerustheid (waarover precies?) serieus heeft genomen. Hoop van harte dat het onderzoek in narcose (OIN) geen afwijkingen aan het licht brengt!
Met betrekking tot de standaard onderzoeken / controles is het goed te bedenken dat een OIN zeker geen routine is bij de controles na behandeling met radiotherapie en chemotherapie voor baarmoederhalskanker. Voor een OIN moet je onder narcose met alle gevolgen van dien. Dus dat wordt alleen verricht als er en reden voor is. Wat betreft het bloedonderzoek: bij sommige patienten kan met het SCC-ag (Squamous Cel Cancer Antigen, een stofje in het bloed dat soms verhoogd is bij vrouwen met baarmoederhalskanker) terugkomen van de kanker eerder aangetoond worden dan bij lichamelijk onderzoek. Soms kan de uitslag van de SCC-test helpen als een scan een onduidelijke uitslag geeft.
Hoop dat dit nog wat verduidelijking geeft met betrekking tot de routine controles na chemoradiatie voor baarmoederhalskanker: daarin wordt meestal relatief kort na de behandeling (3-6 mnd) nog en MRI gemaakt en verder voornamelijk gevaren op klachten en de bevindingen bij het speculum onderzoek en gynaecologisch onderzoek. IN sommige ziekenhuizen wordt het SCC-ag standaard geprikt maar zeker niet in alle ziekenhuizen omdat de waarde ervan niet zeker is.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Met vriendelijke groet,
Als baarmoederhalskanker patiente kan ik je alleen maar aanraden om deel te nemen. Het onderzoek stelt in mijn ogen niet veel voor en kan, net als in mijn geval, je leven redden.
Ik had ook geen wisselende contacten, maar toch een pap 4 welke later werd bijgesteld naar kwaadaardig.
Ik had totaal geen klachten, maar als ik niet had deelgenomen aan het bevolkingsonderzoek....had alles wel eens anders af kunnen lopen.
Dus gewoon doen!
Beste Eendrecht,
Mijn advies is ook wel deelnemen. Baarmoederhalskkanker hoeft inderdaad geen klachten te geven en met het bevolkingsonderzoek kun je er dan toch op tijd bij zijn. Het nadeel van deelnemen is 'het gedoe' van het afnemen. Ald je erg tegen het gynaecologisch onderzoek opziet kun je met he huisarts overleggen of hij/zij een zelftest zou kunnen regelen. De betrouwbaarheid lijkt in de onderzoeken tot nu toe vergelijkbaar met die van de afname bij de huisarts of gynaecoloog.
En inderdaad: baarmoederhalskanker wordt veroorzaakt door een chronische infectie met HPV. Maar niet alleen vrouwen en mannen met wisselende contacten krijgen HPV: bijna 80% van de vrouwen in Nederland heeft ooit een keer HPV opgedaan. BIjna iedereen ruimt die infectie gewoon op en dan is er niets aan de hand. Maar soms is de afweer niet in staat de HPV infectie op te ruimen en dan kan er,soms tot wel 10 jaar na het ontstaan van de infectie toch nog baarmoederhalskanker ontstaan.
En is nog 1 nadeel aan deelname aan het bevolkingsonderzoek en dat is dat er ook voorloperstadia worden opgestoord. Aan de ene kant is dat natuurlijk precies wat je wil: de kanker opsporen voordat het kanker is. Maar helaas zijn we nog neit goed in staat te beoordelen welk voorloperstadium wel kanker zal worden (en die moet je dus behandelen) en wel voorloperstadium nooit uit zal groeien tot kanker. Dat betekend dat er waarschijnlijk veel vrouwen worden behandeld aan voorloperstadia die nooit kanker zouden krijgen.
Ik hoop dat deze informatie over de voor- en nadelen je helpen bij het maken van je keus. En nogmaals: ik zou mijn vrouw/zus/dochter/.moeder/nicht.... aanraden deel te nemen.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Kunt u aangeven of baarmoederhalskanker ook behandeld kan worden dmv protonentherapie.
Ik heb inmiddels bestraling en chemotherapie gehad en vervolgens ben ik geopereerd. Helaas is het nu toch weer terug gekomen en willen de artsen weer opereren. Mijn voorkeur gaat uit naar protonentherapie.
Beste Maaike39,
Op zich kan baarmoederhalskanker worden behandeld met protonentherapie. Maar het is voor baarmoederhalskanker de vraag of het beter is dan 'gewone' bestraling (dat denken we niet). En net als opnieuw bestraling, kun je ook niet met protonentherapie behandelen als dat gebied al een keer bestraald is.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Wat ik me ook afvraag: er is nu dus een stukje achtergebleven wat iets dieper zit. Wat ik begrepen heb groeit er weer nieuw weefsel bij het stukje wat weggehaald is. Hoe kunnen ze dan met een uitstrijkje bepalen of dat dieper gelegen stukje weg is? Met een uitstrijkje wordt toch alleen de "buitenkant" gezien?
