Geen idee, we doen maar wat, dagboek van mijn diagnose

Als ik 's ochtends wakker word weet ik het meteen, dit is een goede dag. Ik ben vroeg wakker en aangezien ik vanmiddag transitiegesprek heb op mijn werk wil ik het rustig aan doen. De dag begint met de zon in mijn gezicht, ik voel me energiek en als mijn nichtje zich heeft verslapen (haar ouders…

De hoogte van mijn uitkering is bekend, ik ben officieel zonder morren of discussie 50% afgekeurd. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Voorbereid op het ergste stond ik in de knokhouding om aan te geven dat het gewoon niet meer gaat. Er gaan immers genoeg verhalen de ronde, ook van mensen…

Het is al  laat, we lagen al in bed, maar eenmaal in bed kan ik me niet concentreren op slapen. Vreemd is dat eigenlijk. Heel moe zijn en toch niet kunnen slapen. Ik pieker niet echt maar kan de gedachten ook niet los laten. Ik weet wat wel werkt.. schrijven. Schrijven in mijn blog, mijn blog over…

Vandaag was een  mooie dag na een paar weken veel te hard werken en eigenlijk moet ik nu nog iets af maken, maar ik ga liever even schrijven, dit verhaal moet er vandaag nog uit. De roofbouw op mijn lijf van de afgelopen weken... een dagje meer of minder maakt nu ook niet meer uit.  

Door mijn ziekte…

Vorige week stond er op kanker.nl een berichtje over de palliatieve fase en positief blijven. Dat berichtje raakte me op veel manieren. 

Laatst vroeg mijn man me of ik er wel is aan dacht dat ik straks veel zieker wordt, hoe mijn leven er dan uit ziet. Of ik er wel is aan denk dat ik straks aan de…

Zo, nog een half dagje werken en dan heb ik vakantie. Vrijdag ben ik jarig, dus zaterdag gaan we feestje vieren en dat moet natuurlijk voorbereid worden. Vanwege het gebrek aan energie duurt alles langer dan normaal dus ik neem extra vrij om mijn verjaardag te kunnen vieren. Niet omdat ik zoveel…

Half maart ben ik met afvalmedicatie Saxenda begonnen en binnen een week voelde ik me een ander mens. Ik had me voorbereid op de meest erge bijwerkingen en nog meer voorbereid op de veel voorkomende vermoeidheid... boven op de vermoeidheid van de CLL dacht ik dat ik echt geen leven meer zou hebben…

Werken geeft identiteit aan mensen. Het duurde lang voordat ik dat kwartje liet vallen. 

Mijn gedachten vliegen heen en weer…. Over werk en WIA is zoveel te vertellen…. Waar moet ik beginnen. 

Vroeger vond ik carrière een vies woord. Ik zag mensen in pakken op kantoor zitten om zoveel  mogelijk geld…

In oktober 2020 kreeg ik achteraf de eerste verschijnselen van de CLL en met al aardig overgewicht op zak steeg dit overgewicht in 2 jaar tijd  met 20kg. Waar veel mensen zeiden dat ik af moest gaan vallen en dan meer energie zou krijgen wist ik dat door de CLL en het gebrek aan energie ik alleen…

Toen ik hoorde dat ik ziek was en de eerste fase van rouw om wat was voorbij was, kreeg ik het nadrukkelijke advies om wat aan mijn overgewicht te doen. Mijn overgewicht of beter gezegd mijn beschermingsmechanisme is mijn eigenste beste vestingwal. Oekraïne kan nog wat van  me leren hoe je je…