Ik woon al 14 jaar in Frankrijk. Samen met mijn man run ik een kleine auberge (herberg), zo'n typisch 'ik-vertrek' geval. 2 jaar geleden bleek ik borstkanker te hebben.
Niet dat het nou allemaal zo gezellig is thuis. We zijn allebei bang voor wat er komen gaat en in een rothumeur. Mijn man is niet zo geïnteresseerd in mijn medicijnenschema. Hij wil het liever hebben over het hotel. Het hotel interesseert mij op dit moment helemaal niks. Ik zou het liefst het hele…
Ons hotel staat in een klein gehucht op het Franse platteland. De taxichauffeur komt uit de stad. De eerste keer dat hij me op komt halen om me naar het ziekenhuis te brengen voor mijn onderzoeken, rijdt hij volledig verkeerd. We moeten keren op een boerenerf. Hij geeft toe dat hij dit gebied niet…
Nu ik besloten heb dat ik mij in Frankrijk ga laten behandelen, krijgen we weer een beetje een plan in ons hoofd. Eerst die schimmel in de slaapkamer, want dat is voor niemand gezond en al helemaal niet voor iemand met een door de chemo verzwakt immuunsysteem. Mijn man pakt een grote sloophamer en…
Ok, als 2 verschillende artsenteams in 2 verschillende landen tot dezelfde aanbeveling van 16 rondjes neoadjuvante chemo komen. Dan moet het maar. Ik weet het anders ook niet.
Maar waar, Nederland of Frankrijk? Mijn man is bereid zijn strijd met de Franse ziektekostenverzekering voort te zetten om…
Thuis zijn we allebei zwaar over de zeik. Mijn man is bang dat ik overbehandeld word. Met alle respect, in dit land schrijven ze antibiotica voor bij een verkoudheid. En chemo is gif. Als je het googled kom je verhalen tegen van mensen die er blijvend arbeidsongeschikt van raken. En ik, ik weet…
'We gaan de volgorde van de behandelingen omdraaien', zegt de oncologe een week later, 'U krijgt dus eerst chemotherapie en daarna de operatie'. 'Waarom?', vragen wij. 'Dat is zo besloten op het mdo', zegt ze. 'Waarom?', vragen wij. 'Oh, dat kan verschillende redenen hebben', zegt ze. 'Wat voor…
Het skiseizoen is bijna voorbij, de drukte is over. We annuleren de laatste reserveringen. Mijn man vindt dit zonde, maar ik kan niet meer. Ik wil geen vreemden meer om me heen. Ik wil praten en bellen en huilen wanneer ik dat wil. Het geeft nog best wel gelazer. We hebben alle annuleringen gebeld…
De radioloog heeft me gezegd dat mijn dossier in een multidisciplinair overleg zal worden besproken en dat het ziekenhuis binnen twee weken contact met me op zal nemen om aan de behandeling te beginnen. Ik maak hieruit op dat er haast geboden is. Als ik na twee weken niets gehoord heb, raak ik weer…
Tijdens mijn ontbijt realiseer ik me dat dit zo niet kan. Ik zie eruit als een gebruikt theezakje en het skiseizoen is nog niet afgelopen. Ik zoek de resultaten van de onderzoeken uit de kliniek bij elkaar en rijd naar de huisarts.
Ik zeg haar dat het niet goed met mij gaat, maar dat ik eigenlijk…
