"Overwinnaar"

Er is inmiddels alweer een jaar verstreken sinds ik doe alsof ik een normaal persoon ben, Janneke Modaal. Sinds september 2015 heb ik geprobeerd mijn leven niet meer te laten beheersen door het ziekenhuis en ben ik weer gaan studeren, dansen en pizza als ontbijt gaan eten omdat ik weer een student…

Kanker is niet mijn "dingetje." Ik ben niet de ziekte en zo wil ik dus ook niet gezien worden. Daarom vermijd ik het zoveel ik kan in gesprekken, vooral met nieuwe mensen. Maar sinds ik die piraten-snee in mijn nek heb, kom ik er vaak niet meer onderuit. "Ik heb me gesneden met scheren," geef ik…

Precies een jaar geleden werd ik wakker met een raar gevoel in mijn buik. Ik had twee dagen ervoor de allerlaatste chemo ooit gehad. ’s Avonds waren mijn moeder en tante langs geweest en hadden we met zijn drieën op mijn bed gezeten. We hadden de slappe lach gekregen nadat ze foto’s van en met me…

Al weken loop ik rond met verhalen in mijn hoofd. Maar door alle drukte krijg ik ze niet op papier. Gelukkig, want ik ben druk bezig met de studie en geniet van (bijna) elke seconde. Ik voel me productief en ben trots op mezelf dat ik elke dag - al is het maar een paar uurtjes - in de bibliotheek…

Iemand vroeg me laatst hoe mijn nieuwe kamer bevalt. Ik gaf als antwoord dat ik nog niet zo vaak thuis was geweest als ik had gewild, omdat ik tóch weer allerlei onderzoekjes in het ziekenhuis had gehad. Als respons kreeg ik dat het herstellen dan dus misschien toch wat langer ging duren dan we…

Het is grauw buiten. Langs het treinraam lopen dikke druppels. Ik rij langs Arnhem Presikhaaf, als ik me niet vergis, en voel me crea. Vandaar deze diepzinnige inleiding. Ik voel me alsof ik in een videoclip zit. Of een televisiedrama, waarin mijn personage dromerig naar de regen staart. Op de…

Op 8 augustus 2014 schreef ik het volgende:

"Sinds ik een ziekte heb die doorgaans als levensbedreigend beschouwd wordt, heb ik eigenlijk niet aan doodgaan gedacht. Toegegeven, het is wel eens door mijn hoofd geschoten, maar echt veel aandacht heb ik er niet aan besteed. Totdat ik twee weken geleden…

Zien jullie wat ik zie? Wanneer ik mijn vorige blog lees zie ik twijfel en angst. Toen ik op 10 november jongstleden te horen kreeg dat mijn scan goed was, stond mijn wereld op zijn kop. Iedereen om mij heen was uitzinnig: ik was beter. Ik huilde toen ik gebeld werd. Niet van opluchting, maar van…

Al sinds ik mij kan herinneren staat er een lijstje op mijn kamer. In dat lijstje zit een tekst met als titel "Nikki." Volgens deze tekst komt Nikki, mijn naam, uit het Grieks en betekent het 'overwinnaar des volks.' Nooit eerder heb ik in dit stukje papier, in dat houten lijstje, zoveel gepieker…