Ik zou het heel fijn vinden om uw mening over deze situatie te horen en hopelijk kunt u mij advies geven wat ik nu het beste kan doen. Alvast heel erg bedankt voor uw moeite!
Beste PatriciaV,
Begrijp heel goed dat je orustig wordt van de situatie: de afwijking op de baarmoedermond lijkt steeds een beetje erger te worden en intussen moet je maar gewoon zitten wachten...
Toch denk ik dat je arts het goede heeft gedaan: juist na een lisexcisie, waarbij het stukje dat van de baaarmoeder wordt verwijderd met een electrisch draadje wordt losgemaakt en waarbij daarna het 'wondbed' nog uitgebreid wordt dichtgeschroeid, zien we vaak dat, ook als het lijkt dat de afwijking tot in de rand zit, er geena afwijkingen meer zijn bij de 1e controle na de lisexcisie. We denken dat dat komt omdat aan de ene kant de patholoog niet de 'echte' rand kan onderzoeken omdat het weefsel daar verbrand is: dus misschien is de echte rand wél vrij van de afwjiking. Het is daarnaast ook nog eens zo dat de wond wordt dichtgeschroeid en daarmee worden natuurlijk eventueel achtergebleven onrustige cellen ook nog eens behandeld. Tot slot geeft zo'n dichtgeschroeide wond een enorme boost aan de afweer zodat eventuele onrustige cellen die zijn achtergebleven én het dichtschroeien hebben overleefd door de afweer oprgeruimd kunnen worden. Al met al zien we dus dat, ook als de patholoog denk dat de CIN afwijking tot in de rand zit, bij de controle er toch geen CIN meer is.
Wat je zeg over dat met het uitstrijkje alleen de buitenkant wordt gezien klopt niet helemaal: door het uitstrijkje kunnen de cellen van het opppervlak van de baarmoedermond worden beoordeeld. En dat zijn zowel de oppervlakte cellen aan de buitenkant als de oppervlakte cellen aan de binnenkant van de baarmoedermond. Het krabbertje waarmee het uitstrijkje wordt gemaakt wordt altijd en beetje naar binnen geduwd. Het is wel van belang dat er in het controle uitstrijkje zowel oppervlakkige cellen van de binnenkant als van de buitenkant zitten!
Tot slot staat het u natuurlijk vrij om een afspraak te maken voor een 2e mening. Het is, zeker als u aan het afwachten bent, van belang dat u voldoende vertrouwen heeft in de behandelaar en het advies. Een 2e mening kan daarbij helpen. ,Geen idee waar u woont maar ik zou een ander ziekenhuis in de buurt kiezen, of eventueel een academisch ziekenhuis in de buurt.
Hoop dat dit u helpt en een beetje gerust stelt.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Mij moeder heeft uitgezaaide baarmoederslijmvlieskanker.
Ze gebruikt sinds ruim 3 maanden megestrol als palliatieve behandeling, uit de scan is gebleken dat dit aan slaat, uit uitzaaingen zijn gelukkig kleiner geworden. Nu hoeft ze helemaal geen scan meer pas als ze klachten krijgt is dit normaal?
het lijkt mij fijner om bv over een half jaar nog een x een scan te doen.
Kan het ook zijn dat de megestrol ineens niet meer werkzaam is of kunnen we ervan uit gaan dat dit lange tijd werkzaam blijft?
Beste ans72
Begrijp heel goed dat het raar voelt om geen scan te maken maar ik denk inderdaad dat het maken van een scan niet echt iets toevoegt. Want stel wat we op de scan zien dat megestrol niet meer werkt maar uw moeder nog helemala geen klachten heeft. Dan wordt ze natuurlijk meteen ongerust (en jullie ook) en beginnen op dat moment in elk geval de 'emotionele' klachten. En dan gaan we met zijn allen nadenken over wat dan de vervolgbehandeling moet zijn waarbij we weten dat van alle andere behandelingen uw moeder ook klachten zal krijgen. Het maken van scans zal, kortom, alleen maar resulteren in het eerder ervaren van klachten en geen invoed hebben op de duur van het leven. Daarom is het advies, in de situatie waarin uw moeder zit (palliatieve behandeling), geen routine scans te maken als we weten dat de behandeling aanslaat. Er zal wel weer een scan worden gemaakt als er klachten zijn schat ik in, om te beoordelen wat de beste aanpak is van die klachten.
Kunt u hiermee uit de voeten?
