Kanker, je zult het maar hebben.....

Ik ben beter in hulp geven dan in hulp vragen. Haha, denk niet dat er hier veel zijn die dat niet herkennen. Hulp vragen zoals in ons geval, staat gevoelsmatig gelijk aan toegeven dat je inlevert, ziek bent, niet meer gewoon zelf er voor jezelf kunt zijn en je eigen ding doen. Toch vaak…

Een ode aan vriendschap

Glad ijs, wie kent dat niet. 
Velen van ons hebben er op gestaan
flitsend gegaan
of er buiten tussen het riet op stilgestaan
bedenkend
of bedenkend?

Kankerijs bestaat helemaal niet.
Toch ben ik er op gaan staan
in een flits gegaan
voor de vriendschap blijven staan
bedenkend…

Ik typ deze titel voor mijn blog. Vervolgens staat ie daar een week. Of zoiets. Ik kijk er naar en ik kijk er niet naar. Na ja, de start is gemaakt na bijna twee maanden. Is me nog nooit gebeurd zolang ik blogs schrijf hier.... het lijkt een eeuwigheid geleden.
In mijn hoofd speelt zich het vervolg…

Ik heb een baan. 
Ik heb een eretitel.
Hier op kanker.nl heb ik een baan. Nu zo'n anderhalf jaar. Voor mij die zo node afscheid moest nemen van haar baan, voelt dit écht als een echte baan. Ik was oprecht ontroerd toen bevestigd werd dat ik dit mocht. Misschien is het wel de baan die het beste bij…

Er bestaan écht wel jaren waarvan ik er geen tweede hoef. Ondanks dat er ook dan best iets moois gebeurt; maar, zoals in het jaar dat ons 14 jarig neefje overleed, is dat moeilijk zo niet onmogelijk te zien, te voelen, te ervaren. Dit was ook zíjn tijd; zéker vandaag de dag van knallen en vuurwerk…

Míjn maand ligt overhoop. Samen met mij. Mijn energie lijkt op. Ik wil de hele dag huilen. Ik voel mijn tranen de hele dag. Kersttranen had ik de titel van dit blog ook willen noemen. Terwijl aan de andere kant ik zo geniet van ons prachtig versierde kersthuis en dan vooral wanneer het eindelijk…

Ik heb zo mijn mijmer momentjes... om het zo maar te zeggen. Wij leven allen hier ook een 'bijzonder' leven; op welke manier dan ook dat je met kanker te maken hebt. Dood speelt altijd en bij iedereen een 'belangrijke' rol in het leven. Onder ons  zonder twijfel indringend aanwezig; zonder daarmee…

Vandaag rondje gewandeld en kaarsjes gebrand. Deze keer voordat de regen de kans krijgt ons (wederom) een nat pak te bezorgen. Genoten van een stevige wind en van de heerlijke herfstgeur en kleur. Onderwijl vormt zich in mijn brein een 'vertaling' van de afgelopen maanden. Ik moet het even delen…

Daar ga ik vanuit. Weer een (bijzondere?) ervaring rijker. Wat een super verpleegkundige/assistente van de arts, wat een geweldige arts, wat goed geregeld in ons ziekenhuis, wat een (oer)domme mensen, wat woog het lood in mijn schoenen zwaar. 
Na ja... de dag begint vanzelf in omgekeerde volgorde…

Weet deze keer niet zo goed waarmee en hoe ik moet beginnen. Hoe zeer ik normaal er goed in ben mijn kanker niet te laten 'overheersen'. Je snapt um wel. En nu heb ik nog wel een 'goeie' gekregen. Zou er blij mee moeten zijn. Alleen wil dat nou nét niet lukken. Ik dacht dat ik wel onderhand uit…