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Gr Ans
Beste Ans,
Dat is een heel begrijpelijke maar moeilijke vraag omdat we eigenlijk alleen het gemiddelde weten: in de groep vrouwen die is begonnen met hormoonbehandeling (zoals megestrol) vanwege terug gekeerde baarmoederkanker duurt het gemiddeld 1 tot anderhalf jaar gemiddeld tot dat het niet meer werkt. Maar in die groep zitten natuurlijk ook vrouwen bij wie het helemaal niet is aangeslagen. En er zitten dus veel vrouwen waarbij het veel langer duurt tot dat de hormoontherapie niet meer werkt. Er zijn zelfs vrouwen waarbij het levenslang blijft werken. Denk dat het goed is te beseffen dat het feit dat de megestrol aanslaat heel erg goed nieuws is: dat is namelijk maar maar bij 15-25% van de vrouwen.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Allereerst excuses voor mijn late reactie. Had uw vraag wel al gelezen maar wilde nog even iets nazoeken voor ik ging antwoorden. Dat is toen blijven liggen.
Wat u beschrijft leest alsof u werkelijk alle pech vd wereld heeft gehad: bubbele baarmoederhalskanker en dan ook nog zo’n beetje alle bijwerkingen in maximale ernst. En het klinkt echt alsof u alles geprobeerd heeft. Het enige wat ik nog kan bedenken is kijken of de experts op t gebied van ‘onbegrepen klachten’ u kunnen helpen. Niet dat uw klachten onbegrepen zijn (het tegendeel zou ik zeggen!) maar hun instrumenten om klachten te behandelen kunnen u misschien wel helpen de klachten te verlichten. Als u wil kan ik kijken of er zo’n team bij u in de buurt is.
Ik hoop dat u hier iets aan heeft.
Met vriendelijke groet en heel veel sterkte,
Cor de Kroon
Beste Janspan,
Ik ken geen literatuur over hyperthermie in combinatie met radiotherapie bij vrouwen met baarmoederkanker. En als je kijkt op de website van het centrum voor hyperthermie in Amsterdam, dan blijkt dat baarmoederkanker niet in de lijst van soorten kanker staat die ze (hebben) behandeld. Dus ik denk dat er echt geen enkele ervaring is met hyperthermie als onderdeel van de behandeling voor baarmoederkanker.
Mag ik vragen waarom u vraagt of hyperthermie gebruikt kan worden? Is er een reden dat u de standaard (en bewezen effectieve) behandelingen niet kunt ondergaan?
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
wij wilden ons voorbereiden op dit gesprek. We hadden gelezen dat je zelf initiatief moest nemen als je deze behandeling wenste. (??)
Beste Janspan,
Het klopt dat je je goed moet voorbereiden op het gesprek waarin behandelplan wordt vastgesteld, dan ben je beter in staat de informatie te onthouden en de juiste aanvullende vragen te stellen.
Vraag me af waar jullie hebben gehoord dat je zelf om 'hyperthermie' zou moeten vragen als onderdeel van de behandeling, kunt u me die link (of was het niet op internet?) of anders een foto van de folder sturen? Dan kan ik even kijken of er geen misverstand is. En voor de zekerheid: u schrijft dat u baarmoederkanker heeft, daarvoor ken ik ik geen behandelplannen met hyperthermie. Voor baarmoederHALSkanker is hyperthermie wel een bekende behandeloptie.
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
ik heb geprobeerd terug te vinden waar ik gelezen heb dat je zelf aktief moet zijn om hyperthermie te krijgen, maar kan het niet meer vinden. Ik weet alleen dat het ergens op “lotgenoten” is geweest.
we gaan kijken wat jet gaat worden.
Beste Ivy68,
'Mallemolen van de medische wereld' is wel een understatement als ik lees wat je allemaal hebt meegemaakt zeg! Ongelofelijk.Hoop dat de uitslag van het blaasonderzoek goed is en dat er nu een periode van relatieve rust begint.
Met betrekking tot je vraag: in de richtlijn staat dat er een foto van de longen moet worden gemaakt, maar ik lees dat je een PET-scan hebt gehad en daarmee worden de longen veel beter dan met een longfoto afgebeeld. Dus in jouw situatie is een longfoto dus niet noodzakelijk / noodzakelijk geweest. Tenzij er sinds de PET scan klachten zijn natuurijk.
Kunt u hiermee uit de voeten?
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Bedankt voor uw reactie om mijn vraag. Uw antwoord is mij geheel duidelijk en ik kan er zeker mee uit de voeten.
TIjdens het bevolkingsonderzoek, waar ik voor het eerst aan mee deed, is er bij het uitstrijkje pap 3a1 vastgesteld. Ik heb daarna een coloscopie gehad en daarbij is een biopt genomen van klein stukje. De afwijking zat in de plaveiselcellen. Volgens de gynaecoloog dacht ze hoogstens aan cin1, het kon nooit cin3 zien, zo zag t er nl niet uit en dat kunnen ze toch zien onder de coloscopie/microscoop?
Plaveiselcel groeit ook niet zo agressief als die andere vorm, dus dan denk ik bij mezelf dat we er dan altijd vroeg bij zijn. Verder zit deze vorm aan de voorkant en niet binnen, dus ze hebben t echt wel goed kunnen zien, denk ik?
Adenocarcinoom is de agressievere vorm van baarmoederhalskanker en ontstaat vaak in de binnenkant, wat je niet goed kunt zien. Is dat misschien ook een reden dat als je een uitstrijkje hebt van pap 3a in de epitheelcellen, het weleens een hogere pap kan zijn cq een voorstadium van kanker?...
Deze info had ik eigenlijk ook willen weten toen ik mijn uitslag kreeg van pap3a, dan was ik minder ongerust geweest. Nu lees je op internet: pap 3a en ben je bang dat het al naar binnen is gegroeid.. Mensen moeten dus altijd vragen bij de uitslag in welke cellen de afwijking gevonden is, dat werkt al een stuk geruststellend??? Wat denkt u hiervan?
Ik zie dat ik niet volledig ben geweest in mijn vraag. TIjdens de colscopie is er een biopt genomen, maar tot mijn verbazing konden ze daar niks mee.. Ze hadden geen materiaal kunnen afnemen waarbij ze iets konden zeggen over cin.. Na deze uitslag ga je toch nadenken hoe dit komt. Ze hebben namelijk een biopt genomen van alle oplichtende plekjes.. Wat nu? Er werd mij geadviseerd over een jaar terug te komen, omdat bij t bevolkingsonderzoek was gebleken dat de afwijking in de plaveiselcellen zit. Zij met de coloscopie een rustig beeld zagen, niets wat op cin 3 lijkt.. Ik weet niet of ik het hierbij moet laten. Stel dat ze iets over het hoofd hebben gezien?
Beste Ragh,
Ik zal proberen op beide vragen / berichten tegelijk te reageren, goed?
Plaveicecelllen en adenlocelen (of celllen van de buitenkant en cellen van de binnenkant) verschillen zeker wel van elkaar maar nou ook weer niet zo sterk dat de informatie erover bij de uitslag van het uitstrijkje zou moeten verschillen. Het is vooral van belang tijdens de colposcopie: dat je weet waar je moet kijken, en tijdens de behandeling. Ik denk niet dat je meer of minder bezorgd zou moeten zijn afhankelijk van of het plavei- of adeno is wat het afwijkende uitstrijkje veroorzaakt.
Ik begrijp de opmerking over het bioipt niet goed: lukte het niet het biopt goed af te nemen (in dat geval zou ik het opnieuw doen denk ik) of is het goed afgenomen maar ziet de pahthooog geen afwijkingen? In dat geval zou ik inderdaad ook afwachten. Hoe lang ik zou afwachten hangt af van de precieze bevindingen tijdens de colposcopie en de uitlag van het HPV virus.
Is dit voldoende antwoord voor nu?
Met vriendelijke groet,
Cor de Kroon
Ik kreeg trouwens ook niet te horen welk type hpv virus ik heb. Ze zeiden dat ze testen op hpv en dat ik een van hoog risico hpv's heb.
mijn mama werd vorig jaar in Mei geopereerd voor een bypass. In Juli ging ze naar het ziekenhuis plots had ze pijn en was ze kortademig. 4x vocht op de longen. Uiteindelijk na onderzoeken is er Eierstokkanker geconstateerd. Stadium 4. Uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Omdat ze pas geopereerd was voor die bypass moest ze eerst starten met 3 chemo’s. Na de 3de chemo volgde de operatie. Alles eruit. Na de operatie nog 3 chemo’s.
Alles zou nu normaal volgens de dokters goed moeten zijn. Ze vroegen aan mijn mama of ze testpersoon wou zijn van nieuwe pillen die van Amerika komen. Volgens de dokters heeft ze de goeie pillen. Medicatie..
mijn mama blijft maar vermageren. 43kg weegt ze nog. Ze is nochtans overlaatst een maand in het ziekenhuis geweest. Volgens ond houden de dokters iets achter?? Dit kan toch niet? Tijdens de chemo was mijn mama beter dan nu. Nu dat ze met die chemo gestopt is zou ze toch moeten beginnen opknappen. Maar wij zien ond mama enkel maar achteruit gaan. Kan iemand me helpen met ietsje uitleg of iemand die dit ook heeft meegemaakt met een familielid??
dank je wel